
نشان تجارت - مینا قدرتی: با گذشت چند سال از همهگیری کرونا و تغییرات بنیادین در شیوههای کار، کار ترکیبی یا Hybrid Work به یکی از مدلهای غالب در سازمانهای سراسر جهان تبدیل شده است. این پدیده که ترکیبی از کار از راه دور و حضور در دفتر است، سؤالات اساسی را در مورد آینده دفاتر کاری سنتی و نقش آنها در اکوسیستم کاری مدرن مطرح کرده است. آیا دوران دفاتر پررفت و آمد و ثابت به پایان رسیده است، یا همچنان جایگاه ویژهای در فرهنگ کاری خواهند داشت؟
این گزارش به بررسی عمیق این پدیده، مزایا و معایب آن، و تأثیرات بلندمدتش بر فضای کاری میپردازد. این تحول صرفاً یک تغییر موقت ناشی از بحران نبود، بلکه یک بازنگری اساسی در پارادایمهای سنتی مدیریت نیروی کار و استفاده از فضا است.
کار ترکیبی مدلی است که به کارمندان اجازه میدهد بخشی از هفته را در خانه (یا مکانی دیگر) و بخشی دیگر را در دفتر کار کنند. این انعطافپذیری میتواند به صورتهای مختلفی اجرا شود، و تعریف دقیقی که برای هر سازمان مناسب باشد، میتواند متفاوت باشد.
روال ثابت: در این مدل، سازمانها چارچوب زمانی مشخصی را برای حضور در دفتر تعیین میکنند. برای مثال، ممکن است به همه کارمندان دستور داده شود که سهشنبهها و چهارشنبهها در دفتر حضور داشته باشند، یا بخشهای مختلف بر اساس نیازهای پروژهای خود زمان حضور را تعیین کنند. این مدل بیشترین قابلیت پیشبینی را برای برنامهریزی فضا و جلسات فراهم میکند.
بیشتر بخوانید: آشنایی با پنج شغل ایدهآل برای افراد درونگرا
انعطافپذیری کامل مبتنی بر توافق: این مدل به کارمندان و مدیران اجازه میدهد تا بر اساس نوع کار، نیازهای پروژه و ترجیحات شخصی، زمان و مکان کار را تنظیم کنند. معیار اصلی در اینجا، انجام بهینه کار است، نه پیروی از یک برنامه زمانی از پیش تعیین شده. این مدل بالاترین سطح از استقلال را برای کارمندان فراهم میآورد، اما نیاز به سطح بالاتری از اعتماد و مدیریت نتیجهمحور دارد.
دفتر به عنوان مرکز همکاری و اجتماع: در این رویکرد، دفتر دیگر به عنوان محلی برای انجام کارهای روتین و تمرکز انفرادی تلقی نمیشود. حضور در دفتر عمدتاً برای فعالیتهای نیازمند تعامل بالا رزرو میشود:
*جلسات تیمی و طوفان فکری: فضایی برای ایدهپردازی مشترک.
*آموزش و توسعه: کارگاههای آموزشی و مربیگری حضوری.
*فعالیتهای تعاملی و اجتماعی: تقویت روابط تیمی و هویت سازمانی.
این مدل اغلب با مفهوم «دفاتر بر اساس نیاز» مرتبط است، جایی که فضاها بر اساس نوع فعالیتی که باید در آن انجام شود، طراحی شدهاند.
تبدیل شدن کار ترکیبی به یک استاندارد جدید، نشاندهنده ارزشهای عملیاتی و فرهنگی است که به همراه میآورد.
برای کارمندان
۱. افزایش تعادل کار و زندگی: انعطافپذیری در مکان و زمان کار، امکان مدیریت بهتر مسئولیتهای شخصی و خانوادگی را فراهم میکند. کارمندان میتوانند زمانهای اوج ترافیک را دور بزنند، یا برنامه روزانه خود را با زمانبندیهای پزشکی یا مدرسه کودکان هماهنگ کنند. این امر به کاهش استرس کلی زندگی کمک شایانی میکند.
۲. کاهش زمان و هزینه رفت و آمد: حذف یا کاهش رفت و آمد روزانه، یک صرفهجویی قابل توجه در زمان و هزینه است. اگر میانگین زمان رفت و آمد روزانه دو ساعت باشد، کارمندان با دو روز کار در خانه، هفتهای چهار ساعت زمان آزاد کسب میکنند. این زمان آزاد میتواند صرف کار، استراحت، ورزش یا خانواده شود.
۳. افزایش استقلال و بهرهوری: بر اساس مطالعات متعدد، برای کارهای متمرکز و نیازمند تمرکز عمیق، محیط خانه (در صورت مناسب بودن) بر محیط پر سر و صدای دفتر باز (Open Office) ارجحیت دارد. کارمندان احساس میکنند که کنترل بیشتری بر محیط کاری خود دارند، که مستقیماً به افزایش کیفیت خروجی کار منجر میشود.
۴. سلامت روانی بهتر: کاهش استرس محیطی (مانند شلوغی و رفت و آمد) و افزایش حس خودمختاری، تأثیر مثبتی بر سلامت روان دارد. کارمندان احساس میکنند سازمان به نیازهای فردی آنها احترام میگذارد.
برای کارفرمایان
۱. دسترسی به استعدادهای گستردهتر: محدودیتهای جغرافیایی برای جذب نیروی کار از بین میرود. سازمانها میتوانند بهترین افراد را صرفنظر از محل سکونتشان استخدام کنند. این امر به ویژه در صنایعی که با کمبود نیروی متخصص مواجه هستند، یک مزیت استراتژیک محسوب میشود.
۲. کاهش هزینههای عملیاتی و املاک: با کاهش تعداد کارمندانی که هر روز در دفتر حضور دارند، سازمانها میتوانند فضای اداری خود را بهینه کنند. کاهش فضای مورد نیاز منجر به صرفهجویی قابل توجهی در اجاره، انرژی، نگهداری و خدمات میشود. به طور متوسط، کاهش فضای اداری میتواند تا ۳۰ درصد در هزینههای املاک صرفهجویی ایجاد کند.
۳. افزایش رضایت و حفظ کارمندان: انعطافپذیری به یکی از مهمترین مزایای شغلی تبدیل شده است. شرکتهایی که این انعطاف را ارائه میدهند، نرخ ریزش کارمندان کمتری دارند و در جذب استعدادهای جدید موفقترند. کارمندان راضی، وفادارتر هستند.
۴. افزایش انعطافپذیری سازمانی: سازمانهایی که زیرساخت لازم برای کار توزیع شده را دارند، در برابر اختلالات خارجی (مانند بحرانهای بهداشتی، بلایای طبیعی یا اعتصابات حمل و نقل) مقاومتر عمل میکنند، زیرا عملکرد آنها به یک مکان فیزیکی وابسته نیست.
پیادهسازی کار ترکیبی نیازمند مدیریت دقیق چالشهایی است که ذات این ساختار جدید هستند.
برای کارمندان
۱. مرزهای محو کار و زندگی: بزرگترین چالش شخصی، دشواری در «خاموش کردن» کار است. وقتی دفتر کار در خانه قرار دارد، تمایل به چک کردن ایمیلها در ساعات غیراداری افزایش مییابد که میتواند منجر به فرسودگی شغلی (Burnout) شود.
۲. احساس انزوا و تنهایی: فقدان تعاملات روزمره و غیررسمی (مانند صحبتهای کنار دستگاه کپی یا در راهرو) میتواند حس تعلق تیمی را تضعیف کند. این امر به ویژه برای کارمندان جدید یا کسانی که تنها زندگی میکنند، مشکلساز است.
۳. چالشهای ارتباطی و ابهامات: ارتباطات متنی (ایمیل و پیامرسان) فاقد نشانههای غیرکلامی است. این امر احتمال سوءتفاهم را افزایش میدهد. همچنین، نیاز به برنامهریزی دقیق برای تماسهای تصویری، زمانبر است و مانع از گفتوگوهای لحظهای و خودجوش میشود.
۴. نابرابری در امکانات: همه کارمندان از زیرساختهای خانگی یکسانی برخوردار نیستند. تفاوت در سرعت اینترنت، کیفیت میز و صندلی و داشتن فضای خصوصی کافی میتواند نابرابری در تجربه کاری ایجاد کند.
برای کارفرمایان
۱. حفظ فرهنگ سازمانی و انسجام تیمی: انتقال ارزشها، ماموریت و فرهنگ یک سازمان به تیمی که به ندرت یکدیگر را حضوری میبینند، دشوار است. فرهنگ سازمانی باید به صورت آگاهانه و با ابزارهای دیجیتال تقویت شود.
۲. مدیریت عملکرد و نظارت بر عدالت: مدیریت مبتنی بر «حضور در دفتر» جای خود را به مدیریت مبتنی بر «خروجی» میدهد. این گذار نیازمند آموزش مدیران برای تمرکز بر نتایج و معیارهای عینی است، نه صرفاً بر ساعات کاری. نظارت بر عملکرد از راه دور نیز باید شفاف و منصفانه باشد.
۳. امنیت اطلاعات و حریم خصوصی: گسترش کار به خارج از شبکه امن دفتر، ریسکهای امنیتی را افزایش میدهد. استفاده از VPNها، سیاستهای قوی رمزنگاری و آموزش مداوم کارمندان در مورد امنیت سایبری حیاتی است.
۴. جلوگیری از شکاف «درون/بیرون»: بزرگترین خطر در کار ترکیبی، ایجاد دو گروه مجزا است: گروهی که اغلب در دفتر هستند و شانس بیشتری برای دیده شدن توسط مدیران ارشد و دستیابی به پروژههای مهم دارند و گروهی که اغلب دورکار هستند. این عدمبرابری در دسترسی به فرصتها میتواند منجر به تصمیمات ناعادلانه در ارتقا و پاداش شود.
۵. زیرساخت فناوری اطلاعات و سرمایهگذاری: نیاز به سرمایهگذاری قابل توجه در نرمافزارهای همکاری، پلتفرمهای ویدئو کنفرانس پیشرفته و سختافزارهایی که تجربه جلسه یکسانی را برای شرکتکنندگان حضوری و مجازی فراهم کنند، افزایش مییابد.
پاسخ کوتاه به این سؤال احتمالاً «خیر» است، اما نقش و ماهیت دفاتر سنتی به شدت در حال تغییر است. دفاتر از «محل کار» به «مقصد کاری» تبدیل میشوند.
تغییر کاربری دفاتر: بازتعریف فضا
دفاتر آینده باید فضاهایی باشند که کاری را انجام دهند که کار از راه دور قادر به انجام آن نیست.
۱. از فضای کاری محض به مرکز همکاری و تعامل
دفاتر دیگر صرفاً محلی برای نشستن پشت میز و تایپ کردن نیستند. طراحی فضاها بر اساس تعامل اولویت دارد. این بدان معناست که درصد بالایی از فضای اداری به مناطق اجتماعی، اتاقهای پروژه، فضاهای استراحت با کیفیت بالا و کافههایی برای گفتوگوهای غیررسمی اختصاص مییابد.
۲. فضاهای انعطافپذیر
مدل میز کار ثابت در حال از بین رفتن است. کارمندان میز ثابتی ندارند و بر اساس نیاز روز، فضایی را رزرو میکنند. این امر مستلزم استفاده از نرمافزارهای رزرو میز و مدیریت فضا است.
۳. تاکید بر طراحی خلاقانه و جذب نیرو
دفاتر باید جذاب باشند تا کارمندان را ترغیب به خروج از خانه کنند. این شامل استفاده از نور طبیعی، طراحیهای زیستمحیطی، امکانات رفاهی عالی و فناوریهای پیشرفته برای جلسات است.
۴. دفاتر کوچکتر و پراکندهتر
برخی شرکتها به جای نگهداری یک ساختمان مرکزی عظیم، یک «مرکز» اصلی برای رهبری و جلسات استراتژیک و چندین «شعبه» یا دفتر منطقهای کوچکتر در نزدیکی محل سکونت کارمندان ایجاد میکنند تا رفت و آمد آنها را کوتاهتر کند.
حفظ اهمیت دفاتر: اهداف حضور فیزیکی
حضور فیزیکی همچنان برای برخی اهداف سازمانی ضروری باقی میماند:
۱. تقویت فرهنگ سازمانی و هویت مشترک: فرهنگ سازمانی از طریق تعاملات لحظهای، زبان بدن و مراسمهای مشترک شکل میگیرد. جلسات سالانه یا فصلی که همه در آن حضور دارند، نقش حیاتی در تثبیت ارزشها ایفا میکنند.
۲. خلاقیت و نوآوری غیربرنامهریزی شده: بسیاری از ایدههای بزرگ در تالارهای گفتگوی غیررسمی یا در مسیر رسیدن به دستگاه قهوه شکل میگیرند. محیط مجازی این خودجوشی را به شدت کاهش میدهد. دفتر محیطی است که برای این تبادل انرژی و ایدهها بهینهسازی شده است.
۳. منتورینگ و توسعه شغلی: کارمندان جوانتر و تازهوارد، بیشترین بهره را از مشاهده همکاران ارشد و دریافت بازخورد فوری و غیررسمی میبرند. آموزش حضوری و مربیگری مستقیم در محیط دفتر کارآمدتر است.
۴. مذاکرات حساس و تصمیمگیریهای استراتژیک: برای موضوعاتی که نیازمند ایجاد اعتماد قوی یا درک ظرایف عاطفی هستند (مانند مذاکرات حقوقی، بستن قراردادهای بزرگ یا حل و فصل اختلافات)، ارتباطات چندوجهی حضوری ضروری است.
نتیجهگیری و چشمانداز آینده
در نهایت، دفاتر کاری سنتی به «موزه» تبدیل نخواهند شد، بلکه در حال تحول به موجودیتی جدید و هدفمندتر هستند. کار ترکیبی یک مدل پایدار است که مزایای فراوانی را ارائه میدهد، اما نیازمند برنامهریزی دقیق، سرمایهگذاری در فناوری و فرهنگسازی سازمانی است.

موفقیت در مدل کار ترکیبی به چه عواملی بستگی دارد؟
۱. رهبری منعطف و توانمند: مدیران باید مهارتهای جدیدی بیاموزند: مدیریت بر اساس اعتماد و خروجی، نه بر اساس مشاهده مداوم. آنها باید در ایجاد ارتباطات شفاف و مدیریت تعارضات در محیطهای توزیعشده مهارت یابند.
۲. فناوریهای همکاری پیشرفته: سرمایهگذاری در ابزارهایی که شکاف دیجیتالی را پر کنند، ضروری است. این شامل سیستمهای پیشرفته کنفرانس ویدیویی (مانند اتاقهای جلسه هوشمند که میکروفونهای محیطی و دوربینهای با کیفیت دارند) و پلتفرمهایی برای مدیریت پروژههای توزیعشده است.
۳. طراحی هوشمندانه فضای کاری: دفاتر باید هدفمند طراحی شوند. نقشهها باید به وضوح نشان دهند کدام فضاها برای تمرکز، کدامها برای همکاری و کدامها برای اجتماع در نظر گرفته شدهاند. هزینه هر مترمربع اکنون باید بر اساس «ارزش تعامل» سنجیده شود، نه صرفاً «تراکم کارمندان».
۴. فرهنگ اعتماد و شفافیت: برای موفقیت در کار ترکیبی، اعتماد باید هسته اصلی فرهنگ باشد. اگر کارمندان احساس کنند که دائماً تحت نظر هستند، تعهد آنها کاهش یافته و تمایل به بازگشت به دفتر از بین میرود. شفافیت در معیارهای ارزیابی و فرصتهای ارتقاء، برای جلوگیری از سوگیری ناشی از نزدیکی حیاتی است.
آینده کار، ترکیبی از بهترین هر دو جهان خواهد بود: انعطافپذیری و دسترسی کار از راه دور در کنار پویایی و ارتباطات عمیق کار حضوری. دفاتر به مراکز مقصد تبدیل میشوند؛ مکانی برای تعامل، نوآوری و ایجاد ارتباط، نه صرفاً مکانی برای انجام وظایف روزانه. این تحول، فرصتی برای سازمانهاست تا فضاهای کاری را طراحی کنند که هم نیازهای کسبوکار و هم نیازهای کارمندان را برآورده سازد.
تاثیر بر بازار املاک تجاری
تغییر در تقاضا برای دفاتر فیزیکی تأثیرات عمیقی بر بازار املاک تجاری داشته است. در بسیاری از شهرهای بزرگ جهان، نرخ فضاهای خالی اداری افزایش یافته است. این امر باعث شده است که ارزش ملکهای اداری قدیمی که برای کار سنتی طراحی شدهاند، کاهش یابد، در حالی که املاک مدرن با قابلیت انعطافپذیری بالا، ارزش خود را حفظ کردهاند.
مالکان ساختمانها مجبورند فضای بلااستفاده را با فضاهای ترکیبی جایگزین کنند، مانند تبدیل بخشهایی از دفاتر به فضاهای عمومی، خردهفروشی یا حتی واحدهای مسکونی. مفهوم «دفتر اجارهای کوتاه مدت» نیز به عنوان یک راهحل انعطافپذیر برای شرکتهایی که نمیخواهند تعهدات بلندمدت املاک داشته باشند، تقویت شده است.
باید گفت کار ترکیبی صرفاً یک تغییر عملیاتی نیست، بلکه یک تغییر فرهنگی عمیق است که نیاز به مدیریت فعال دارد. یکی از بزرگترین موانع، ذهنیت مدیریت سنتی است که معتقد است «اگر نتوانم کارمند را ببینم، پس کار نمیکند.» در مدل ترکیبی، رهبران باید یاد بگیرند که موفقیت را با معیارهای خروجی کمی اندازهگیری کنند، نه با تعداد ساعاتی که پشت میز کار نشستهاند. این گذار نیازمند تغییر در ساختار پاداش و ارزیابی عملکرد است.
تیمهایی که وظیفه اصلی آنها نوآوری است، بیشترین چالش را در محیط ترکیبی تجربه میکنند. تحقیقات نشان میدهد که ایدههای جدید اغلب در تعاملات تصادفی و کوتاه شکل میگیرند.
برای تقویت نوآوری در محیط ترکیبی، سازمانها باید رویدادهای متمرکز و برنامهریزی شدهای را برای «تعامل خلاقانه» ترتیب دهند. به عنوان مثال، یک تیم ممکن است تصمیم بگیرد که تمام ماه آینده را صرفاً در دفتر کار کند تا بر روی یک پروژه خاص با فرکانس بالای تعاملات.
گسترش کار از راه دور، مرزهای قانونی و امنیتی را نیز تحت تأثیر قرار میدهد. هنگامی که کارمندان در ایالتها یا کشورهای مختلف کار میکنند، سازمان با چالشهای پیچیدهای در زمینه مالیات بر درآمد، بیمه کارکنان و قوانین کار محلی روبهرو میشود. یک شرکت باید از قوانین مرخصی استحقاقی، ساعات کار مجاز و مقررات ایمنی شغلی در هر حوزه قضایی که کارمندش در آن مشغول به کار است، آگاهی داشته باشد. همچنین حفظ دادههای مشتریان و شرکت در محیطهای خانگی، نیازمند پروتکلهای امنیتی قوی است. استفاده از رمزنگاری End-to-End، احراز هویت چند عاملی (MFA)، و محدود کردن دسترسی به اطلاعات حساس برای کارمندان دورکار، امری بدیهی است.
یکی از پیامدهای پنهان کار ترکیبی، تغییر در پویایی ارتباطات گروهی است. در یک جلسه کاملاً حضوری، انرژی و توجه به طور طبیعی به اشتراک گذاشته میشود. در یک جلسه ترکیبی، این تعادل به راحتی به نفع کسانی که در اتاق هستند، به هم میریزد. زمانی که برخی افراد از راه دور متصل میشوند، خطر نادیده گرفته شدن صداهای آنها وجود دارد.
۱- توجه مدیر: مدیر ممکن است ناخودآگاه توجه بیشتری به افرادی داشته باشد که در کنار او نشستهاند.
۲- مکالمات جانبی: شرکتکنندگان حضوری ممکن است مکالمات کوتاه و تصمیمگیریهای نانوشتهای را در طول جلسه انجام دهند که برای افراد از راه دور نامفهوم یا غیرقابل دسترسی است.
برای غلبه بر این مشکل، اصل «همه دورکار هستند» یا همه با یک ابزار توصیه میشود. یعنی اگر حتی یک نفر دورکار است، همه باید از طریق لپتاپ و هدست خود متصل شوند تا یک میز واحد و برابر برای همه شرکتکنندگان ایجاد شود.
یکی از جنبههای مثبت کمتر مورد بحث کار ترکیبی، تأثیر آن بر پایداری محیط زیست است. با کاهش رفت و آمد روزانه میلیونها کارمند، انتشار گازهای گلخانهای ناشی از حمل و نقل به طور چشمگیری کاهش مییابد. شرکتهایی که دفاتر خود را کوچکتر میکنند، مصرف انرژی ساختمانها (تهویه مطبوع، روشنایی) را نیز کاهش میدهند. با این حال، این مزیت ممکن است توسط افزایش مصرف انرژی خانگی برای گرمایش و سرمایش فضاهایی که قبلاً توسط ساختمانهای تجاری با بهرهوری بالا مدیریت میشدند، تا حدی خنثی شود. سازمانها باید کارکنان خود را به استفاده از انرژی کارآمد در خانه تشویق کنند.