نشان تجارت - محمد آیتی: با گذشت ۱۸ ماه از عمر دولت سیزدهم، اقتصاد ایران، روزهای خوبی را سپری نمیکند و برخی به مانند دولت قبل، بر این باورند که تیم اقتصادی دولت، منسجم نیست و به نظر، موازیکاریها و پیچیدگیهای چارت اقتصادی، کار را بیش از پیش در دستانداز انداخته است.
در همین خصوص، احمد علیرضابیگی، نماینده تبریز در مجلس یازدهم به اقتصاد۲۴ گفت: مشکل اصلی، فقدان راهبرد اقتصادی کشور است. ایرادی که اکنون وجود دارد این است که معمولاً ما برای دنبال کردن مشکل، به دنبال قضاوت افراد میرویم، اما میبینیم که بعد از تعویض فرد، مشکل همچنان ادامه دارد. در واقع مشکل اصلی در ایده و نظریه است و ناکامی در اقتصاد، ناشی از همین ایده حاکم بر کشور است.
عضو کمیسیون امور داخلی کشور و شوراها مجلس افزود: دولت، بازیگر اصلی صحنه اقتصاد است. نتیجتاً دولت در رقابت با منفعت مردم قرار میگیرد و علیرغم شعارها، اقتصادِ حاکم، به جای مردم پایه بودن، دولت پایه است؛ بنابراین تا زمانیکه وضع به این منوال باشد، نمیتوان انتظار بهبود وضعیت اقتصادی را داشت و متاسفانه شاهد پروندههای فساد و از این قبیل موارد خواهیم بود.
علیرضابیگی تصریح کرد: اقتصاد و حتی سیاست باید مردم پایه شود، یعنی مردم باید اجازه ابراز وجود داشته باشند و ثروت به مردم برگردد. لازمه برگرداندن ثروت به مردم، برگرداندن قدرت به مردم است، چون بازیگران حوزه اقتصاد به این راحتی این حوزه را رها نمیکنند، مگر مردم صاحب قدرت باشند.
وی اظهار داشت: قانون اساسی در جهت حاکمیت قدرت مردم، ظرفیتهای قابل توجهی دارد، مانند انتخابات مجلس، ریاستجمهوری و شوراهای شهر و روستا که در واقع تجلی اراده مردم در افراد منتخب است. تا زمانیکه این ظرفیت مورد بهرهبرداری قرار نگیرد، همچنان در حوزه اقتصاد با ناکامی مواجه خواهیم شد و نمیتوان گندم کاشت و انتظار گلابی داشت.
عضو مجمع نمایندگان استان آذربایجان شرقی یادآور شد: در واقع چارتهای اقتصادی، به جای اینکه تسهیلکننده باشند، دیوانسالاری دولتی را تقویت میکند. در حوزه اقتصاد، بایستی همه عرصهها به مردم سپرده شود و دولت باید در عرصه تنظیمگری نقش داشته باشد. در عرصه تنظیمگری هم مردم بازیگر اصلی هستند و برای یک کالا تعیین سرنوشت میکنند، چراکه مردم بیشتر از هرکس منفعت را تشخیص میدهند و نیاز به قیم ندارند.
عضو کمیسیون امور داخلی کشور و شوراها یادآور شد: متاسفانه امروز نوع حکمرانی طوری شده که دولت فکر میکند مردم نمیتوانند درست تشخیص دهند؛ در نتیجه دولت به جای مردم تصمیم گرفته و یک کالا را تحمیل میکند. به عنوان مثال از مردم پول مرسدس بنز را میگیریم و به جای آن، وعده سمند میدهیم و در ادامه، بعد از گذشت چندماه، سمند هم قابل ارائه نبوده و به جای آن دو پراید به مردم میدهیم و این ظلم به آنها است.