
نشان تجارت - هدی کاشانیان: در دهه نخست زندگی بیتکوین، پرسشی جدی میان جامعه فناوری مالی شکل گرفت: آیا شبکه بیتکوین میتواند بهصورت مقیاسپذیر و کارآمد، نیاز روزافزون کاربران را برآورده سازد؟ پاسخ به این پرسش، زمینهساز یکی از مهمترین فورکهای تاریخ رمزارزها شد. بیت کوین کش، یا همان BCH، در سال ۲۰۱۷ بهعنوان پاسخی عملی و اجرایی به چالش مقیاسپذیری بیتکوین، متولد شد.
این رمزارز نه تنها فناوری خود را در جهت افزایش ظرفیت تراکنشها تقویت کرد، بلکه ایدهای بنیادین را مطرح کرد: بیتکوین باید ابزاری برای پرداخت روزمره باشد، نه صرفاً ذخیره ارزش. هدف این مطلب، ارائه راهنمایی کامل و فشرده درباره بیتکوین کش است؛ از بنیانهای فنی تا جایگاه آن در نظام اقتصاد دیجیتال کنونی.
پیش از ظهور بیتکوین کش، شبکه اصلی بیتکوین با محدودیت حجم بلوک مواجه بود. هر بلوک تنها یک مگابایت فضا داشت. همین مسئله باعث کندی شدید در پردازش تراکنشها و افزایش هزینههای کارمزد شده بود. در اواخر سال ۲۰۱۷، اختلاف نظر میان توسعهدهندگان و ماینرها به اوج رسید. برخی بر حفظ حجم کوچک بلوک و استفاده از راهکارهایی مانند سگویت تأکید داشتند. دیگران معتقد بودند افزایش مستقیم حجم بلوک، سادهترین و مؤثرترین راه برای توسعه است.
بیشتر بخوانید: آیا بیت کوین جایگزین پول نقد میشود؟
در نهایت، در اوت ۲۰۱۷، یک فورک سخت انجام و بیتکوین کش متولد شد. این شبکه با افزایش اولیه حجم بلوک به هشت مگابایت و بعدها به سی و دو مگابایت، توان پردازش تراکنشهای بیشتری را در هر ثانیه کسب کرد.
یکی از مهمترین تفاوتهای بیتکوین کش با نسخه اصلی بیتکوین، حجم بلوک آن است. این افزایش، امکان پردازش هزاران تراکنش در هر بلوک را فراهم میسازد. هزینه کارمزد در این شبکه نیز چنان پایین است که در بسیاری از موارد، کمتر از یک سنت آمریکا محاسبه میشود. این موضوع، استفاده روزمره از BCH را در تراکنشهای کوچک و متوسط، بسیار منطقی میکند.
نکته دیگر، ثبات قوانین پروتکل است. بیتکوین کش برخلاف برخی رمزارزهای دیگر، تغییرات سریع و مکرر در قوانین خود را نپذیرفت. هدف این است که کاربران و توسعهدهندگان بتوانند با اطمینان بیشتری، روی پروتکل آن سرمایهگذاری کنند. در بحث امنیت، این شبکه همچنان بر الگوریتم اثبات کار تکیه دارد. این رویکرد، ضمن حفظ سازوکار غیرمتمرکز، اعتماد فنی و تاریخی بیتکوین را نیز در خود جای داده است.
کاربرد اصلی بیتکوین کش، تسهیل در پرداختهای روزمره است. این رمزارز در برخی از پلتفرمهای خرید آنلاین، فروشگاههای فیزیکی و حتی رستورانهای دیجیتال، بهعنوان روش پرداخت پذیرفته شده است. شرکتهایی مانند پورچس و گیو کوین، خدماتی را بر پایه BCH ارائه دادهاند که امنیت، سرعت و هزینهکم آن مورد توجه قرار گرفته است. علاوه بر این، BCH ابزار مناسبی برای انتقال سریع و ارزان ارزش در مناطقی است که دسترسی به بانکداری سنتی محدود است. در کشورهایی با نوسانات ارزی شدید، این رمزارز بهعنوان راهی برای حفظ قدرت خرید، مورد استقبال قرار گرفته است.
تفاوت اصلی، رویکرد هر دو شبکه به مفهوم مقیاسپذیری است. بیتکوین کش راهحلی داخلی را در پیش گرفته، یعنی با افزایش حجم بلوک، ظرفیت شبکه را گسترش داده است. بیتکوین اصلی، از طریق لایه دوم، یعنی شبکه لایتنینگ، به دنبال رفع این چالش است.
این تفاوت، تأثیر مستقیمی بر زمان تأیید تراکنشها و هزینههای آن داشته است. در بیتکوین کش، تأیید در شبکه اصلی صورت میپذیرد و کاربران نیازی به تنظیمات فنی پیچیده ندارند. در مقابل، بیتکوین با لایتنینگ، عمق فنی بیشتری را طلب میکند.
هرچند BCH همچنان پایداری خود را حفظ کرده، اما با چالشهایی نیز مواجه است. یکی از آنها، تمرکز قدرت ماینینگ در دست چند استخر بزرگ است. این موضوع، گرچه از نظر فنی خطر فورک را کاهش میدهد، اما برخی را به نقد متمرکز شدن قدرت واداشته است.
همچنین، رقابت با سایر رمزارزهای پرداختی مانند لایتکوین، داش و حتی استیبلکوینها، فضای بازار را پیچیده کرده است. تبلیغات مؤثر و پذیرش گستردهتر در بازارهای مهم، همچنان یکی از نیازهای اساسی این پروژه محسوب میشود.
خرید BCH از طریق صرافیهای معتبر داخلی و بینالمللی امکانپذیر است. پس از خرید، ذخیرهسازی آن در کیفپولهای سختافزاری مانند لجر یا کیفپولهای نرمافزاری مخصوص این شبکه، همچون بیتکوین کش والِت، توصیه میشود. در انتخاب کیفپول، توجه به پشتیبانی از BCH، امنیت، رابط کاربری و امکانات پشتیبانی از سایر رمزارزها ضروری است. کیفپولهای غیرمتمرکز یا کیفپولهایی با کنترل کامل کلیدهای خصوصی، گزینههای ترجیحی محسوب میشوند.
آینده بیتکوین کش به سه عامل کلیدی متکی است:
• توانایی آن در جذب توسعهدهندگان جدید و ایجاد اکوسیستمی فعال
• حمایت مداوم ماینرها
• پذیرش عمومی در بازارهای مصرفی
اگر این شبکه بتواند در کنار حفظ سادگی و هزینه پایین، امکانات جدیدی نیز برای توسعهدهندگان فراهم سازد، پذیرش آن در سطح جهانی، گسترش خواهد یافت. پروژههایی مانند سمارتبیچی، که هدف آن ایجاد قراردادهای هوشمند سبک در این شبکه است، گامهای اولیهای در این مسیر محسوب میشوند.