آکنه ولگاریس یا همان جوش را کامل بشناسید

نشان تجارت - آکنه ولگاریس یک بیماری مزمن التهابی است که بیشتر در ایام نوجوانی با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنیم. این نوع آکنه در برخی اشخاص خفیف در برخی شدید اتفاق می‌افتد. آکنه ولگاریس (Acne vulgaris) اصطلاح پزشکی همان جوش‌های رایج است.

بیشتر اشخاص در دوره‌های گوناگون زندگی به این نوع آکنه دچار می‌شوند. افرادی که به این نوع آکنه دچارند، انواع جوش سرسیاه، سرسفید و جوش التهابی قرمز را تجربه خواهند کرد. در برخی از اشخاص این آکنه خیلی خفیف است و تنها چند جوش یا ضایعه‌ی پوستی کوچک در برخی جا‌های بدنشان دارند. ولی در برخی دیگر شدیدتر است.

آکنه تنها روی صورت ایجاد نمی‌شود و امکان دارد آن‌ها را روی گردن، سینه، کمر، شانه‌ها و حتی روی ناحیه‌های تحتانی بدن خود ببینید. اگرچه دلیل اصلی آکنه در بزرگ‌سالی به‌طور کامل مورد بررسی قرار نگرفته است، ولی محققان بر این باورند که بسیاری از عوامل و فرایند‌های بیولوژیکی مشابه و مرتبط با آکنه دوران نوجوانی امکان دارد نقش مهمی در آکنه بزرگ‌سالان داشته باشند.

علائم:

آکنه نتیجه بسته شدن فولیکول‌های مو روی پوست می‌باشد. این مسدود شدن معمولاً چربی و سلول‌های پوست را درگیر می‌کند. امکان دارد که یک یا چند مورد از علائم زیر را در سطح پوست خود مشاهده کنید:

جوش‌های سرسفید که حفره‌های کاملاً مسدود شده می‌باشند.

جوش‌های سرسیاه که روی منفذ‌های آن‌ها باز است.

قسمت‌های برآمدگی‌های قرمز همراه با سوزش به نام پاپول.

پاسچول‌ها که دارای چرک و ترشح هستند.

برآمدگی‌های دردناک زیر سطح پوست به نام ندول‌ها و یا کیست.

البته تمامی مورد‌های بالا محدود به‌صورت شما نمی‌شود، بلکه امکان دارد در بخش‌های دیگری مثل کمر و شانه و گردن و  سینه هم اتفاق بیافتد.

دلایل:

چهار عامل اصلی در پشت شکل‌گیری ضایعات آکنه وجود دارد. هورمون‌ها دراین‌باره عامل اصلی شمرده می‌شوند که این می‌تواند علت استفادۀ مردم از اصطلاح آکنه هورمونی را توضیح دهد.

چهار جزء آکنه شامل واحد‌هایی در پایۀ مو‌ها در پوست است:

تولید هورمون تستوسترون در طول بلوغ افزایش می‌یابد. این شرایط به روغنی شدن پوست منجر می‌شود برای این‌که سبب افزایش میزان تولید سبوم می‌گردد، ماده‌ای روغنی که در پایۀ مو‌ها برای مراقبت از پوست و لیز نگه داشتن آن ترشح می‌شود.

فولیکول‌های مو مسدود شده کامدون‌ها یا" پرز‌های مسدود" را تشکیل می‌دهند. تولید بیش از حد سلول‌های پوستی که معمولاً به بالا رانده و از سطح پوست زایل می‌گردند هم به این فرآیند افزوده می‌شود.

احتمال تشدید کامدون‌ها به وسیله عفونت باکتریایی وجود دارد.

سیستم ایمنی به باکتری‌ها عکس‌العمل نشان می‌دهد که نتیجۀ آن بروز التهاب است. تمامی آکنه‌ها التهابی نیستند. کامدون‌های ساده مانند جوش‌های سرسیاه و سرسفید- امکان دارد دچار التهاب نشوند. جوش‌های موسوم به پاپول‌ها، پوسچول‏ها، نودول‏ها و کیست‌ها- در راستای افزایش شدت- التهابی هستند.

درمان:

اهداف درمانی آکنه ولگاریس شامل درمان و جلوگیری از آکنه می‌باشد، زیرا امکان دارد که این آکنه‌ها بعد‌ها به زخم تبدیل شوند.

قرص‌های مسکن:

نخستین راهکاری که پزشکان برای درمان آکنه تجویز می‌کنند، استفاده از قرص‌های مسکن می‌باشد که امکان دارد برای آکنه‌های خفیف مناسب باشد.

بنزوئیل پروکسید

یک درمان مؤثر برای آکنه است، زیرا بنزوئیل پروکسید دارای خواص آنتی‌باکتریایی می‌باشد و به دلایل زیر مناسب خواهد بود:

هیچ خطری برای مقاومت باکتری نسبت به بنزوئیل پراکسید وجود ندارد.

استفاده از پروکسید همراه با آنتی‌بیوتیک بسیار پیشنهاد می‌شود، چون می‌تواند خطر مقاومت باکتری را کاهش دهد.

این دارو به‌صورت پاک‌کننده‌ها و یا درمان‌های موضعی هم در دسترس قرار دارد، ولی دوز و شدت آن‌ها مختلف است.

به آسانی می‌توانید آن را در بسیاری از داروخانه‌ها پیدا کنید.

همین‌طور قادر است که باکتری‌های زیر پوست شما را از بین ببرد.

این دارو می‌تواند آکنه‌های التهابی را هم درمان کند.

ولی امکان دارد که معایب زیر را هم داشته باشد:

این دارو برای جوش‌های سرسیاه و سرسفید مناسب نمی‌باشد. همین‌طور برای آکنه‌های ندول که جزء شدیدترین دسته‌بندی‌های آکنه شمرده می‌شوند، تأثیرگذار نیست.

این آکنه‌های کیستی حتماً باید تحت درمان متخصص پوست باشند. درمان‌های دیگر هم وجود دارد. امکان دارد سالیسیلیک اسید هم بتواند به درمان آکنه‌های خفیف کمک کند.

درمان‌های تجویزی:

شدیدترین انواع آکنه احتیاج به مراجعه سریع به پزشک دارند. پس حتماً باید به متخصص پوست مراجعه کنید. متخصص پوست در چنین شرایطی آنتی‌بیوتیک‌های خوردنی و یا موضعی را تجویز می‌کند که می‌تواند آکنه‌های شیوع پیدا نموده و شدیدتر را درمان کند.

ایزوترتینوین همین‌طور یک داروی تجویزی برای کیست‌های آکنه‌ای، زخم‌ها و آکنه‌هایی می‌باشد که به درمان‌های قبلی پاسخ نداده‌اند. پژوهش‌های انجام شده نشان می‌دهد، ۸۵ درصد از افرادی که از این دارو استفاده می‌کنند، با بهبود دائمی این آکنه‌ها روبرو می‌شوند.

استفاده قرص‌های جلوگیری از بارداری همراه با آنتی‌بیوتیک می‌تواند به درمان آکنه‌ها در خانم‌ها کمک کند. در مورد‌های شدیدتر هم دارو‌های استروئیدی مانند پردنیزون تجویز می‌شود که می‌تواند مؤثر واقع شود.

تغییرات سبک زندگی:

تغییرات سبک زندگی در درمان مشکلات بسیار مؤثر می‌باشد که در این قسمت بعضی از آن‌ها را نام می‌بریم:

در برابر نورخورشید از پوست خویش نگهداری کنید، زیرا بسیاری از دارو‌های تجویزی به نورخورشید حساسیت دارند. پس باید تا جایی که می‌توانید از آفتاب‌سوختگی جلوگیری کنید.

به هر چیزی دست نزنید. حواستان باشد که پوست شما در حال لمس چه چیزی می‌باشد.

ورزش کنید. ورزش کردن یک راه عالی برای کاهش استرس و در نتیجه جلوگیری از آکنه می‌باشد.

از غذا‌هایی که احتمال آکنه را در شما افزایش می‌دهند، دوری کنید. شیر گاو و غذا‌هایی که دارای گلایسمیک بالا هستند، عاملی برای آکنه می‌باشند.

شستشوی روزانۀ توأم با ملایمت کافی احتیاج است و از شستشوی بیش از حد جلوگیری کنید.

از صابون‌ها یا پاک‌کننده‌های ملایم و آب گرم و نه داغ، استفاده کنید.

از کاربرد مواد سایش دهنده یا لایه‌برداری پوست پرهیز کنید.

از خراشیدن، سایش، کندن، یا خراشیدن جوش‌ها پرهیز کنید. انجام این کار‌ها سبب تشدید آن‌ها شده و می‌تواند به پیدایش التهاب منجر شود.

از آرایش زیاد پرهیز کنید یا مواد آرایشی محلول مبنی بر آب را که دارای مارک" غیر کامدوژنیک" هستند بکار ببرند.