آقایان نگران حتما بخوانید!
نشان تجارت - سندرم متابولیک شامل مجموعه‌ای از بیماری‌ها مانند فشار خون بالا، مقدار غیرطبیعی چربی خون، بالا بودن مقدار انسولین خون و عدم تحمل گلوکز است که در نهایت منجر به بیماری‌های قلبی-عروقی و دیابت نوع۲ می‌شود.
در بررسی‌ها مشخص شده احتمال ابتلا به سندرم متابولیک در مردان میانسالی که بیش از حد مضطرب و نگران هستند، با بالا رفتن سن افزایش می‌یابد.
تفاوت نگرانی و روان‌رنجوری
اگرچه تا اندازه‌ای نگران بودن مفید است، اما وقتی نگرانی با فعالیت‌های روزمره تداخل پیدا می‌کند به فرد صدمه می‌زند. محققان برای کشف ارتباط بین نگرانی و عوامل افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی-عروقی، ۱۵۷۱ مرد (با میانگین سنی ۵۳ سال) را مورد بررسی قرار دادند.
هنگام شروع این بررسی در سال ۱۹۷۵، هیچ یک از این مردها سرطان یا بیماری قلبی نداشتند. داوطلبان شرکت‌کننده در آزمایش باید هر ۳ تا ۵ سال معاینه فیزیکی می‌شدند و از آن‌ها آزمایش خون گرفته می‌شد. محققان با ابزاری احتمال وجود روان‌رنجوری یا مقدار نگرانی آن‌ها را اندازه‌گیری کردند.
بنابه گفته محققان، روان‌رنجوری و نگرانی از یک جنس نیستند. روان‌رنجوری ویژگی شخصیتی است که فرد مبتلا تمام موقعیت‌ها را نوعی تهدید، استرس‌زا یا طاقت‌فرسا می‌بیند. چنین فردی مستعد ابتلا به احساسات منفی، مانند ترس، اضطراب، غم و خشم است که بار‌ها و بار‌ها رخ می‌دهند.
از طرفی نگرانی زمانی به وجود می‌آید که فرد قصد دارد مشکلی را حل کند، اما از نتیجه مثبت یا منفی آن اطمینانی ندارد. البته باید گفت؛ نگرانی همیشه بد نیست. نگرانی زمانی‌که به ایجاد راه‌حل‌های سازنده منجر شود، خوب است، اما هر وقت این احساس از کنترل خارج شده و در کار‌ها و عملکرد‌های روزانه فرد تداخل ایجاد می‌کند، اثری نامطلوب روی زندگی و در نهایت سلامت فرد می‌گذارد.
آزمایش روی مرد‌های داوطلب تا ۴۰ سال ادامه یافت و محققان دریافتند هفت عامل خطر بیولوژیکی که موجب ابتلا به بیماری‌های قلبی-عروقی می‌شود، از جمله فشار خون سیستولیک و دیاستولیک، چربی کلی بدن، تری‌گلیسیرید، شاخص توده بدن، گلوکز و مقدار رسوب گلبول قرمز (که نشان‌دهنده وجود التهاب در بدن است)، افزایش یافتند.
مردانی که در ابتدای آزمایش، بیش از داوطلبان دیگر اضطراب داشتند، ۱۰ تا ۱۳ درصد بیشتر احتمال داشت به بیماری کاردیو متابولیک مبتلا شوند. همچنین این مردها در مقایسه با دیگر مردان شرکت‌کننده در آزمایش که نگرانی کمتری داشتند، بیشتر در خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی قرار داشتند.
این یافته‌ها ارتباط بین اضطراب و خطر بیشتر ابتلا به بیماری‌های قلبی و دیابت در مردها را تایید می‌کند.
با عادات غلط مردان نگران آشنا شوید
محققان در این بررسی ۴۰ ساله دریافتند، مرد‌هایی که بیش از دیگران نگران بودند، به مصرف سیگار و نوشیدنی‌های الکلی بیشتر گرایش داشتند و در عین حال آن‌ها مرتب ورزش نمی‌کردند.
از طرفی وقتی محققان تمام عوامل اضطراب‌آور مانند شرایط اقتصادی‌اجتماعی، درآمد و تحصیل را کنترل کردند، باز ارتباط بین نگرانی و بیماری‌های قلبی‌عروقی همچنان باقی ماند.
محققان در نظر دارند تحقیقی مشابه این تحقیق روی زنان و مردان جوان‌تر هم انجام دهند تا دریابند ارتباط بین نگرانی و خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی‌عروقی در افراد جوان‌تر چگونه است.
روش‌های مهار اضطراب و نگرانی
هر وقت احساس اضطراب و نگرانی کردید، یکی از کار‌های زیر را انجام دهید:
استراحت؛ یوگا کار کنید، مدیتیشن کنید، ماساژ بگیرید یا تکنیک‌های آرامش‌سازی را بیاموزید. به مشکلی که در حال حاضر دارید توجه نکنید تا ذهن‌تان خالی و در نتیجه آرام شود.
مصرف به‌موقع غذا؛ وعده‌های غذایی را از دست ندهید. همچنین غذا‌های سالم و پرانرژی مصرف کنید.
پرهیز از نوشیدنی الکلی و کافئین؛ نوشیدنی‌های الکلی یا کافئین دار حملات عصبی را افزایش می‌دهند.
خواب کافی؛ وقتی مضطرب می‌شوید، بدن برای بازگشت به تعادل به استراحت و خواب کافی نیاز دارد.
ورزش منظم روزانه؛ ورزش کمک می‌کند احساس خوبی داشته باشید و حال خوب، بدن را سلامت نگه می‌دارد.
تنفس‌های عمیق؛ دم و بازدم خود را آرام و بدون عجله انجام دهید تا اضطراب و نگرانی از شما دور شود.
شمارش؛ وقتی در لحظه اضطراب‌آور قرار می‌گیرید، تا ۱۰ بشمارید و اگر لازم بود، آن را تکرار کنید.
کمال‌پرستی مضر؛ به‌جای اینکه بخواهید همه چیز را در حد کمال خود مرتب و منظم انجام دهید، از چیزی که به آن رسیده‌اید لذت ببرید.
شوخ‌طبعی؛ داشتن روحیه شوخ‌طبعی می‌تواند اضطراب و نگرانی را از ذهن دور کند. پس سعی کنید از این ویژگی تهی نشوید.
حفظ نگرش مثبت؛ به‌جای اینکه مدام درباره مسائل زندگی‌تان منفی فکر کنید، مثبت‌اندیش باشید.
فعالیت در اجتماع؛ فعال بودن در گروه‌های مختلف اجتماعی باعث سرزندگی و شادابی‌تان می‌شود.
پیشگیری؛ سعی کنید دریابید که چه مواردی موجب نگرانی‌تان می‌شود و تا حد امکان از آن‌ها دوری کنید.
گفتگو با مشاور یا روانشناس؛ اگر تمام موارد بالا را انجام دادید و به نتیجه‌ای نرسیدید، دیگر وقت آن است که به نزد مشاور یا روانشناس بروید.
