نشان تجارت - احمد علیرضابیگی، نماینده تبریز در مجلس یازدهم گفت: ایران به لحاظ ظرفیت معدنی، یکی از کشورهای غنی در دنیاست. اینکه چرا تاکنون این ظرفیت در خروجی کارها، خیلی خود را نشان نداده، به دلیل اقتصاد دولتی است.
وی افزود: وقتی ابتکار عمل در اقتصاد به دست دولت باشد، پیشرفت چندانی حاصل نخواهد شد و حوزه معدن هم یکی از این مثالها است. دولت اگر تا حدی، اقتصاد را مردمی میکرد یا سرمایه مردم را با اعتمادسازی در مسیر درست قرار میداد، شاهد وضع کنونی نبودیم.
عضو کمیسیون شوراها و امور داخلی کشور تصریح کرد: هدایت سرمایه مردم به سمت فرآوری مواد خام معدنی، یک گام رو به جلو بود که اتفاق نیفتاد. شما تصور کنید به جای اینکه ۴۰۰ هزار میلیارد تومان از پول مردم که بدون برنامه وارد بورس شد در بخش معدن تزریق میشد، چه اتفاقی میافتاد؟ آیا اقتصاد کشور و معیشت مردم این جایگاه را داشت؟ وقتی مردم در اقتصاد کشور سهیم میشوند و از این اتفاق سود میبرند، شکوفایی و بالندگی اقتصادی رخ میدهد و میتوانیم در منطقه و جهان حرف برای گفتن داشته باشیم.
نماینده تبریز اظهار داشت: دولت بازیگر اقتصاد است و همین دلیلی شده که منابع مردم در ظرفیتهای کشور سرمایهگذاری نشود. دولت باید مسیر را تغییر دهد و بداند که سرمایههای کشور برای همگان است و اگر میخواهیم پس از دههها در حوزه معدن حرف برای گفتن داشته باشیم، ضرورت دارد که با یک فراخوان عمومی، مردم را پای کار بیاوریم.
وی یادآور شد: سالهاست خام فروشی به معضلی بزرگ در کشور تبدیل شده است، اما اگر سرمایه مردم به معادن تزریق شود و شرکتهای دانش بنیان روی به کارهای علمی و پژوهشی بیاورند، هم زنجیره فرآوری مواد معدنی رو به تکمیل میرود و هم اقتصاد مملکت و مردم سود حاصل از آن را میبرند.
علیرضابیگی با اشاره به نقش شرکتهای دانش بنیان در پیشرفت در حوزه معدن، گفت: این شرکتها میتوانند با ظرفیتهای خود، کمک کنند تا پهنههای معدنی شناسایی شوند. یعنی کاری کنند که کشور از واردات ماشین آلات حساس در این رابطه، بینیاز شود. از طرفی، این شرکتها نقش به سزایی در تکمیل زنجیره مواد خام معدنی دارند که اگر این اتفاق بیفتد، خام فروشی به حداقل میرسد و ارزش افزوده بسیاری برای کشور حاصل میشود.
عضو کمیسیون شوراها و امور داخلی کشور در پایان خاطرنشان کرد: شرکتهای دانش بنیان باید سود و منفعت خود را به دولت و بخش خصوصی اثبات کنند. اینکه گاهی دولت و بخش خصوصی روی به قرارداد با شرکتهای خارجی میآورند به خاطر این است که این ظرفیت را در داخل ندیدند. از طرفی، تولید محصول کافی نیست، بلکه پشتیبانی محصول پس از تولید هم اهمیت دارد. اگر این ویژگی در کار شرکتهای دانش بنیان نباشد، باز هم خیلی کار جلو نمیرود. پارکهای علمی و فناوری این قابلیت را دارند که شرکتهای دانش بنیان را تا تجاریسازی محصول، حمایت کنند. به اعتقاد من، شرکتهای دانش بنیان اگر قوی در کار ظاهر شوند و خروجی تلاششان را به نمایش بگذارند، به مرور جنس همکاری دولت و بخش خصوصی با آنها بیش از پیش خواهد شد.
منبع: کانی مگ