نکاتی کلیدی در خصوص مراقبت از سلامت روان زنان

نشان تجارت - مریم آیتی: سلامت روان یکی از جنبه‌های حیاتی زندگی هر فرد است، به‌ویژه برای زنان که با چالش‌ها و فشار‌های خاصی مواجه هستند.

سلامت روان بر تمامی جنبه‌های زندگی فرد تأثیر می‌گذارد، از جمله روابط، کار و توانایی‌های روزمره. به خاطر داشته باشید که همیشه مشکلات روانی می‌توانند به مشکلات جسمی شدید و گاهی جبران‌ناپذیر منجر شوند.

چالش‌های سلامت روان زنان

فشار‌های اجتماعی و فرهنگی

• نقش‌های سنتی: انتظارات فرهنگی از زنان برای ایفای نقش‌های خاص ممکن است فشار‌های روانی ایجاد کند.

• مقایسه اجتماعی: فشار برای دستیابی به استاندارد‌های زیبایی و موفقیت می‌تواند به احساس ناکامی و اضطراب منجر شود.

تغییرات بیولوژیکی

• چالش‌های هورمونی: تغییرات هورمونی در دوران قاعدگی، بارداری و یائسگی ممکن است تأثیرات قابل توجهی بر سلامت روان داشته باشد.

• افسردگی پس از زایمان: بسیاری از زنان پس از زایمان با افسردگی مواجه می‌شوند که نیاز به توجه دارد.

تجربه‌های زندگی

• خشونت خانگی و سوءاستفاده: بسیاری از زنان ممکن است تجربه‌های خشونت‌آمیز یا سوءاستفاده را داشته باشند که به سلامت روان آسیب می‌زند.

• تجربه‌های جدایی و طلاق: جدایی‌ها می‌توانند منجر به احساس تنهایی و افسردگی شوند.

نقش‌های سنتی و تأثیر آن‌ها بر سلامت روان زنان

نقش‌های سنتی و انتظارات فرهنگی از زنان برای ایفای وظایف خاص، می‌تواند تأثیرات عمیقی بر سلامت روان آن‌ها داشته باشد. این فشار‌ها نه تنها به احساسات و رفتار‌های فردی بلکه به کیفیت زندگی اجتماعی و خانوادگی نیز آسیب می‌زنند.

۱. انتظارات فرهنگی و فشار‌های روانی

نقش‌های سنتی

• مادر بودن: انتظار از زنان برای ایفای نقش مادر و مسئولیت‌های مربوط به تربیت فرزندان.

• همسر بودن: الزام به حفظ خانواده و برآوردن نیاز‌های عاطفی و مالی همسر.

فشار‌های اجتماعی

• قضاوت اجتماعی: زنان ممکن است تحت فشار قضاوت‌های اجتماعی قرار بگیرند که اگر نتوانند انتظارات را برآورده کنند، دچار احساس ناکامی شوند.

• استاندارد‌های غیرواقعی: انتظارات غیرواقعی از زنان در زمینه ظاهر، رفتار و موفقیت‌های شغلی می‌تواند احساس عدم کفایت را در آن‌ها ایجاد کند.

۲. تأثیرات بر سلامت روان

اضطراب و افسردگی

• افزایش استرس: فشار برای برآورده کردن انتظارات فرهنگی می‌تواند به افزایش استرس و اضطراب منجر شود.

• علائم افسردگی: زنان ممکن است به دلیل عدم توانایی در ایفای این نقش‌ها دچار افسردگی شوند.
کاهش اعتماد به نفس

• احساس ناکامی: عدم‌موفقیت در برآورده کردن انتظارات می‌تواند به کاهش اعتماد به نفس و احساس بی‌ارزشی منجر شود.

• فقدان هویت فردی: زنان ممکن است هویت خود را تنها بر اساس نقش‌های سنتی تعریف کنند و از آنجا که نمی‌توانند به‌طور کامل این نقش‌ها را ایفا کنند، دچار بحران هویت شوند.

۳. تأثیرات بر روابط اجتماعی

انزوا و جدایی

• کاهش ارتباطات اجتماعی: فشار‌های ناشی از ایفای نقش‌های سنتی می‌تواند منجر به انزوا و کاهش ارتباط با دیگران شود.

• اختلال در روابط خانوادگی: انتظارات فرهنگی ممکن است به تنش‌های خانوادگی و اختلال در روابط نزدیک منجر شود.

عدم‌حمایت اجتماعی از زنان

• کمبود منابع حمایتی: زنان ممکن است به دلیل انتظارات فرهنگی، از حمایت‌های اجتماعی لازم محروم شوند و این امر سلامت روان آن‌ها را به خطر بیندازد.

مقایسه اجتماعی و تأثیر آن بر سلامت روان زنان

مقایسه اجتماعی به فرایند ارزیابی خود در برابر دیگران اشاره دارد و به ویژه در مورد زنان، می‌تواند تأثیرات عمیقی بر سلامت روان آن‌ها داشته باشد. فشار برای دستیابی به استاندارد‌های زیبایی و موفقیت اجتماعی می‌تواند منجر به احساس ناکامی، اضطراب و مشکلات عاطفی شود.

۱. استاندارد‌های زیبایی و فشار‌های اجتماعی

تأثیر رسانه‌ها

• تصاویر ایده‌آل: رسانه‌ها با نمایش تصاویر ایده‌آل از زیبایی و موفقیت، استاندارد‌های غیرواقعی را برای زنان ایجاد می‌کنند.

• فشار برای تطابق: این تصاویر می‌توانند فشار زیادی به زنان وارد کنند تا خود را با این استاندارد‌ها تطبیق دهند.

انتظارات فرهنگی

• نقش‌های سنتی: انتظارات فرهنگی از زنان برای داشتن ظاهری خاص یا موفقیت در کار و خانواده می‌تواند به فشار‌های روانی منجر شود.

۲. تأثیرات روانی مقایسه اجتماعی

احساس ناکامی

• عدم‌تحقق اهداف: زنان ممکن است به دلیل عدم‌دستیابی به استاندارد‌های زیبایی یا موفقیت، احساس ناکامی و بی‌ارزشی کنند.

• مقایسه‌های منفی: مقایسه خود با دیگران می‌تواند احساس عدم کفایت را تشدید کند و به کاهش اعتماد به نفس منجر شود.

افزایش اضطراب

• نگرانی‌های مداوم: فشار برای تطابق با انتظارات اجتماعی می‌تواند به نگرانی‌ها و استرس‌های مداوم منجر شود.

• اختلالات روانی: در برخی موارد، این اضطراب‌ها می‌توانند به اختلالات روانی مانند اضطراب اجتماعی یا افسردگی منجر شوند.

۳. عواقب اجتماعی و عاطفی

انزوای اجتماعی

• کاهش ارتباطات: احساس ناکامی و اضطراب می‌تواند به انزوا و کاهش روابط اجتماعی منجر شود.

• ترس از قضاوت: زنان ممکن است از ترس قضاوت‌های اجتماعی از برقراری ارتباط با دیگران خودداری کنند.

آسیب به روابط

• تنش در روابط خانوادگی: فشار‌های ناشی از مقایسه اجتماعی ممکن است به تنش‌ها و مشکلات در روابط نزدیک منجر شود.

• کاهش رضایت از زندگی: زنان ممکن است به دلیل تمرکز بر مقایسه‌های اجتماعی، از زندگی خود ناراضی باشند.

تأثیر هورمون‌ها در افسردگی پس از زایمان بر سلامت روان زنان

تغییرات هورمونی پس از زایمان می‌توانند تأثیر قابل توجهی بر سلامت روان زنان داشته باشند و در بروز افسردگی پس از زایمان نقش مهمی ایفا کنند. شناسایی و درک این تغییرات می‌تواند به زنان و خانواده‌ها در مدیریت بهتر این اختلال کمک کند. مشاوره و درمان‌های مناسب می‌توانند به بهبود وضعیت روانی زنان در این دوره حساس کمک کنند.

افسردگی پس از زایمان (PPD) یک اختلال روانی است که برخی از زنان پس از زایمان تجربه می‌کنند. این اختلال می‌تواند ناشی از تغییرات هورمونی، عاطفی و اجتماعی باشد. هورمون‌ها نقش مهمی در بروز و شدت این افسردگی دارند.

۱. تغییرات هورمونی در دوران بارداری و زایمان

• افزایش استروژن و پروژسترون: در دوران بارداری، سطح هورمون‌های استروژن و پروژسترون به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. این هورمون‌ها بر خلق و خو و احساسات تأثیر می‌گذارند.

• کاهش ناگهانی پس از زایمان: بلافاصله پس از زایمان، سطح این هورمون‌ها به شدت کاهش می‌یابد که می‌تواند منجر به احساسات شدید و ناپایداری عاطفی شود.

۲. نقش هورمون‌های تیروئیدی

• تأثیر بر متابولیسم: تغییرات در عملکرد غده تیروئید می‌تواند به افسردگی و اضطراب منجر شود. اختلالات تیروئیدی در برخی زنان پس از زایمان شایع است.

• علائم مشابه: بسیاری از علائم افسردگی و اختلالات تیروئیدی مشابه هستند، بنابراین تشخیص دقیق مهم است.

۳. هورمون‌های استرس

• کورتیزول: در دوران زایمان و پس از آن، سطح کورتیزول (هورمون استرس) افزایش می‌یابد. سطوح بالای این هورمون ممکن است به احساس اضطراب و افسردگی کمک کند.

• تأثیر در خواب و انرژی: افزایش کورتیزول می‌تواند به اختلال در خواب و خستگی مزمن منجر شود، که خود از عوامل تشدیدکننده افسردگی است.

۴. نقش هورمون‌های دیگر

• اکسیتوسین: این هورمون به عنوان «هورمون عشق» شناخته می‌شود و در ایجاد ارتباط عاطفی با نوزاد نقش دارد. کاهش سطح اکسیتوسین می‌تواند احساس تنهایی و افسردگی را افزایش دهد.

• دوپامین و سروتونین: تغییرات در سطوح این neurotransmitters می‌تواند تأثیر زیادی بر خلق و خو و احساسات داشته باشد.

۵. عوامل دیگر تأثیرگذار

• استرس‌های محیطی: فشار‌های اجتماعی و فیزیکی بعد از زایمان، مانند مسئولیت‌های جدید مادری و تغییرات در زندگی، می‌توانند به افسردگی کمک کنند.

• تاریخچه شخصی: زنانی که سابقه افسردگی دارند، بیشتر در معرض ریسک افسردگی پس از زایمان هستند.

تأثیر هورمون‌ها در دوران قائدگی بر سلامت روان زنان 

دوره پریود یا قاعدگی یکی از مراحل طبیعی زندگی زنان است که با تغییرات هورمونی همراه است. این تغییرات می‌توانند تأثیرات قابل توجهی بر سلامت روان و عواطف زنان داشته باشند.

۱. تغییرات هورمونی در دوره پریود

هورمون‌های اصلی

• استروژن: در نیمه اول دوره قاعدگی (فاز فولیکولی) افزایش می‌یابد و به بهبود خلق و خو کمک می‌کند.

• پروژسترون: در نیمه دوم دوره (فاز لوتئال) افزایش می‌یابد و می‌تواند باعث تغییرات عاطفی و جسمی شود.

نوسانات هورمونی

• نوسانات سطح هورمون‌ها: این نوسانات می‌توانند باعث بروز احساسات متغیر و ناپایداری عاطفی شوند.

۲. تأثیرات روانی هورمون‌ها

تغییرات خلق و خو

• افزایش اضطراب و افسردگی: در برخی از زنان، افزایش پروژسترون می‌تواند منجر به بروز اضطراب و علائم افسردگی شود.

• احساس خستگی: نوسانات هورمونی ممکن است به احساس خستگی و بی‌حالی منجر شود.

افزایش حساسیت عاطفی

• تغییرات در حساسیت: زنان ممکن است در این دوره نسبت به احساسات و استرس‌ها حساس‌تر شوند و واکنش‌های عاطفی قوی‌تری نشان دهند.

۳. سندرم پیش از قاعدگی (PMS)

علائم روانی

• تغییرات خلق و خو: بسیاری از زنان در این دوره دچار علائم روانی مانند تحریک‌پذیری، اضطراب و افسردگی می‌شوند.

• اختلال در خواب: مشکلات خواب نیز می‌تواند به افزایش اختلالات عاطفی منجر شود.
مدیریت PMS

• تغییرات سبک زندگی: ورزش، تغذیه مناسب و تکنیک‌های کاهش استرس می‌توانند به کاهش علائم PMS کمک کنند.

۴. تأثیرات بلندمدت

سلامت روان در طولانی‌مدت

• تأثیر بر سلامت روان: نوسانات هورمونی در طول زندگی می‌تواند تأثیرات بلندمدتی بر سلامت روان زنان داشته باشد، به‌خصوص در دوران‌های خاص مانند بارداری و یائسگی.

نیاز به حمایت

• حمایت اجتماعی: ایجاد محیط‌های حمایتی و افزایش آگاهی درباره تأثیرات هورمونی می‌تواند به بهبود سلامت روان زنان کمک کند.

هورمون‌ها در دوره پریود تأثیرات قابل توجهی بر سلامت روان زنان دارند. شناخت این تأثیرات و مدیریت مناسب علائم می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی و سلامت روان کمک کند. توجه به نیاز‌های عاطفی و روانی زنان در این دوره بسیار مهم است.

راهکار‌های مراقبت از سلامت روان زنان چیست؟

مراقبت از سلامت روان زنان نیازمند توجه ویژه و آگاهی از چالش‌ها و نیاز‌های خاص آن‌ها است. با اتخاذ راهکار‌های ساده و مؤثر، زنان می‌توانند سلامت روان خود را بهبود بخشند و زندگی شادی را تجربه کنند. ایجاد یک محیط حمایتی و استفاده از منابع موجود می‌تواند به زنان در این مسیر کمک کند.

۱. تغذیه سالم

• غذا‌های مغذی: مصرف میوه‌ها، سبزیجات، غلات کامل و پروتئین‌های سالم به تعادل هورمون‌ها کمک می‌کند.

• اسید‌های چرب امگا-۳: این اسید‌ها می‌توانند به کاهش التهاب و بهبود خلق و خو کمک کنند. منابع خوب شامل ماهی‌های چرب و دانه‌های چیا هستند.

۲. ورزش منظم

• فعالیت بدنی: ورزش‌های منظم مانند پیاده‌روی، دویدن یا یوگا می‌توانند به تنظیم هورمون‌ها و بهبود خلق و خو کمک کنند.

• تمرینات تنفسی: تمرینات تنفسی و مدیتیشن می‌توانند به کاهش استرس و بهبود احساسات کمک کنند.

۳. مدیریت استرس

• مدیتیشن و آرامش: تکنیک‌های مدیتیشن و آرامش می‌توانند به مدیریت استرس و کاهش سطوح کورتیزول کمک کنند.

• یوگا: یوگا نه تنها به کاهش استرس کمک می‌کند، بلکه می‌تواند به بهبود تعادل هورمونی نیز کمک کند.

۴. خواب کافی

• تنظیم خواب: ایجاد عادات خواب منظم و اطمینان از خواب کافی برای بهبود سلامت هورمونی و روانی ضروری است.

• محیط خواب مناسب: ایجاد محیطی آرام و تاریک برای خواب می‌تواند کیفیت خواب را بهبود بخشد.

۵. حمایت اجتماعی

• ارتباط با دیگران: گفت‌و‌گو با دوستان و خانواده و به اشتراک‌گذاری احساسات می‌تواند به کاهش تنهایی و افسردگی کمک کند.

• گروه‌های حمایتی: پیوستن به گروه‌های حمایتی برای مادران می‌تواند احساس تعلق و حمایت را افزایش دهد.

۶. تکنیک‌های خودمراقبتی

• زمان برای خود: اختصاص زمان برای فعالیت‌های مورد علاقه مانند مطالعه، هنر یا تفریح می‌تواند به بهبود خلق و خو کمک کند.

• فعالیت‌های خلاقانه: انجام فعالیت‌های هنری یا نوشتن می‌تواند به تخلیه عاطفی و کاهش استرس کمک کند.

۷. مشاوره و روان‌درمانی

• گفتار درمانی: مشاوره با یک روان‌شناس یا مشاور می‌تواند به درک بهتر احساسات و مدیریت تغییرات کمک کند.

• روش‌های شناختی - رفتاری: این روش‌ها به زنان کمک می‌کنند تا الگو‌های منفی تفکر را شناسایی و تغییر دهند.

راهکار‌های عملی برای مقابله با خشونت خانگی زنان

۱. آگاهی و آموزش

• آموزش به خود و دیگران: افزایش آگاهی درباره انواع خشونت خانگی و نشانه‌های آن.

• برگزاری کارگاه‌ها: سازمان‌دهی کارگاه‌های آموزشی در جامعه برای آگاه‌سازی زنان و مردان درباره حقوق و راه‌های مقابله با خشونت.

۲. ایجاد شبکه‌های حمایتی

• حمایت از دوستان و خانواده: ارتباط با دوستان و اعضای خانواده که می‌توانند در مواقع بحرانی حمایت کنند.

• پیوستن به گروه‌های حمایتی: شرکت در گروه‌ها و انجمن‌های محلی که به زنان در شرایط مشابه کمک می‌کنند.

۳. مراجعه به مشاوره

• گفت‌و‌گو با متخصصین: مشاوره با روان‌شناسان یا مشاوران متخصص در زمینه خشونت خانگی برای دریافت حمایت عاطفی و راهکار‌های عملی.

• درمان گروهی: شرکت در جلسات درمان گروهی که زنان در آن می‌توانند تجربیات خود را به اشتراک بگذارند.

۴. مقابله قانونی

• آگاهی از حقوق قانونی: آشنا شدن با حقوق قانونی خود و راه‌های قانونی مقابله با خشونت.

• گزارش خشونت: در صورت بروز خشونت، گزارش آن به مراجع قانونی و درخواست حمایت از نهاد‌های مربوطه.

۵. ایجاد یک برنامه ایمنی

• برنامه‌ریزی برای مواقع بحرانی: تهیه یک برنامه مشخص برای مواقعی که ممکن است در خطر باشید، شامل مکان‌های امن و افراد قابل اعتماد.

• جمع‌آوری مدارک: نگهداری مدارک مهم و اطلاعات تماس اضطراری در یک مکان امن.

۶. تقویت مهارت‌های فردی

• آموزش مهارت‌های زندگی: یادگیری مهارت‌های ارتباطی و حل مسئله برای تقویت اعتماد به نفس و توانایی مقابله با چالش‌ها.

• تقویت استقلال مالی: کسب مهارت‌های شغلی و مالی برای افزایش استقلال و کاهش وابستگی به فرد مهاجم.

۷. استفاده از منابع محلی

• مراجعه به مراکز حمایت: شناسایی و مراجعه به مراکز محلی یا سازمان‌های غیردولتی که خدمات حمایتی به زنان ارائه می‌دهند.

• دریافت مشاوره حقوقی: استفاده از خدمات مشاوره حقوقی رایگان برای دریافت راهنمایی در مورد اقدامات قانونی.

۸. گفت‌و‌گو درباره خشونت خانگی

• ترویج گفت‌و‌گو: تشویق به گفت‌و‌گو درباره خشونت خانگی در خانواده و جامعه برای کاهش تابو‌ها و افزایش آگاهی.

• استفاده از رسانه‌ها: استفاده از رسانه‌ها برای اطلاع‌رسانی درباره خشونت خانگی و تأثیرات آن.

گزارش خشونت خانگی به پلیس

۱. اهمیت گزارش خشونت

• حفاظت از خود: گزارش به پلیس می‌تواند اولین قدم برای محافظت از خود و فرزندان در برابر خطرات بیشتر باشد.

• ایجاد سوابق قانونی: ثبت گزارش به عنوان مدرکی برای پیگیری‌های قانونی و کمک به اخذ حمایت‌های لازم.

۲. مراحل گزارش خشونت به پلیس

جمع‌آوری مدارک و شواهد

• مدارک شناسایی: آماده‌سازی مدارک شناسایی مانند کارت ملی یا شناسنامه.

• شواهد: جمع‌آوری هرگونه شواهد مانند عکس‌ها، پیامک‌ها، ایمیل‌ها یا گواهی‌های پزشکی که نشان‌دهنده خشونت باشد.

تماس با پلیس

• روش‌های تماس: می‌توانید به نزدیک‌ترین ایستگاه پلیس مراجعه کنید یا با شماره‌های اضطراری تماس بگیرید.

• گزارش فوری: در مواقع فوری که جان شما در خطر است، فوراً با شماره اضطراری تماس بگیرید و درخواست کمک کنید.

بیان واقعیت‌ها

• شرح دقیق: هنگام گزارش، واقعیت‌ها و جزئیات حادثه را به‌طور دقیق و بدون اغراق بیان کنید.

• تاریخ و زمان: ذکر تاریخ و زمان وقوع حادثه و هرگونه اطلاعات دیگری که ممکن است مفید باشد.

۳. حقوق شما به عنوان قربانی

• حفاظت از هویت: پلیس موظف است به حریم خصوصی شما احترام بگذارد و هویت شما را محفوظ نگه دارد.

• دریافت حمایت: حق دارید از خدمات حمایتی مانند مشاوره و پناهگاه‌ها بهره‌مند شوید.

۴. پیگیری پس از گزارش

• دریافت شماره پرونده: پس از گزارش، از پلیس شماره پرونده دریافت کنید تا بتوانید وضعیت پرونده را پیگیری کنید.

• پیگیری وضعیت: در صورت عدم اقدام مناسب، می‌توانید با مقامات بالاتر یا سازمان‌های حمایتی تماس بگیرید.

اگر شاهد خشونت بودم چه باید بکنم؟

شاهد خشونت بودن می‌تواند تجربه‌ای دشوار باشد. با اقدام مناسب و حمایت از قربانی، می‌توانید به او کمک کنید و از وقوع خشونت‌های بیشتر جلوگیری کنید.

اگر شاهد خشونت خانگی بودید، اقدامات زیر می‌تواند کمک‌کننده باشد:

۱. اقدام فوری

• برقراری امنیت: ابتدا اطمینان حاصل کنید که خود و دیگران در معرض خطر نیستید. اگر خطر وجود دارد، از محل دور شوید.

۲. تماس با پلیس

• گزارش فوری: در صورت مشاهده خشونت، بلافاصله با شماره اضطراری تماس بگیرید و وضعیت را گزارش کنید.

• توصیف دقیق: اطلاعات دقیقی از موقعیت، افراد درگیر و نوع خشونت ارائه دهید.

۳. ارائه کمک

• پیشنهاد کمک: اگر احساس می‌کنید ایمن هستید، می‌توانید به قربانی پیشنهاد کمک کنید، اما باید با احتیاط عمل کنید.

• گفت‌و‌گو: اگر قربانی مایل به صحبت باشد، با او گفت‌و‌گو کنید و احساساتش را بشنوید.

۴. جمع‌آوری شواهد

• مدارک: در صورت امکان، شواهدی مانند عکس‌ها یا یادداشت‌هایی از وقایع جمع‌آوری کنید که می‌تواند در گزارش‌های بعدی مفید باشد.

۵. حمایت عاطفی

• گوش دادن: اگر قربانی مایل به صحبت باشد، به او گوش دهید و حمایت عاطفی خود را ابراز کنید.

• تشویق به اقدام: او را تشویق کنید که از خدمات حمایتی و مشاوره استفاده کند.

۶. اطلاع‌رسانی به سازمان‌های حمایتی

• مراجعه به مراکز حمایتی: اگر قربانی تمایل دارد، او را به مراکز حمایتی یا گروه‌های محلی هدایت کنید که می‌توانند کمک کنند.

۷. حفاظت از خود

• اجتناب از درگیری: در صورت مشاهده وضعیت خطرناک، از درگیری مستقیم با فرد مهاجم خودداری کنید و سعی کنید از محل دور شوید.

آیا می‌توانم گزارش خشونت را به صورت ناشناس ارائه دهم؟

بله، در بسیاری از کشور‌ها می‌توانید گزارش خشونت خانگی را به صورت ناشناس ارائه دهید. این اقدام به 
شما کمک می‌کند تا بدون ترس از عواقب، وضعیت را گزارش کنید.

نکات کلیدی درباره گزارش ناشناس

۱. تماس تلفنی: بسیاری از نهاد‌های پلیس و سازمان‌های حمایتی شماره‌های تلفن ویژه‌ای برای گزارش ناشناس دارند.

۲. گزارش آنلاین: برخی از پلیس‌ها و سازمان‌ها امکان گزارش آنلاین ناشناس را فراهم کرده‌اند.

۳. حفاظت از هویت: در صورت گزارش ناشناس، پلیس موظف است هویت شما را محفوظ نگه دارد.

۴. حمایت از قربانی: اگر شما نگران امنیت قربانی هستید، این روش می‌تواند به تأمین امنیت او کمک کند.