الهه احمدی: عامل برد و باخت خودم هستم نه آب و هوا/ هر شب خواب المپیک و مدالش را می‌بینم
ورزش و جوان- الهه احمدی در گفت و گو با ایسنا، در مورد بازی‌های آسیایی جاکارتا و کمتر شدن تعداد مدال‌های تیراندازی در جاکارتا نسبت به دوره‌های قبل اظهار کرد: اول اینکه در جاکارتا مدال تیمی توزیع نشد. در این شرایط ۵۰ درصد کار لنگ می‌ماند. تیراندازی در دوره‌های قبل مدال تیمی داشت، در گوانگجو سه مدال گرفتیم که ۲ تا تیمی و یک مدال انفرادی بود. در اینچئون نیز ۲ مدال انفرادی و یک مدال تیمی داشتیم. در این دوره قوانین تغییر کرده بود. گرفتن مدال تیمی سبب ایجاد روحیه می شد و شرایط فینال را سبک تر و راحت تر می کرد. شرایط رکوردی ما مخصوصا در ۱۰ متر خیلی خوب بود. ما تنها کشوری بودیم که در ۱۰ متر دو فینالیست داشتیم. حتی به غیر از مغولستان که در ۵۰ متر دو نماینده داشت فقط ایران بود که در فینال ها دو ورزشکار داشت. اگر بخش تیمی وجود داشت ما قطعا مدال داشتیم چه بسا که آن مدال ها طلا هم بود. در ۵۰ متر حتی ورزشکاران چینی هم به فینال نرسیدند. اختلاف امتیازی ما نیز با مغولستانی ها خیلی کم بود اما منجر به مدال نشد.
دارنده مدال طلای جام جهانی تفنگ سه وضعیت خاطرنشان کرد: از طرفی دیگر بازی‌های آسیایی این دوره با دوره‌های قبل قابل قیاس نیست. واقعا کشورهای دیگر پیشرفت کرده بودند و یک جهش رکوردی بعد از المپیک ریو را در این رشته شاهد بودیم. به خاطر مشکلاتی که کلا ورزش کشور ما و همچنین رشته تیراندازی بعد از المپیک ریو داشته است نمی‌گویم که ماعقب‌گرد یا ایست داشتیم اما حرکتمان کند شده بود. کشوری مثل هند به هیچ عنوان در تیراندازی مطرح نبود اما اکنون در بازی‌های آسیایی در تمامی رشته‌ها روی سکو بود و مدال گرفت. حتی در قهرمانی جهان هم خیلی از سهمیه ها را هندی ها گرفتند، در حالی که این اتفاق برای ما نیافتاد. واقعا رکوردهای ورزشکاران دیگر کشورها نسبت به قبل قابل مقایسه نبود. البته رکوردهای تیراندازان ما هم در مقدماتی عالی بود.
احمدی خاطر نشان کرد: درصد قابل توجهی از تیراندازان ما در بازی های آسیایی فینالیست شدند. موضوعی که هیچ وقت مد نظر قرار نمی‌دهند و پیشرفت نمی دانند. درست است گرفتن مدال خوب است اما در تیراندازی مدال گرفتن کار سختی است. همین که حضورمان در فینال نسبت به دوره های قبل بیشتر بود یک موفقیت است. برخی انتقاد می کنند و می گویند که در این شرایط اقتصادی این همه برای ما هزینه شده چرا مدال نگرفتیم؟ اما نمی دانند که ما با حداقل حقوق و کمترین امکانات، تمرین و کار کردیم. حتی از یک کارگر ساده هم کمتر پول گرفتیم اما مثل یک قهرمان در میدان بودیم نه یک بازنده.
او عملکرد خود را در بازی های آسیایی خوب عنوان و خاطرنشان کرد: خود من هم هرچند که نتوانستم مدال بگیرم اما عملکرد خوبی داشتم. چون در دوره قبل بازی های آسیایی در هیچ رشته‌ای در فینال نبودم و فقط یک مدال تیمی گرفتم. در این دوره نسبت به ۴ سال قبل رکوردهای خوبی را ثبت کردم و توانستم در دو ماده به فینال برسم. ماده ۵۰ متر که واقعا رشته سنگینی است و گرفتن مدال در این رشته در بازی‌های آسیایی کار بسیار سختی است. خداراشکر جام بزرگ توانست در آن رشته یک مدال بگیرد. در ماده ۱۰ متر هم کار برایم سخت بود. آخرین مسابقه‌ای که دراین ماده در فینال تیر زدم مربوط به بازی‌های کشورهای اسلامی بود که حدود یک سال و ۴ ماه قبل بازی‌های آسیایی بود. این دوری از فینال سبب شده بود که نتوانم استرس خود را کنترل کنم و همان استرس هم سبب شد که شکست بخورم. علت آن هم فقط خودم بودم و نه چیز دیگری.
تیرانداز المپیکی ایران خاطرنشان کرد: من در دو رشته در فینال بودم و عملکرد خوبی داشتم اما نتوانستم عملکرد خوب خود را با مدال تکمیل کنم. این اتفاق برای همه می افتد. در رشته ۵۰ متر "بانگ بین بین" چینی که مدال نقره المپیک وحدودا ۷ تا ۸ مدال طلای وردکاپ را دارد نتوانست حتی وارد فینال شود. اگر قرار است مقایسه باشد باید از همه لحاظ مقایسه کنند. زمانی که در وردکاپ می گویند "بین بین" سوم شده و الهه احمدی طلا گرفته است اکنون هم باید مقایسه شود. او نتوانست در بازی های آسیایی به فینال راه یابد اما من رسیدم. در واقع عملکرد من در بازی‌ها از او هم بهتر بود. من تنها نتوانستم این عملکرد را خوب را تمام کنم. فقط پایان کار من مشکل دارد که این هم به خیلی از عوامل بستگی دارد.
وی در مورد پرچمداری خود گفت: بعضی از خبرنگاران از من می پرسیدند که آیا پرچمداری در نگرفتن مدال تاثیرگذار بوده است؟ باید بگویم که واقعا مدال نگرفتن الهه احمدی هیچ ربطی به پرچم داری اش نداشته است. چرا که دو روز بعد از افتتاحیه رقابت داشتم. روزی هم که پرچم دار بودم ساعت ۱۰ شب مراسم پایان یافت. من در دهکده استراحت کردم و روز بعد در کمال آرامش به پالمبانگ رفتم. طول پرواز هم تنها ۳۵ دقیقه بود. بعد از رسیدن به پالمبانگ نیز تمرین کردم و فردای آن روز مسابقه داشتم. کاملا شرایط برای من عادی بود. خبرهایی که در باره این موضوع می خواندم برایم سخت و ناراحت کننده بود چرا که من، فدراسیون و مربیان تلاش کردیم که آنجا باشم.
احمدی در مورد مشکلات موجود در رشته تیراندازی گفت: قطعا دلایلی وجود دارد که تیم هند در این رشته جهش بزرگی داشته ولی تیم ایران که آنقدر خوب بوده و هست نتوانست آنجوری که باید تمام کند. این باید بررسی شود. مشکلات زیاد است، نمی توان گفت. فدراسیون با یک بحران خیلی بدی مواجه بود. قطعا کسانی که روی کار آمدند خیلی باید تلاش می کردند که بحران‌ها را برطرف کنند. آن ها سعی کردند بهترین مربی را بیاورند البته درست است که دیر اتفاق افتاد اما بلاخره رخ داد. یکی از بهترین مربی های دنیا را برای ما آوردند. قطعا اگر همکاری با او هم ادامه پیدا کند خیلی شرایط ما بهتر خواهد شد. بحران بی پولی را هم داشتیم، ساچمه ای که مصرف می کنیم با دلار خریداری می شود. فکر کنید که چه اتفاقاتی ممکن است در این وضعیت اقتصادی کشور برای ما در این رشته رخ دهد.
او تمرینات تیراندازی ایران را با سایر کشورها قابل قیاس نمی داند و در این مورد توضیح داد: در رشته ۵۰ متر به هیچ عنوان تمریناتمان قابل مقایسه با سایر کشورها نیست. چون همه آنها به وفور در تمرینات فشنگ دارند. در صورتی که برای ما این اتفاق نمی افتد. ما اگر توانستیم در وردکاپ مدال طلا بگیریم با تمرین و ممارست زیادی بوده و نشان دهنده استعداد ماست. نمی توان در ۵۰ متر توقع داشت که ما همیشه مدال آور باشیم. بعد از گرفتن مدال طلای وردکاپ در اتوبوس بازگشت از مسابقه با تیراندازان سایر کشورها صحبت می کردم. آن ها ضمن تبریک به من برای مدال پرسیدند که در روز چقدر تمرین می‌کنید روزی چه تعداد؟ و آیا هنوز مشکل فشنگ دارید؟ گفتم بله مشکل فشنگ داریم و وقتی داشتم تعداد فشنگ مصرفی را می گفتم هیچ کدام از آن ها باور نمی کردند. فکر می کردند که من دارم شوخی می کنم یا جوک تعریف می کنم تا آن ها را بخندانم. اما می گفتم باور کنید همینطور است، بیشتر تمرینات ما با دستگاه اسکت یا استقامتی است.
او خاطرنشان کرد: نزدیک مسابقات یک مقدار فشنگ در اختیار ما قرار می دهند. فشنگ های ما برای تمرینات قبل از بازی‌های آسیایی و وردکاپ یک پانزدهم فشنگ های حریفانمان در تمریناتشون است. بنابراین نمی توان گفت ما باید همیشه در این ماده روی سکو باشیم. اگر ما در وردکاپ طلا و در بازی‌های آسیایی در این ماده برنز می گیریم نشان دهنده غیرت، تلاش و پشتکار بچه‌های تیراندازی است. کسب این نتیجه در رشته سه وضعیت شرایط عادی است، ولی در رشته بادی هرچند فینالیست زیاد داشتیم، اما مدال نه. علت آن هم این است که ریزه کاری های زیادی در این رشته وجود دارد. خیلی نیاز است که اعتماد به نفس بالا رود، باید خیلی کار شود تا ما بتوانیم تمرین و تلاش خوب خود را با پایان خوب در مسابقات همراه کنیم.
احمدی به نگاه دلسوزانه و با تدبیر متخصصان در این رشته اشاره کرد و گفت: متخصصان باید در این مورد صحبت و دلسوزانه در مورد این قضیه فکر کنند و نه طلبکارانه. وقتی تفکر و تصمیمات دلسوزانه باشد مطمئنا ما هم که زندگی خود را در این رشته گذاشته ایم و از همه چیز زده ایم می پذیریم و با جان و دل همه سختی ها را می خریم. تدابیر دلسوزانه در کنار تلاش ما به زودی سبب رسیدن به نتیجه مطلوب خواهد شد.
دارنده مدال طلای جام جهانی تفنگ سه وضعیت در مورد خراب شدن سلاحش در تفنگ سه وضعیت بازی های آسیایی اظهار کرد: سلاح من در بازی های آسیایی یک مشکل کوچک داشت که برطرف شد، اما مشکل آن چنانی نبود. من بعد از این همه تجربه ای که دارم وارد دوره جدیدی از تیراندازی شدم. شاید خیلی از موارد را بتوانم کنترل کنم اما یک سری موارد جزیی روی من تاثیر دارد که نمی توانم برای خود حل کنم. باید آن ها را بشناسم و درصدد رفع آن برآیم.
وی در مورد هدف خود گفت: خواستارم برای المپیک آن قدر زیاد شده است که هر شب خواب المپیک می بینم. آنقدر برای رسیدن به مدال المپیک مصمم هستم که یک سال تمام است حتی خواب هایم در مورد المپیک و مدال آن است. چون می خواهم این اتفاق رخ دهد فکر می کنم یک چیزهایی کم دارم. وقتی به مسابقات می روم فشار روی من زیاد می شود. از نوع استرس و بالارفتن ضربان قلب نیست که بدانم باید چه کار کنم. یک مورد خاص است که تلاش می کنم به کمک مربی و روان شناسم آن را پیدا کنم و رفع کنم. من حتی در قهرمانی جهان کره هم رسیدن به فینال برایم نزدیک بود ولی این اتفاق نیافت. این ها فقط به سبب فشاری است که حین مسابقه دارم و باید بتوانم ان را حل و برطرف کنم.
او در پاسخ به این سوال که کدام مسابقه کسب سهمیه مهمتر است افزود: همه مسابقات برایم مهم است. حتی اگر در اولین مسابقه هم سهمیه بگیرم همه ی وردکاپ ها برایم مهم است. چون همه آن ها هر کدام همانندیک مسابقه المپیک است. همه وردکاپ های هندوستان، آلمان، چین و مکزیک و همچنین مسابقات قهرمانی آسیا برایم مهم است. اگر بتوانم از پس این مسابقات به خوبی برآیم نه اینکه مدال بگیرم بلکه بتوانم مسابقه موفقی داشته باشم و تجربه خوبی را در این مسابقات کسب کنم ۱۰۰ درصد در المپیک می توانم مدال بگیرم.
احمدی با بیان اینکه تمام تلاشش رسیدن به مدال المپیک است گفت: من دو بار در المپیک تیر زدم و دیگر نمی خواهم فقط برای تیر زدن به المپیک بروم. این بار تمام تلاش خود را می کنم و هیچ چیز کم نخواهم گذاشت تا بتوانم مدال بگیرم. با توجه به این هدف همه مسابقات کسب سهمیه برای من مهم هستند. اما همه چیز باید درست و تحت کنترل من پیش رود تا بتوانم از آن ها استفاده کنم.
او در مورد آغاز اردوهای تیم ملی و حضور خودش در این اردوها خاطرنشان کرد: استراحت ما به دلیل اینکه بعد از مسابقات بوده طولانی شده است. زمانی که اردوهای ملی شروع شود قطعا من هم زیر نظر مربی تیم ملی تمرین خواهم کرد. همیشه اردوهای ما پیوسته بودهف اما موتقعی که زمان خالی بین اردوها بوده من در باشگاه اختصاصی تمرین می کردم. چون هم زمان با مسابقات برون مرزی مسابقات داخلی و لیگ نیز وجود دارد و ما باید خود را برای آن ها هم آماده کنیم. روی این حساب بود که من گاهی در باشگاه اختصاصی تمرین می کردم. همه ورزشکاران تمرینات خود را ملی و باشگاهی دنبال می کنند.
تیرانداز المپیکی ایران با گلایه از انعکاس اشتباه صحبت هایش بعد از بازی های آسیایی اظهار کرد: از سال ۸۲ که عضو تیم ملی شدم، بعد از تمام مسابقات هیچ چیز جز خودم را عامل برد و باختم عنوان نکردم. وقتی که باختم بهانه نیاوردم و باخت خود را پذیرفتم. هیچ وقت هوا، آسمان، مربی و هیچ چیز را جز خودم مسئول باخت عنوان نکرده ام چون به این قضیه اعتقاد و باور دارم. چطور می توانم بعد از یک مسابقه که تنها مدال نگرفتم هوا و باد را عامل بدانم. درست است که دیگران از من توقع مدال داشتند اما آیا به این فکر کردند که الهه احمدی آخرین مدال انفرادی ۱۰ متر خود را کی گرفته؟ من در بازی های کشورهای اسلامی آخرین مدالم را گرفته بودم که سطح آن هم قابل مقایسه با بازی های آسیایی نیست.
پرچمدار کاروان ایران در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ افزود: من آخرین مدال انفرادی خود را در تفنگ بادی ۱۰ متر سال ۹۴ گرفتم. دیگران چون این چیزها را نمی دانند توقع گرفتن مدال از ما بالا می رود. هرچند من هم این توقع را از خود دارم اما علت شکست من چیزهای دیگری بوده است. ورزشکاری نیستم که آب و هوا را عامل شکست بدانم. بهتر است کسی که این مطلب را نوشته بار دیگر مصاحبه من را گوش دهد. من گفتم که با اینکه شرایط آب و هوایی بد بود اما من توانستم با رکورد خوب مرحله مقدماتی را بگذرانم و با جایگاه خوب به فینال برسم. اما فینال دنیای دیگری دارد که قابل پیش بینی نیست. من در ۱۰ متر استارت خوبی نداشتم اما بعد تیرهای خوبی داشتم که نمی شد جبران کرد. چون بقیه خوب کار کرده بودند. اینها دلیل مدال نگرفتنم بود نه آب و هوا که باز هم عامل این موضوع خودم بودم. نه چیز دیگری من از این بابت ناراحتم و یکی از دلایلی که مصاحبه نمی کنم همین موضوع است
