اتمسفر مذاکره ایران و آمریکا
نشان تجارت - چند نکته درباره مذاکره دیروز ایران و آمریکا قابل توجه است. نخست تا اینجا هیچ اظهار نظر دقیقی از طرف تیم آمریکایی صورت نگرفته؛ نه درباره شکل مذاکره، نه محتوا و نه جو و حس و حال صحبتی نشده است. آن‌ها حتی درباره ادامه روند هم حرفی نزده‌اند.
هر اطلاعی داریم از طرف تیم ایران است. البته قدری قابل فهم است، زیرا سطح حساسیت برای ما بسیار بیشتر است تا برای طرف مقابل، در نتیجه اوضاع از این طرف خیلی دقیق رصد می‌شود.
اما چند نتیجه‌گیری محتمل نیز می‌توان از دور اول مذاکرات ایران و آمریکا نیز داشت.
مطمئنا نظر طرف ایرانی نمی‌تواند با فضای حاکم بر مذاکره تناقض داشته باشد. مثلاً این ادعا که “قرار شده گفت‌و‌گو هفته آینده ادامه پیدا کند” بعید است سوءتفاهم باشد؛ بنابراین برداشت تیم مذاکره‌کننده آمریکایی بعید است در تضاد با برداشت طرف ایرانی باشد.
اما ادامه بحث منوط به این است که تیم آمریکایی برداشت‌هایش را با وزارت خارجه و رئیس‌جمهور آمریکا در میان بگذارد و آنجا نتیجه نهایی معلوم می‌شود؛ بنابراین باید صبر کرد تا صدای طرف مقابل دربیاید. احتمال اینکه کل فرایند مذاکره تله باشد، بسیار کم است.
یک نکته در این میان قابل تامل است. درباره کلیت مذاکره هم تا الان آمریکا چند حرف متناقض زده است.
از یک طرف یک ایده گفتگوی گسترده بیان می‌کند وش از مسئله هسته‌ای تا موشکی و نیرو‌های نیابتی و امور تجاری (ایده ماکسیمالیستی) و از طرف دیگر چند باری گفته شده مسئله ترامپ فقط این است که ایران سلاح هسته‌ای نداشته باشد. بین این دو ایده یک دنیا اختلاف است. هدف بالاخره کدام است؟ این جابجا شدن اهداف تاکتیکی دارد؟ یک ایده مطلق و غیرقابل‌چانه‌زدن آنجا وجود دارد؟ آمریکا می‌تواند ایده حداقلی را با نادیده گرفتن اسرائیل پیش ببرد؟ هدف بالاخره آن ایده حداکثری است یا حداقلی؟
البته می‌توان پذیرفت که آمریکا می‌خواهد هدف را در عمل مشخص کند و چیزی بین این دو مقوله را محقق کند.
*نویسنده، پژوهشگر
منبع: آرمان امروز
