توقف ۱۰ نفره در تاشکند؛ سومین تساوی متوالی ایران و ازبکستان
نشان تجارت - ترکیب ایران: علیرضا بیرانوند، صالح حردانی، شجاع خلیل‌زاده، علی نعمتی، میلاد محمدی، سامان قدوس، سعید عزت‌اللهی، علیرضا جهانبخش، مهدی طارمی، محمد محبی و سردار آزمون.
ترکیب ازبکستان: یوسوپوف، خوسانوف، سیفیف، آشورماتوف، شوکوروف، خامروبکوف، ماشاریپوف، نصرالله‌اف، شومورودوف، فیضولائف و الیکولوف
درست در لحظه سوت شروع بازی، ورزشگاه کاملا پر است. ورزشگاه ۳۴ هزار نفری بنیادکار که ۳۰۰ نفرشان هم ایرانی هستند. آری ایرانی. از ۵۰۰ ایرانی شاغل و ساکن در تاشکند حالا بیش از نیمی‌شان خود را به بنیادکار رساندند تا در این جو سنگین ورزشگاه تیم‌ملی تنها نماند.
درست وسط هیاهوی طرفداران ازبکی که یا بازیکنان ما را هو می‌کردند یا یکصدا فریاد ازبکستان سر داده بودند، این کلنی ایرانی به همراه ۷ طبل آورده شده از ایران فریاد ایرانی با غیرت سر می‌دادند.
با هر حرکت طارمی یا آزمون و باقی بچه‌ها هم بیشتر به وجد می‌آمدند.
بازی با پرس ایران روی دروازه ازبک شروع می‌شود. چند باری توپ برای سردار و طارمی فرستاده می‌شود. در جایگاه خبرنگاران که تقریبا بالاترین ردیف ورزشگاه و دورترین نقطه از زمین است، جلال‌الدین، اینستاگرامر ازبک نشسته. یکی از نسل جوان خبرنگاران ورزشی ازبکستان. او که یا درباره بازیکنان ایران می‌پرسد. علی نعمتی اولین بازی‌اش را انجام می‌دهد؟ کجا بازی می‌کرده؟ آن بازیکن‌تان که امارات بازی می‌کرد کدام بود؟ سعید عزت را می‌گوید. عکس‌هایش با جلال‌الدین ماشاریپوف را نشان می‌دهد و همان اول می‌گوید نکونام مربی خوبی نیست! او فقط دفاع می‌کند و بازی جلال هم خراب کرده!
بعد از عبدالقادر حسین اف می‌گوید، شماره ۲ تیمشان که در لاشامپیونه بازی می‌کند. کلی پز شاهمرادف را می‌دهد که به رم پیوسته و اعتقاد دارد این بار حتما می‌برند. همان اوایل بازی که ماشا خود را به امید پنالتی انداخت این قدر روی میز کوبید که تمام تماشاگران روی سکو‌ها به داور درباره وار نگفتند، اما اتاق وار هم اعتقادش با داور یکی بود، اتفاقی برایش نیفتاده بود. چند حمله‌ای را ازبک‌ها تدارک دیدند، اما دوباره این ایران بود که سوار بازی شد. خطا پشت ۱۸ برای ایران و ضربه قدوس که بیرون رفت و کرنری که منجر به فشار ما و آسیب دیدگی عادل همراه بیک اف شد و باز نتیجه‌ای نداشت.
با فشار بچه‌های ما جمعیت ازبکستانی صدای‌شان می‌خوابید و صدای ایران ایران هواداران ما در استادیوم می‌پیچید. مشوقینی که از ۴ گوشه ایران به تاشکند آورده شده بودند هم ریتم‌های تندتری را در نواختن طبل‌ها در دستور کار داشتند.
۲۵ دقیقه‌ای از بازی می‌گذشت و بازی همچنان بدون گل بود. یکی دوباری پاس به عقب‌ها به بیرو و تلاش او برای بازی با پا ترس را به ایرانی‌ها هدیه داده بود، اما بیرو اقلا تا اینجا موفق‌تر از ازبک‌های مهاجم بود.
درست در دقیقه ۲۷ وقتی هم ماشاریپوف و هم شاهمرادوف در محوطه جریمه ایران روی زمین افتادند، ازبک‌ها واقعا اعتقاد به پنالتی داشتند، اما داور وسط و تیم وار بعد از آنالیز صحنه، نظرشان فقط ادامه بازی بود. تصمیمی که خشم تماشاگران و فریاد‌های جلال‌الدین و البته نفس راحت طرفداران ایران را به همراه داشت.
اولین کارت زرد بازی به همراه بیکوف رسید برای زدن سامان قدوس در فاصله ۴۰ متری دروازه ازبکستان. خطایی که در حرکتی ترکیبی عزت اللهی زد، اما در یک رفت و برگشت به جای یوسوپوف به علی بیرو رسید!
روند بازی تا دقیقه ۴۰ به همان وضعیت ابتدایی را داشت. بازی در میانه زمین، تکی از ازبک‌ها و بلافاصله پاتکی از ایران که هیچ کدام برا گلر‌های دو تیم دردسرساز نشده بود.
لیدر‌های ازبکی با بلندگو‌های سبزی فروشی که در دست داشتند و طبل‌های کوچک و فراخواندن تماشاگران به سر دادن شعار اولا ازبک تیمشان را به پیش برانند. ولی ریتم بازی همان طور که قلعه‌نویی قبل بازی گفته بود فیزیکی و پایاپای بود. توپ جدی تقریبا به باکس‌های دو تیم نیامده بود که خطرساز شود، اما دو تیم کسل‌کننده بازی نکرده بودند و کم هم ندویده بودند. کم همدیگر را نزده بودند و کم روی هم خراب نشده بودند.
طارمی کمی عقبت. آمده بود، توپ می‌دزدید و انتقال می‌داد و آن طرف گذشتن از سد عبدالقادر به این سادگی نبود. درست مثل سر زدن بالاتر از شجاع برای شاهمرادوف. روندی که تا پایان نیمه اول بر بازی حکمفرما ماند.
نیمه دوم دوباره با فشار ایران آغاز شد. مثلث سردار، طارمی و جهانبخش دو موقعیت اولیه را با کار‌های ترکیبی‌شان خلق کردند. یکبار در دهانه دروازه عزت اللهی کم آورد و بار بعد قبل از محبی دفاع ازبک تن به کرنر داد. یوسف اف اگرچه هنوز یک دایو درست نزده است، اما در این دقایق بیشتر در جریان بازی قرار داشت.
۵ دقیقه به همین منوال گذشت تا این‌بار ازبک‌ها مالکیت تو را بدست آوردند. البته همچنان آن‌ها هم تا بیرون باکس جریمه.
در ازبکستان هم همه نگاه‌ها به شاهمرادوف بود. حرکت او به سمت دروازه ایران و جا ماندن صالح حردانی اگرچه در لحظه اول از سوی داور خطا تشخیص داده نشد، اما وقتی صحنه از سوی داوران اتاق کمک داور ویدیویی برای بازبینی اعلام شد، داور وسط را متقاعد به خطای شدید و کارت قرمز برای دفاع راست ایران کرد. درست در شرایطی که قلعه‌نویی قائدی را به زمین آورده بود و تیمش را هجومی‌تر کرده بود با شرایطی عجیب روبرو شد.
صحنه‌ای که تا این لحظه از نظر داور حتی خطا نبود و برایش کلی به مهاجم آس رم توضیح داده بود، یکباره با کارت قرمز مواجه شد و ایران را ده نفره کرد. آن هم در این جدال پایاپای فیزیکی.
شرایط به کلی با اخراج حردانی عوض شد. حالا هم جو ورزشگاه و هم فشار طرفداران ازبک شدیدتر شده بود. طارمی تا میانه زمین عقب آمده بود و پلی میکر بازی می‌کرد، سعید عزت عقبت. رفته بود و سردار و قائدی جلوتر می‌ماندند.سردار می‌توانست در محوطه جریمه ایران را به گل برساند، اما به دنبال پنالتی رفت و هیچ نصیبش بود. بازگشت همان توپ را شاهمرادوف ستاره این دقایق ازبک با قلدری پیش برد و قدوس برای مهارش چاره‌ای غیر از خطا و گرفتن کارت زرد نداشت. خبر خوش، اما این بود که بازی حتی پس از این کاشته هم مساوی بود.
نسخه قلعه‌نویی برای حل چاله سمت راست، آوردن امید نورافکن بود. ستاره این روز‌های ملوان. او که می‌خواست جای طارمی به زمین بیاید، اما بعد از دقایق طولانی قلعه‌نویی از آوردنش منصرف شد. شاید، چون در این دقیقه کاتانچ که بازی را از تلویزیون و در بستر بیماری قلبی پیگیری می‌کرد، استون اورونوف را به زمین آورد. قلعه‌نویی هم جای طارمی، قدوس اخطار گرفته و کمی خسته را بیرون آورد و نورافکن به زمین آمد.
قلعه نویی و دستیارانش در حوالی دقیقه ۷۵ تصمیم به دو تعویض گرفتند. شهریار مقانلو به جای سردار و علی قلی زاده به جای جهانبخش. سردار که قبل از بازی حسابی با ازبکستانی‌ها وارد کری شده بود از همان درون زمین از قلعه‌نویی خواهش می‌کرد که تعویض نشود و سرمربی به آرامی کاپیتان دومش را دعوت به اعتماد به کادرفنی می‌کرد. او به سردار می‌گفت به این تصمیم اعتماد کند و با پایین تکان دادن دست‌هایش به معنی ارامش و کنترل و کوبیدن روی سینه به نشانه اعتماد به این تصمیم، سردار را که اعتقاد داشت می‌تواند در زمین موثر باشد به آرامش دعوت کرد و با قطع بازی و بالا رفتن تابلوی تعویض سردار به سرعت سمت شهریار آمد، دست داد و روی نیمکت نشست. اگرچه واقعا دلش می‌خواست در زمین بماند و این از چهره‌اش مشخص بود.
تعویض‌های قلعه‌نویی ایران ده نفره را همچنان در بازی بالا نگه داشته بود. ازبک‌ها اعتقاد داشتند برخورد توپ به دست علی نعمتی پنالتی باید باشد، اما کمک داور ویدیویی هم مثل داور این اعتقاد را نداشت. درست به عکس خطای دقیقه ۹۲ که داور برخورد توپ با دست بازیکن ازبک را بلافاصله پنالتی اعلام کرد. خطایی که روی حرکت شهریار و علی قلی بدست آمد.
تیم کمک داور ویدیویی، اما از داور درخواست چک صحنه را داد. تمام نیمکت ایران به داور زل زده بودند که بعد از چک صحنه پنالتی ایران را پس گرفت. استادیوم به مرز انفجار رسیده بود. ازبک‌ها فعلا از خطر شکست خانگی با یک یار بیشتر جسته بودند.
آن‌ها که تیمشان بعد این تغییر تصمیم هجومی‌تر شده بود.
ایران حتی در دقایق تلف شده هم بهتر بود و ضربه سر زیبای سعید عزت اللهی باید گل می‌شد، اما دست یوسف اف توپ را در لحظه آخر بیرون کشید.
وقت‌های تلف شده به ته رسیده بود و ایران ده نفره در میان کری ازبک‌ها برای برد پیش می‌تاخت. قائدی و نورافکن در دقیقه حوالی ۱۰۰ از حریف کرنر گرفتند و باز هم قائدی از آن‌ها کرنر گرفت.
ایران بعد از کری‌های قبل بازی حریف برای برد آمده بود و در نهایت اگرچه برنده نبود، اما نمایشی قابل تحسین داشت.
بچه‌های ایران در پایان بازی به سمت تماشاگران رفتند و با آن‌ها شادی ایسلندی انجام دادند. درست در دقایقی فریاد هو از سکو‌های طرفداران ازبک به گوش می‌رسید.
