
نشان تجارت - هدی کاشانیان: ثبت دستگاههای همراه در جمهوری اسلامی ایران، فرآیندی اداری و فنی است که با هدف نظارت بر ورود دستگاههای مخابراتی، جلوگیری از قاچاق، کنترل استانداردهای ایمنی و تضمین دسترسی شهروندان به خدمات ارتباطی پایدار طراحی شده است. این فرآیند، نه تنها برای رعایت مقررات قانونی ضروری است، بلکه در حفظ حقوق مصرفکنندگان و تضمین کارکرد صحیح شبکههای موبایل نیز نقش دارد.
در این مطلب، به شکلی دقیق و روان، ساختار و مراحل ثبت دستگاههای همراه در ایران بررسی و راهکارهای عملی برای رجیستری موفق ارائه میشود و راهنماییهای لازم برای جلوگیری از مشکلات احتمالی، ارائه خواهد شد.
رجیستری به معنای ثبت یک دستگاه مخابراتی همراه در سامانه ملی، با استفاده از شناسه بینالمللی تجهیز یعنی IMEI است. این کد منحصربهفرد، شناسهای است که هر گوشی در سطح جهان دارد و از طریق آن میتوان تجهیز را شناسایی و فعال یا غیرفعال کرد. در ایران، این ثبت بهصورت اجباری و با هماهنگی سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی، انجام میشود و بدون آن، دستگاه پس از مدتی از شبکه موبایل خارج خواهد شد.
بیشتر بخوانید: در هنگام خرید گوشی هوشمند باید به چه نکاتی توجه داشت؟
• داشتن کد ملی فعال و تأییدشده در سامانه سجام
• تطابق دستگاه با استانداردهای فنی و ایمنی سازمانهای معتبر
• ورود قانونی دستگاه به کشور یا خرید از مراکز مجاز داخلی
• فعالبودن سیمکارت کاربر و عدممسدود بودن آن به دلیل گزارش گمشدگی یا سوءاستفاده
کاربران میتوانند از طریق سامانه رسمی سازمان تنظیم مقررات رادیویی، فرآیند ثبت را پیگیری کنند. پس از ورود به سایت مرجع، با انتخاب بخش «وضعیت دستگاه همراه» و وارد کردن IMEI گوشی، وضعیت آن مشخص میشود. در صورت نیاز به رجیستری، کاربر باید از طریق یکی از روشهای مجاز، ثبت را انجام دهد.
• پرداخت هزینههای مشخصشده بر اساس نوع دستگاه و تاریخ ورود آن
• بارگذاری مدارک مالیاتی، فاکتور خرید یا فرم گمرکی
• تایید هویت از طریق احراز هویت الکترونیک
• دریافت کد رهگیری و پیگیری وضعیت تا لحظه فعالسازی نهایی
در صورت عدمنیاز به پرداخت، یعنی در مواردی که دستگاه از قبل در لیست مجاز قرار گرفته باشد، فرآیند تنها شامل احراز هویت و تأیید آنلاین خواهد بود.
بسیاری از کاربران با چالشهایی مواجه میشوند که میتواند فرآیند را طولانی یا ناموفق کند. از جمله این مشکلات میتوان به عدمتطابق IMEI با مدارک، تاریخهای گمرکی منقضیشده، نامشخص بودن مبدأ ورود دستگاه و همچنین خطاهای فنی در سامانه اشاره کرد. این موارد نیازمند بررسی دقیق و در برخی موارد، مراجعه حضوری به مراکز خدماتی سازمان است.
ثبت بهموقع دستگاه، مهمترین اقدام پیشگیرانه است. کاربران باید در اولین فرصت پس از دریافت گوشی، فرآیند رجیستری را آغاز کنند. خرید از فروشندگان معتبر و مراجعه مستقیم به پنل رسمی سازمان، از ضروریات این کار است. همچنین، بررسی IMEI از طریق #۰۶#* و مقایسه آن با مدارک رسمی، پیش از پرداخت وجه، بسیار توصیه میشود.
• از خرید دستگاههای بدون فاکتور یا بدون تضمین رجیستری خودداری کنید
• در هنگام خرید از نمایندگیهای غیررسمی، درخواست فاکتور رسمی را فراموش نکنید
• بهطور دورهای، وضعیت گوشی را در سامانه رسمی بررسی کنید
• در صورت تغییر سیمکارت، درخواست بهروزرسانی اطلاعات دستگاه را دنبال کنید
دستگاههایی که توسط مسافران خارجی به ایران وارد میشوند، معمولاً برای مدت ۳۰ روز اجازه فعالیت دارند. در این مدت، بدون نیاز به رجیستری، میتوانند از سیمکارتهای ایرانی استفاده کنند. در صورت تمدید اقامت، مسافر باید فرآیند ثبت را پیگیری کند. البته، این فرآیند نیازمند هماهنگی با مراجع مربوطه و ارائه مدارک اقامت رسمی است.
فرآیند ثبت دستگاهها تنها یک الزام قانونی نیست، بلکه نقش مهمی در حفظ امنیت فضای سایبری و کیفیت سرویسهای مخابراتی دارد. با شناسایی دستگاههای غیرمجاز، احتمال سوءاستفاده از خطوط تلفن، ارسال پیامهای تبلیغاتی ناخواسته و یا دسترسی به شبکههای حساس کاهش مییابد. علاوه بر آن، تنظیم ترافیک دستگاهها، به پایداری شبکههای موبایل و کاهش اختلال در خدمات عمومی کمک میکند.
• بررسی وضعیت دستگاه در سامانه رسمی پیش از خرید
• خرید تنها از نمایندگیهای مجاز و دارای فاکتور رسمی
• تطبیق دقیق کد IMEI با مدارک ارائهشده
• اجتناب از دستگاههای با IMEI تغییریافته یا نامعتبر
• دریافت خدمات پس از فروش از مراکز مجاز و بهروزرسانی رجیستری در صورت تعویض قطعات اصلی
• پرهیز از ادعاهای رجیستری بدون پرداخت یا از طریق کانالهای غیررسمی
• پیگیری فرآیند ثبت در بازه زمانی قانونی و پیش از انقضای مهلت
• استفاده از سامانه سجام برای احراز هویت معتبر و فعال
• حفظ فاکتور خرید و مدارک گمرکی بهعنوان مدرک پشتیبان
• مراجعه مستقیم به پنل رسمی سازمان تنظیم مقررات رادیویی برای کاهش خطا
رسانههای خبری میتوانند با انتشار مطالبی آموزشی، دقیق و بیطرفانه، نقش بسزایی در پیشگیری از بروز مشکلات فردی و جمعی ایفا کنند. آگاهیبخشی درباره مراحل قانونی، زمانبندی مناسب و جلوگیری از اشتباهات رایج، یک وظیفه عمومی است که با کمک تحلیلهای شفاف و مستند، میتواند به ارتقای فرهنگ دیجیتال کشور کمک کند.