تریاژ سازمان‌ها به روش ESI + الگوریتم
نشان تجارت - غلامحسین اقمشه‌ئی: برای احیای شرکت‌هایی که در شرایط بحرانی مانند شرکت‌های مشابه تریاژ (اشاره به وضعیت وخیم و نیاز به دخالت سریع) هستند، می‌توان از یک الگوریتم به سبک ESI (شاخص شدت اورژانس) استفاده کرد. این الگوریتم کمک می‌کند که مشخص شود شرکت به چه سطحی از کمک نیاز دارد و چه اقداماتی باید در اولویت باشند.
الگوریتم احیای شرکت به روش ESI
سطح ۱: نیاز به مداخله فوری برای نجات شرکت
آیا شرکت در آستانه ورشکستگی یا تعطیلی کامل است؟
بله: نیاز به اقدامات فوری مانند تزریق سرمایه، بازنگری کامل در مدیریت، یا تغییر ساختار. (البته در صورت داشتن شرایط احیا)
نه: به مرحله بعد بروید.
سطح ۲: آیا شرکت در معرض خطر بحرانی قرار دارد؟
آیا علائم هشداردهنده‌ای مانند از دست دادن مشتریان کلیدی، کاهش شدید درآمد، افزایش بدهی، یا ترک کارکنان اصلی وجود دارد؟
بله: اقدامات اصلاحی سریع لازم است، مانند مذاکره با مشتریان کلیدی، بازبینی استراتژی فروش، یا جایگزینی منابع انسانی کلیدی.
نه: به مرحله بعد بروید.
سطح ۳: آیا شرکت به منابع متعددی برای بهبود نیاز دارد؟
آیا شرکت نیاز به اصلاحات گسترده در بخش‌های مختلف (مانند مالی، تولید، بازاریابی، منابع انسانی) دارد؟
بله: تدوین برنامه‌ای جامع برای مدیریت و نظارت بر بهبود این بخش‌ها.
بررسی وضعیت مالی و کاهش هزینه‌ها.
جذب سرمایه‌گذاری.
ارتقای عملکرد کارکنان و انگیزه‌بخشی.
نه: به سطح بعدی بروید.
سطح ۴: آیا شرکت تنها به یک منبع نیاز دارد؟
آیا مشکل اصلی شرکت تنها در یک حوزه متمرکز است، مثلاً فقط در بخش فروش یا تأمین مالی؟
بله: تمرکز بر رفع مشکل خاص، مانند بهبود فرآیند‌های فروش یا جذب یک منبع مالی مناسب.
نه: به مرحله بعد بروید.
سطح ۵: آیا شرکت مشکلی ندارد و صرفاً نیاز به پایش دارد؟
آیا مشکل حادی وجود ندارد، اما نظارت مداوم بر عملکرد شرکت برای جلوگیری از بروز بحران لازم است؟
بله: برقراری یک سیستم پایش و کنترل دوره‌ای.
نه: شرکت در وضعیت پایداری است و می‌توان استراتژی‌های رشد و توسعه را بررسی کرد.
نکته:
اگر شرکت در سطح ۱ یا ۲ باشد، اقدامات فوری و حتی شاید تغییرات مدیریتی جدی نیاز است.
در سطح ۳، برنامه‌های بازسازی استراتژیک و عملیاتی باید تدوین و اجرا شوند.
سطوح ۴ و ۵ به معنای شرایط کمتر بحرانی هستند که نیاز به توجه متمرکز یا پایش دوره‌ای دارند.
این الگوریتم می‌تواند به عنوان چارچوبی برای ارزیابی وضعیت شرکت و تصمیم‌گیری در مورد اقدامات احیای سریع یا تدریجی استفاده شود.
