طراحی لباس گامی در رشد فرهنگی
نشان تجارت - مانا یزدانی‌امیری: هنر طراحی لباس امکان و اختیاری برای تعامل و نمایش هنرمندانه یک جامعه است. تغییر پوشش در جوامع بشری همواره در طول گذر زمان با تغییرات جامعه همراه بوده است.
گوناگونی و تغییر در فرهنگ، سیاست و نگرش جامعه، پیشرفت در تکنولوژی و ارتباطات، در نهایت تغییر در نوع نگاه کردن به پدیده پوشش، نوعی دگرگونی در ظاهر هر فرهنگ و جامعه‌ای را ایجاد خواهد کرد.
نگاهی به بشری که نخستین بار می‌زیسته با انسانی که اکنون و در جهانی مدرن در حال زندگی کردن است به این نکته می‌رساند که بشر همواره و همیشه به دنبال تغییرات مذهبی، سیاسی، اجتماعی و قوه‌ی عقلانی که خرد خود اوست و به فرهنگ برمی‌گردد در پی تغییر و زیباتر کردن پوشش ظاهری خود قدم برداشته است.
سوالی که اینجا جای مطرح شدن دارد و می‌تواند به چالش کشیده شود این است: چرا طراحی لباس (رویکردی برای تنوع پوشش) مهم است؟
چندان که به جوامع غیرپیشرفته و قبایلی که همچنان در اقصی نقاط دنیا در حال زیست هستند، می‌نگریم، تنوع و تفاوتی در پوشش و ظاهر آن‌ها نه دیده می‌شود و نه حس می‌گردد. در آن سو اگر به جوامعی که دارای فرهنگ غنی در کنار به‌روز شدگی اجتماعی هستند، بنگریم، به هنر تنوع و تفاوت در طراحی لباس در قشرهای مختلف آن می‌رسیم.
همان‌گونه که در مواجه با فرهنگ و تمدن هر کشوری، سازه‌های معماری نشانی از تاریخ، فرهنگ و هنر آن جامعه است، تنوع در نوع پوشش نشانی از تنوع فرهنگی، آزادی‌های اجتماعی و همزیستی عقاید در لایه‌های مختلف اجتماع در دوره‌های مختلف تاریخی و به‌روز شدگی آن جامعه بر اساس بنیان‌های فرهنگی - تاریخی و تعاملات بینافرهنگی، رشد و همزیستی ساکنین آن جامعه با احترام به هم، در اتحاد با هم است.
به همین سبب، هنر طراحی لباس برای معرفی یک جامعه، گسترش فرهنگی - اجتماعی آن جامعه بسیار مهم است، زیرا اگر در یک جامعه تمام افراد چه مرد، چه زن، مشکی، قهوه‌ای، سرمه‌ای، سفید، قرمز و یا تنها یک رنگ خاص بر تن کنند، به یک پادگان شبیه‌تر است تا یک جامعه، بدین سبب از رنگ، تنوع و زندگی تهی و خالی می‌شود.
هنر طراحی لباس بر اساس پارچه، بافت، برش، دوخت، رنگ‌بندی، روانشناسی رنگ و روانشناسی انسانی خلق می‌شود. به همین سبب به تعداد افراد یک جامعه چه زن و چه مرد با سلایق و عقاید مختلف می‌تواند شکل و نماد بیرونی داشته باشد و همچون یک فرش هزار نقش و هزار رنگ، جامعه را رنگ‌آمیزی کرده و نمادی برای تعامل، همزیستی، رشد و آزادی فرهنگی باشد.
پیشتر اشاره شده بود که هر لباس و پوششی، طراحی لباس و هنر نیست، این نگرش در اینجا قابل تبیین است که طراحی لباس ایجاد هویت می‌کند.
زمانی که با جامعه‌ای مواجه می‌شویم که به تعداد نفرات آن جامعه تنوع، موتیف، برش، دوخت و رنگ دیده می‌شود، نشان‌دهنده این است که آن جامعه تصمیم دارد بر اساس بستر فرهنگی و تاریخی خود طراوت را با استفاده از لباس در لایه‌های مختلف اجتماع دوباره متولد و بازسازی کند، از هنر طراحی لباس برای این منظور استفاده می‌کند، زیرا این تنوع راهی برای برون رفت از یکنواختی و دلزدگی آن جامعه است. در اینجا لزوم حمایت از تنوع لباس و طراحی لباس بسیار مهم و اساسی می‌شود، زیرا که با این هنر می‌توان فرهنگ اجتماعی، رفاه اجتماعی، تمدن و بلوغ اجتماعی یک جامعه را معرفی کرد.
