کمبود مدارس نابینایان عامل ترک تحصیل و مهاجرت دانش‌آموزان
نشان تجارت - دانش‌آموزان نابینا تلاش می‌کنند با سیاهی‌ای که پشت پلک‌هایشان لانه کرده، بجنگند، اما گاه کمبود امکانات آموزشی، زندگی را مثل پشت پلک‌هایشان سیاه می‌کند. «این بچه‌ها از نظر آموزشی ضعیفند و زمانی که به مقاطع بالاتر می‌روند کمتر از بقیه دیده می‌شوند.»
این را پدر یکی از دانش‌آموزان نابینای اصفهان می‌گوید. مادر دیگری می‌گوید: «اگر امکانات در اصفهان فراهم نشود، باید به تهران بیاییم.» پدر دیگری از نبود امکانات در مدارس برای نابینایان گلایه می‌کند و می‌گوید: «پیدا کردن کتاب‌هایشان سخت است.»
در اصفهان، دانش‌آموزان نابینا تنها تا کلاس ششم مدرسه ویژه نابینایان دارند که آن هم با مشکلات زیادی همراه است. آموزش‌وپرورش می‌گوید برای توانمندسازی آنها، سیاست تحصیل در مدارس عادی را برای آنها پیش گرفته و دانش‌آموزان نابینا در مقطع متوسطه اول و دوم، همراه دانش‌آموزان عادی سر کلاس می‌روند، اما معلمان و فعالان حقوق معلولان بر این باورند که آنها نیازمند آموزش‌های ویژه خودشان هستند و این سیاست منجر به ترک تحصیل و پیشرفت نکردن دانش‌آموزان نابینا می‌شود.
همین مشکلات بودند که سبب شد غلامرضا طغیانی که پدر فرزندی نابینا در مقطع چهارم ابتدایی در اصفهان است، کارزاری در اعتراض به نبود مدرسه راهنمایی و دبیرستان مخصوص نابینایان در اصفهان راه بیندازد که تاکنون نزدیک به دو هزار نفر آن را امضاء کرده‌اند.
طغیانی بر این باور است که درک و فهم بسیاری از مسائل برای فرزندان آنها در مدارس معمولی سخت‌تر است، چون توان دیدن و استدلال کردن به‌شکل دانش‌آموزان معمولی را ندارند. آنها ساکن زرین‌شهر بودند و به‌دلیل نبود مدرسه مناسب برای فرزندان‌شان مجبور به مهاجرت به شهر اصفهان شدند.
پیش از انقلاب در اصفهان سه مرکز شبانه‌روزی و مدرسه مخصوص نابینایان وجود داشت که در دهه ۸۰ و با شروع به کار دولت نهم، به‌مرور تمام آنها تعطیل شدند و در حال حاضر تنها دو مدرسه استثنایی مخصوص این دانش‌آموزان وجود دارد که صدای اعتراض خانواده‌ها را بلند کرده است.
یدالله قربعلی، معلم بازنشسته نابینای اصفهانی و ساکن نجف‌آباد است که با «هم‌میهن» درباره شرایط تحصیل دانش‌آموزان نابینای اصفهان گفت‌و‌گو می‌کند.
به گفته او، دانش‌آموزان نابینا از متوسطه اول می‌توانند به مدرسه عادی بروند و با سیستم تلفیقی آموزش ببینند و از امکانات آموزش‌وپرورش استثنایی مانند تجهیزات مخصوص نابینایان، کتاب‌های آموزشی، فایل کتاب‌ها، دبیر رابط و برخی اوقات هم معلم خصوصی برای دروسی مانند ریاضی و زبان که یادگیری آن کمی مشکل‌تر است، بهره‌مند شوند، اما هیچ‌کدام این امکانات به‌طور درست در اختیار دانش‌آموزان قرار نمی‌گیرد.
تا اواخر دهه ۸۰ دانش‌آموزان نابینای اصفهان می‌توانستند تا پایان متوسطه اول را که در آن زمان سوم راهنمایی بود، در مدرسه مخصوص خودشان درس بخوانند و پس از آن با دانش‌آموزان عادی سر کلاس می‌رفتند؛ سیاست پشت این ماجرا این بود که در آن سن، کودکان به‌حدی از بلوغ فکری رسیده بودند که دانش‌آموز نابینا را پذیرا باشند و آنها را به‌دلیل معلولیت مسخره نکنند.
آن زمان در اصفهان مراکز شبانه‌روزی بود که دانش‌آموزان روستایی را که در مدارس روزانه عادی تحصیل می‌کردند، اسکان می‌داد. فاصله‌های زیاد میان روستا‌ها باعث می‌شود برای دبیر رابط، آموزش دادن در روستا مقرون‌به‌صرفه نباشد و مراکز شبانه‌روزی امکان خوبی برای تسهیل این موضوع بودند. از سوی دیگر، این مراکز برخی آموزش‌ها مانند جهت‌یابی و توانبخشی را به دانش‌آموزان آموزش می‌دادند و کلاس‌های تقویتی هم در آنجا برگزار می‌شد.
دو مرکز شبانه‌روزی اصفهان با فاصله زمانی کمی جمع آوری شدند. یکی از آنها مرکز شبانه‌روزی شهدای هفتم تیر (پسرانه) و دیگری فاطمه زهرا (دخترانه) بود که زیر نظر بهزیستی اداره می‌شد. قربعلی درباره چرایی تعطیل‌شدن این مرکز می‌گوید: «دولت نهم که طرح کوچک کردن دولت را شروع کرد، ابتدا روی مراکزی مانند بهزیستی دست گذاشت و اولین جایی که تعطیل شد، مراکز نابینایان بود.
تا اواخر دهه ۸۰ دانش‌آموزان نابینای اصفهان می‌توانستند تا پایان متوسطه اول را که در آن زمان سوم راهنمایی بود، در مدرسه مخصوص خودشان درس بخوانند و پس از آن با دانش‌آموزان عادی سر کلاس می‌رفتند؛ سیاست پشت این ماجرا این بود که در آن سن، کودکان به‌حدی از بلوغ فکری رسیده بودند که دانش‌آموز نابینا را پذیرا باشند و آنها را به‌دلیل معلولیت مسخره نکنند.
آن زمان در اصفهان مراکز شبانه‌روزی بود که دانش‌آموزان روستایی را که در مدارس روزانه عادی تحصیل می‌کردند، اسکان می‌داد. فاصله‌های زیاد میان روستا‌ها باعث می‌شود برای دبیر رابط، آموزش دادن در روستا مقرون‌به‌صرفه نباشد و مراکز شبانه‌روزی امکان خوبی برای تسهیل این موضوع بودند. از سوی دیگر، این مراکز برخی آموزش‌ها مانند جهت‌یابی و توانبخشی را به دانش‌آموزان آموزش می‌دادند و کلاس‌های تقویتی هم در آنجا برگزار می‌شد.
دو مرکز شبانه‌روزی اصفهان با فاصله زمانی کمی جمع آوری شدند. یکی از آنها مرکز شبانه‌روزی شهدای هفتم تیر (پسرانه) و دیگری فاطمه زهرا (دخترانه) بود که زیر نظر بهزیستی اداره می‌شد. قربعلی درباره چرایی تعطیل‌شدن این مرکز می‌گوید: «دولت نهم که طرح کوچک کردن دولت را شروع کرد، ابتدا روی مراکزی مانند بهزیستی دست گذاشت و اولین جایی که تعطیل شد، مراکز نابینایان بود.
پرنده‌های تاکسیدرمی شده یا ماکت برخی حیوانات ازجمله آنها بود: «اتاق لمس از دوران کودکی من وجود داشت و هر سال تجهیز می‌شد و تجهیزات بسیار زیادی در آن قرار داشت. این تجهیزات مشخص نشد چه سرنوشتی پیدا کردند درحالی‌که برای آموزش بسیار حیاتی بودند. ما هرچقدر از مسئولان فعلی موسسه سراغ گرفتیم که این تجهیزات چه شدند، می‌گویند نمی‌دانیم.
حتی برخی پرونده‌های دانش آموزان هم در کشمکش میان هیئت‌مدیره و آموزش‌وپرورش از دست رفتند.» قربعلی این موضوع را به استانداری هم اعلام کرده، اما درنهایت پاسخی نگرفته، تجهیزات به مدارس جدید منتقل نشده و امکانات آموزشی نابینایان کاهش یافته است: «اداره استثنایی هم متاسفانه آنطور که باید در این موضوع از دانش‌آموزان نابینا دفاع نکرد. آنها می‌توانستند این موضوعات را پیگیری کنند که امکانات به مراکز آموزشی بازگردد، اما نکردند.»
آمار‌های بی‌ثمر
دانش‌آموزان نابینای اصفهان دوره متوسطه اول و دوم را در مدارس عادی می‌گذرانند. دبیرانی به‌عنوان دبیر رابط در این مدارس حضور دارند که قرار است به دانش‌آموزان نابینا برای آموزش بهتر کمک کنند. پیش‌تر، دبیر رابط هفته‌ای چهار ساعت در این مدارس حضور داشت، اما از دو سال پیش، این زمان به دو ساعت کاهش یافته است.
زهرا قجاوند، رئیس اداره آموزش وپرورش استثنایی اصفهان در گفت‌و‌گو با «هم‌میهن» می‌گوید: «این دانش‌آموزان در محیط عادی و در کنار سایر دانش‌آموزان با بهره‌هوشی عادی درحال تحصیل هستند و باید در محیطی با کمترین محدودیت در شرایطی مساوی با محیط عادی جامعه بتوانند توانایی‌های بالقوه خود را به بالفعل تبدیل کنند و برای رویایی با محیط‌های بزرگتر مانند دانشگاه، محیط شغلی و... آماده شوند.
به همین دلیل هم طی دو سال گذشته میزان ساعت اختصاص‌یافته در طرح تلفیقی و معلم رابط که از سال ۱۳۸۲ اجرایی شده، به دو ساعت در هفته کاهش یافته است.»
آموزش‌وپرورش اصفهان، امسال در سه منطقه این شهر، پایگاه‌هایی برای دانش‌آموزان با نیاز‌های ویژه راه‌اندازی کرده که معلمان متخصص یک روز در هفته به‌مدت سه ساعت آنجا حضور دارند و به این دانش‌آموزان به‌صورت رایگان خدمات ارائه می‌دهند: «امسال آمار دانش‌آموزان دارای معلم رابط تلفیقی نسبت به سال‌های گذشته پیشرفت چشمگیری داشته و توانستیم ۲۵۰ دانش‌آموز را در مدارس پذیرا پوشش دهیم که با احتساب ارائه خدمات در پایگاه‌ها این آمار به بیش از ۳۰۰ دانش‌آموز می‌رسد.»
معلمان و کارشناسان آموزش نابینایان بر این باورند که با تعطیل‌شدن مراکز شبانه‌روزی در اصفهان، دانش‌آموزان نابینای روستایی فرصت بهره‌مندی از آموزش مناسب را از دست دادند. بااین‌حال زهرا قجاوند رئیس اداره استثنایی آموزش‌وپرورش اصفهان می‌گوید: «آموزگارانی که در مناطق صعب‌العبور مشغول به کار هستند، دوره‌های کار با دانش‌آموزان با نیاز‌های ویژه و مهارت‌های چندگانه را سپری کردند و در ازای وجود دانش‌آموز با نیاز ویژه در کلاس خود، به‌سبب آموزش بیشتر به این دانش‌آموزان حق‌التدریس دریافت می‌کنند.»
بسیاری از معلمان و مدیران مدارس مخصوص نابینایان، خودشان نابینا هستند و این مسئله یکی از اعتراض‌های خانواده‌های دانش‌آموزان است. رضا دریانی، پدر دختری است که در کلاس سوم یکی از مدارس ابتدایی مخصوص نابینایان در اصفهان درس می‌خواند.
او در این باره به «هم‌میهن» می‌گوید: «اکثر معلمان نابینا هستند و دخترم بار‌ها از این موضوع گلایه کرده که وقتی قلم یا کاغذی از دست کسی روی زمین می‌افتد، دیگر کسی نمی‌تواند آن را پیدا کند.»
قجاوند به‌کارگیری کادر نابینا در این مدارس را براساس مصوبه استخدام پنج درصد افراد دارای معلولیت در مشاغل دولتی می‌داند: «وجود این افراد در مدارس و کنار دانش‌آموزان با آسیب یکسان به آنها این انگیزه را می‌دهد که در آینده می‌توانند در جامعه مثمرثمر واقع شوند.» مسئله دیگر، فرسودگی ساختمان‌های مدارسی است که مخصوص دانش‌آموزان نابیناست.
پرنده‌های تاکسیدرمی شده یا ماکت برخی حیوانات ازجمله آنها بود: «اتاق لمس از دوران کودکی من وجود داشت و هر سال تجهیز می‌شد و تجهیزات بسیار زیادی در آن قرار داشت. این تجهیزات مشخص نشد چه سرنوشتی پیدا کردند درحالی‌که برای آموزش بسیار حیاتی بودند. ما هرچقدر از مسئولان فعلی موسسه سراغ گرفتیم که این تجهیزات چه شدند، می‌گویند نمی‌دانیم.
حتی برخی پرونده‌های دانش آموزان هم در کشمکش میان هیئت‌مدیره و آموزش‌وپرورش از دست رفتند.» قربعلی این موضوع را به استانداری هم اعلام کرده، اما درنهایت پاسخی نگرفته، تجهیزات به مدارس جدید منتقل نشده و امکانات آموزشی نابینایان کاهش یافته است: «اداره استثنایی هم متاسفانه آنطور که باید در این موضوع از دانش‌آموزان نابینا دفاع نکرد. آنها می‌توانستند این موضوعات را پیگیری کنند که امکانات به مراکز آموزشی بازگردد، اما نکردند.»
آمار‌های بی‌ثمر
دانش‌آموزان نابینای اصفهان دوره متوسطه اول و دوم را در مدارس عادی می‌گذرانند. دبیرانی به‌عنوان دبیر رابط در این مدارس حضور دارند که قرار است به دانش‌آموزان نابینا برای آموزش بهتر کمک کنند. پیش‌تر، دبیر رابط هفته‌ای چهار ساعت در این مدارس حضور داشت، اما از دو سال پیش، این زمان به دو ساعت کاهش یافته است.
زهرا قجاوند، رئیس اداره آموزش وپرورش استثنایی اصفهان در گفت‌و‌گو با «هم‌میهن» می‌گوید: «این دانش‌آموزان در محیط عادی و در کنار سایر دانش‌آموزان با بهره‌هوشی عادی درحال تحصیل هستند و باید در محیطی با کمترین محدودیت در شرایطی مساوی با محیط عادی جامعه بتوانند توانایی‌های بالقوه خود را به بالفعل تبدیل کنند و برای رویایی با محیط‌های بزرگتر مانند دانشگاه، محیط شغلی و... آماده شوند.
به همین دلیل هم طی دو سال گذشته میزان ساعت اختصاص‌یافته در طرح تلفیقی و معلم رابط که از سال ۱۳۸۲ اجرایی شده، به دو ساعت در هفته کاهش یافته است.»
آموزش‌وپرورش اصفهان، امسال در سه منطقه این شهر، پایگاه‌هایی برای دانش‌آموزان با نیاز‌های ویژه راه‌اندازی کرده که معلمان متخصص یک روز در هفته به‌مدت سه ساعت آنجا حضور دارند و به این دانش‌آموزان به‌صورت رایگان خدمات ارائه می‌دهند: «امسال آمار دانش‌آموزان دارای معلم رابط تلفیقی نسبت به سال‌های گذشته پیشرفت چشمگیری داشته و توانستیم ۲۵۰ دانش‌آموز را در مدارس پذیرا پوشش دهیم که با احتساب ارائه خدمات در پایگاه‌ها این آمار به بیش از ۳۰۰ دانش‌آموز می‌رسد.»
معلمان و کارشناسان آموزش نابینایان بر این باورند که با تعطیل‌شدن مراکز شبانه‌روزی در اصفهان، دانش‌آموزان نابینای روستایی فرصت بهره‌مندی از آموزش مناسب را از دست دادند. بااین‌حال زهرا قجاوند رئیس اداره استثنایی آموزش‌وپرورش اصفهان می‌گوید: «آموزگارانی که در مناطق صعب‌العبور مشغول به کار هستند، دوره‌های کار با دانش‌آموزان با نیاز‌های ویژه و مهارت‌های چندگانه را سپری کردند و در ازای وجود دانش‌آموز با نیاز ویژه در کلاس خود، به‌سبب آموزش بیشتر به این دانش‌آموزان حق‌التدریس دریافت می‌کنند.»
بسیاری از معلمان و مدیران مدارس مخصوص نابینایان، خودشان نابینا هستند و این مسئله یکی از اعتراض‌های خانواده‌های دانش‌آموزان است. رضا دریانی، پدر دختری است که در کلاس سوم یکی از مدارس ابتدایی مخصوص نابینایان در اصفهان درس می‌خواند.
او در این باره به «هم‌میهن» می‌گوید: «اکثر معلمان نابینا هستند و دخترم بار‌ها از این موضوع گلایه کرده که وقتی قلم یا کاغذی از دست کسی روی زمین می‌افتد، دیگر کسی نمی‌تواند آن را پیدا کند.»
قجاوند به‌کارگیری کادر نابینا در این مدارس را براساس مصوبه استخدام پنج درصد افراد دارای معلولیت در مشاغل دولتی می‌داند: «وجود این افراد در مدارس و کنار دانش‌آموزان با آسیب یکسان به آنها این انگیزه را می‌دهد که در آینده می‌توانند در جامعه مثمرثمر واقع شوند.» مسئله دیگر، فرسودگی ساختمان‌های مدارسی است که مخصوص دانش‌آموزان نابیناست.
پرنده‌های تاکسیدرمی شده یا ماکت برخی حیوانات ازجمله آنها بود: «اتاق لمس از دوران کودکی من وجود داشت و هر سال تجهیز می‌شد و تجهیزات بسیار زیادی در آن قرار داشت. این تجهیزات مشخص نشد چه سرنوشتی پیدا کردند درحالی‌که برای آموزش بسیار حیاتی بودند. ما هرچقدر از مسئولان فعلی موسسه سراغ گرفتیم که این تجهیزات چه شدند، می‌گویند نمی‌دانیم.
حتی برخی پرونده‌های دانش آموزان هم در کشمکش میان هیئت‌مدیره و آموزش‌وپرورش از دست رفتند.» قربعلی این موضوع را به استانداری هم اعلام کرده، اما درنهایت پاسخی نگرفته، تجهیزات به مدارس جدید منتقل نشده و امکانات آموزشی نابینایان کاهش یافته است: «اداره استثنایی هم متاسفانه آنطور که باید در این موضوع از دانش‌آموزان نابینا دفاع نکرد. آنها می‌توانستند این موضوعات را پیگیری کنند که امکانات به مراکز آموزشی بازگردد، اما نکردند.»
آمار‌های بی‌ثمر
دانش‌آموزان نابینای اصفهان دوره متوسطه اول و دوم را در مدارس عادی می‌گذرانند. دبیرانی به‌عنوان دبیر رابط در این مدارس حضور دارند که قرار است به دانش‌آموزان نابینا برای آموزش بهتر کمک کنند. پیش‌تر، دبیر رابط هفته‌ای چهار ساعت در این مدارس حضور داشت، اما از دو سال پیش، این زمان به دو ساعت کاهش یافته است.
زهرا قجاوند، رئیس اداره آموزش وپرورش استثنایی اصفهان در گفت‌و‌گو با «هم‌میهن» می‌گوید: «این دانش‌آموزان در محیط عادی و در کنار سایر دانش‌آموزان با بهره‌هوشی عادی درحال تحصیل هستند و باید در محیطی با کمترین محدودیت در شرایطی مساوی با محیط عادی جامعه بتوانند توانایی‌های بالقوه خود را به بالفعل تبدیل کنند و برای رویایی با محیط‌های بزرگتر مانند دانشگاه، محیط شغلی و... آماده شوند.
به همین دلیل هم طی دو سال گذشته میزان ساعت اختصاص‌یافته در طرح تلفیقی و معلم رابط که از سال ۱۳۸۲ اجرایی شده، به دو ساعت در هفته کاهش یافته است.»
آموزش‌وپرورش اصفهان، امسال در سه منطقه این شهر، پایگاه‌هایی برای دانش‌آموزان با نیاز‌های ویژه راه‌اندازی کرده که معلمان متخصص یک روز در هفته به‌مدت سه ساعت آنجا حضور دارند و به این دانش‌آموزان به‌صورت رایگان خدمات ارائه می‌دهند: «امسال آمار دانش‌آموزان دارای معلم رابط تلفیقی نسبت به سال‌های گذشته پیشرفت چشمگیری داشته و توانستیم ۲۵۰ دانش‌آموز را در مدارس پذیرا پوشش دهیم که با احتساب ارائه خدمات در پایگاه‌ها این آمار به بیش از ۳۰۰ دانش‌آموز می‌رسد.»
معلمان و کارشناسان آموزش نابینایان بر این باورند که با تعطیل‌شدن مراکز شبانه‌روزی در اصفهان، دانش‌آموزان نابینای روستایی فرصت بهره‌مندی از آموزش مناسب را از دست دادند. بااین‌حال زهرا قجاوند رئیس اداره استثنایی آموزش‌وپرورش اصفهان می‌گوید: «آموزگارانی که در مناطق صعب‌العبور مشغول به کار هستند، دوره‌های کار با دانش‌آموزان با نیاز‌های ویژه و مهارت‌های چندگانه را سپری کردند و در ازای وجود دانش‌آموز با نیاز ویژه در کلاس خود، به‌سبب آموزش بیشتر به این دانش‌آموزان حق‌التدریس دریافت می‌کنند.»
بسیاری از معلمان و مدیران مدارس مخصوص نابینایان، خودشان نابینا هستند و این مسئله یکی از اعتراض‌های خانواده‌های دانش‌آموزان است. رضا دریانی، پدر دختری است که در کلاس سوم یکی از مدارس ابتدایی مخصوص نابینایان در اصفهان درس می‌خواند.
او در این باره به «هم‌میهن» می‌گوید: «اکثر معلمان نابینا هستند و دخترم بار‌ها از این موضوع گلایه کرده که وقتی قلم یا کاغذی از دست کسی روی زمین می‌افتد، دیگر کسی نمی‌تواند آن را پیدا کند.»
قجاوند به‌کارگیری کادر نابینا در این مدارس را براساس مصوبه استخدام پنج درصد افراد دارای معلولیت در مشاغل دولتی می‌داند: «وجود این افراد در مدارس و کنار دانش‌آموزان با آسیب یکسان به آنها این انگیزه را می‌دهد که در آینده می‌توانند در جامعه مثمرثمر واقع شوند.» مسئله دیگر، فرسودگی ساختمان‌های مدارسی است که مخصوص دانش‌آموزان نابیناست.
پرنده‌های تاکسیدرمی شده یا ماکت برخی حیوانات ازجمله آنها بود: «اتاق لمس از دوران کودکی من وجود داشت و هر سال تجهیز می‌شد و تجهیزات بسیار زیادی در آن قرار داشت. این تجهیزات مشخص نشد چه سرنوشتی پیدا کردند درحالی‌که برای آموزش بسیار حیاتی بودند. ما هرچقدر از مسئولان فعلی موسسه سراغ گرفتیم که این تجهیزات چه شدند، می‌گویند نمی‌دانیم.
حتی برخی پرونده‌های دانش آموزان هم در کشمکش میان هیئت‌مدیره و آموزش‌وپرورش از دست رفتند.» قربعلی این موضوع را به استانداری هم اعلام کرده، اما درنهایت پاسخی نگرفته، تجهیزات به مدارس جدید منتقل نشده و امکانات آموزشی نابینایان کاهش یافته است: «اداره استثنایی هم متاسفانه آنطور که باید در این موضوع از دانش‌آموزان نابینا دفاع نکرد. آنها می‌توانستند این موضوعات را پیگیری کنند که امکانات به مراکز آموزشی بازگردد، اما نکردند.»
آمار‌های بی‌ثمر
دانش‌آموزان نابینای اصفهان دوره متوسطه اول و دوم را در مدارس عادی می‌گذرانند. دبیرانی به‌عنوان دبیر رابط در این مدارس حضور دارند که قرار است به دانش‌آموزان نابینا برای آموزش بهتر کمک کنند. پیش‌تر، دبیر رابط هفته‌ای چهار ساعت در این مدارس حضور داشت، اما از دو سال پیش، این زمان به دو ساعت کاهش یافته است.
زهرا قجاوند، رئیس اداره آموزش وپرورش استثنایی اصفهان در گفت‌و‌گو با «هم‌میهن» می‌گوید: «این دانش‌آموزان در محیط عادی و در کنار سایر دانش‌آموزان با بهره‌هوشی عادی درحال تحصیل هستند و باید در محیطی با کمترین محدودیت در شرایطی مساوی با محیط عادی جامعه بتوانند توانایی‌های بالقوه خود را به بالفعل تبدیل کنند و برای رویایی با محیط‌های بزرگتر مانند دانشگاه، محیط شغلی و... آماده شوند.
به همین دلیل هم طی دو سال گذشته میزان ساعت اختصاص‌یافته در طرح تلفیقی و معلم رابط که از سال ۱۳۸۲ اجرایی شده، به دو ساعت در هفته کاهش یافته است.»
آموزش‌وپرورش اصفهان، امسال در سه منطقه این شهر، پایگاه‌هایی برای دانش‌آموزان با نیاز‌های ویژه راه‌اندازی کرده که معلمان متخصص یک روز در هفته به‌مدت سه ساعت آنجا حضور دارند و به این دانش‌آموزان به‌صورت رایگان خدمات ارائه می‌دهند: «امسال آمار دانش‌آموزان دارای معلم رابط تلفیقی نسبت به سال‌های گذشته پیشرفت چشمگیری داشته و توانستیم ۲۵۰ دانش‌آموز را در مدارس پذیرا پوشش دهیم که با احتساب ارائه خدمات در پایگاه‌ها این آمار به بیش از ۳۰۰ دانش‌آموز می‌رسد.»
معلمان و کارشناسان آموزش نابینایان بر این باورند که با تعطیل‌شدن مراکز شبانه‌روزی در اصفهان، دانش‌آموزان نابینای روستایی فرصت بهره‌مندی از آموزش مناسب را از دست دادند. بااین‌حال زهرا قجاوند رئیس اداره استثنایی آموزش‌وپرورش اصفهان می‌گوید: «آموزگارانی که در مناطق صعب‌العبور مشغول به کار هستند، دوره‌های کار با دانش‌آموزان با نیاز‌های ویژه و مهارت‌های چندگانه را سپری کردند و در ازای وجود دانش‌آموز با نیاز ویژه در کلاس خود، به‌سبب آموزش بیشتر به این دانش‌آموزان حق‌التدریس دریافت می‌کنند.»
بسیاری از معلمان و مدیران مدارس مخصوص نابینایان، خودشان نابینا هستند و این مسئله یکی از اعتراض‌های خانواده‌های دانش‌آموزان است. رضا دریانی، پدر دختری است که در کلاس سوم یکی از مدارس ابتدایی مخصوص نابینایان در اصفهان درس می‌خواند.
او در این باره به «هم‌میهن» می‌گوید: «اکثر معلمان نابینا هستند و دخترم بار‌ها از این موضوع گلایه کرده که وقتی قلم یا کاغذی از دست کسی روی زمین می‌افتد، دیگر کسی نمی‌تواند آن را پیدا کند.»
قجاوند به‌کارگیری کادر نابینا در این مدارس را براساس مصوبه استخدام پنج درصد افراد دارای معلولیت در مشاغل دولتی می‌داند: «وجود این افراد در مدارس و کنار دانش‌آموزان با آسیب یکسان به آنها این انگیزه را می‌دهد که در آینده می‌توانند در جامعه مثمرثمر واقع شوند.» مسئله دیگر، فرسودگی ساختمان‌های مدارسی است که مخصوص دانش‌آموزان نابیناست.
پرنده‌های تاکسیدرمی شده یا ماکت برخی حیوانات ازجمله آنها بود: «اتاق لمس از دوران کودکی من وجود داشت و هر سال تجهیز می‌شد و تجهیزات بسیار زیادی در آن قرار داشت. این تجهیزات مشخص نشد چه سرنوشتی پیدا کردند درحالی‌که برای آموزش بسیار حیاتی بودند. ما هرچقدر از مسئولان فعلی موسسه سراغ گرفتیم که این تجهیزات چه شدند، می‌گویند نمی‌دانیم.
حتی برخی پرونده‌های دانش آموزان هم در کشمکش میان هیئت‌مدیره و آموزش‌وپرورش از دست رفتند.» قربعلی این موضوع را به استانداری هم اعلام کرده، اما درنهایت پاسخی نگرفته، تجهیزات به مدارس جدید منتقل نشده و امکانات آموزشی نابینایان کاهش یافته است: «اداره استثنایی هم متاسفانه آنطور که باید در این موضوع از دانش‌آموزان نابینا دفاع نکرد. آنها می‌توانستند این موضوعات را پیگیری کنند که امکانات به مراکز آموزشی بازگردد، اما نکردند.»
آمار‌های بی‌ثمر
دانش‌آموزان نابینای اصفهان دوره متوسطه اول و دوم را در مدارس عادی می‌گذرانند. دبیرانی به‌عنوان دبیر رابط در این مدارس حضور دارند که قرار است به دانش‌آموزان نابینا برای آموزش بهتر کمک کنند. پیش‌تر، دبیر رابط هفته‌ای چهار ساعت در این مدارس حضور داشت، اما از دو سال پیش، این زمان به دو ساعت کاهش یافته است.
زهرا قجاوند، رئیس اداره آموزش وپرورش استثنایی اصفهان در گفت‌و‌گو با «هم‌میهن» می‌گوید: «این دانش‌آموزان در محیط عادی و در کنار سایر دانش‌آموزان با بهره‌هوشی عادی درحال تحصیل هستند و باید در محیطی با کمترین محدودیت در شرایطی مساوی با محیط عادی جامعه بتوانند توانایی‌های بالقوه خود را به بالفعل تبدیل کنند و برای رویایی با محیط‌های بزرگتر مانند دانشگاه، محیط شغلی و... آماده شوند.
به همین دلیل هم طی دو سال گذشته میزان ساعت اختصاص‌یافته در طرح تلفیقی و معلم رابط که از سال ۱۳۸۲ اجرایی شده، به دو ساعت در هفته کاهش یافته است.»
آموزش‌وپرورش اصفهان، امسال در سه منطقه این شهر، پایگاه‌هایی برای دانش‌آموزان با نیاز‌های ویژه راه‌اندازی کرده که معلمان متخصص یک روز در هفته به‌مدت سه ساعت آنجا حضور دارند و به این دانش‌آموزان به‌صورت رایگان خدمات ارائه می‌دهند: «امسال آمار دانش‌آموزان دارای معلم رابط تلفیقی نسبت به سال‌های گذشته پیشرفت چشمگیری داشته و توانستیم ۲۵۰ دانش‌آموز را در مدارس پذیرا پوشش دهیم که با احتساب ارائه خدمات در پایگاه‌ها این آمار به بیش از ۳۰۰ دانش‌آموز می‌رسد.»
معلمان و کارشناسان آموزش نابینایان بر این باورند که با تعطیل‌شدن مراکز شبانه‌روزی در اصفهان، دانش‌آموزان نابینای روستایی فرصت بهره‌مندی از آموزش مناسب را از دست دادند. بااین‌حال زهرا قجاوند رئیس اداره استثنایی آموزش‌وپرورش اصفهان می‌گوید: «آموزگارانی که در مناطق صعب‌العبور مشغول به کار هستند، دوره‌های کار با دانش‌آموزان با نیاز‌های ویژه و مهارت‌های چندگانه را سپری کردند و در ازای وجود دانش‌آموز با نیاز ویژه در کلاس خود، به‌سبب آموزش بیشتر به این دانش‌آموزان حق‌التدریس دریافت می‌کنند.»
بسیاری از معلمان و مدیران مدارس مخصوص نابینایان، خودشان نابینا هستند و این مسئله یکی از اعتراض‌های خانواده‌های دانش‌آموزان است. رضا دریانی، پدر دختری است که در کلاس سوم یکی از مدارس ابتدایی مخصوص نابینایان در اصفهان درس می‌خواند.
او در این باره به «هم‌میهن» می‌گوید: «اکثر معلمان نابینا هستند و دخترم بار‌ها از این موضوع گلایه کرده که وقتی قلم یا کاغذی از دست کسی روی زمین می‌افتد، دیگر کسی نمی‌تواند آن را پیدا کند.»
قجاوند به‌کارگیری کادر نابینا در این مدارس را براساس مصوبه استخدام پنج درصد افراد دارای معلولیت در مشاغل دولتی می‌داند: «وجود این افراد در مدارس و کنار دانش‌آموزان با آسیب یکسان به آنها این انگیزه را می‌دهد که در آینده می‌توانند در جامعه مثمرثمر واقع شوند.» مسئله دیگر، فرسودگی ساختمان‌های مدارسی است که مخصوص دانش‌آموزان نابیناست.
پرنده‌های تاکسیدرمی شده یا ماکت برخی حیوانات ازجمله آنها بود: «اتاق لمس از دوران کودکی من وجود داشت و هر سال تجهیز می‌شد و تجهیزات بسیار زیادی در آن قرار داشت. این تجهیزات مشخص نشد چه سرنوشتی پیدا کردند درحالی‌که برای آموزش بسیار حیاتی بودند. ما هرچقدر از مسئولان فعلی موسسه سراغ گرفتیم که این تجهیزات چه شدند، می‌گویند نمی‌دانیم.
حتی برخی پرونده‌های دانش آموزان هم در کشمکش میان هیئت‌مدیره و آموزش‌وپرورش از دست رفتند.» قربعلی این موضوع را به استانداری هم اعلام کرده، اما درنهایت پاسخی نگرفته، تجهیزات به مدارس جدید منتقل نشده و امکانات آموزشی نابینایان کاهش یافته است: «اداره استثنایی هم متاسفانه آنطور که باید در این موضوع از دانش‌آموزان نابینا دفاع نکرد. آنها می‌توانستند این موضوعات را پیگیری کنند که امکانات به مراکز آموزشی بازگردد، اما نکردند.»
آمار‌های بی‌ثمر
دانش‌آموزان نابینای اصفهان دوره متوسطه اول و دوم را در مدارس عادی می‌گذرانند. دبیرانی به‌عنوان دبیر رابط در این مدارس حضور دارند که قرار است به دانش‌آموزان نابینا برای آموزش بهتر کمک کنند. پیش‌تر، دبیر رابط هفته‌ای چهار ساعت در این مدارس حضور داشت، اما از دو سال پیش، این زمان به دو ساعت کاهش یافته است.
زهرا قجاوند، رئیس اداره آموزش وپرورش استثنایی اصفهان در گفت‌و‌گو با «هم‌میهن» می‌گوید: «این دانش‌آموزان در محیط عادی و در کنار سایر دانش‌آموزان با بهره‌هوشی عادی درحال تحصیل هستند و باید در محیطی با کمترین محدودیت در شرایطی مساوی با محیط عادی جامعه بتوانند توانایی‌های بالقوه خود را به بالفعل تبدیل کنند و برای رویایی با محیط‌های بزرگتر مانند دانشگاه، محیط شغلی و... آماده شوند.
به همین دلیل هم طی دو سال گذشته میزان ساعت اختصاص‌یافته در طرح تلفیقی و معلم رابط که از سال ۱۳۸۲ اجرایی شده، به دو ساعت در هفته کاهش یافته است.»
آموزش‌وپرورش اصفهان، امسال در سه منطقه این شهر، پایگاه‌هایی برای دانش‌آموزان با نیاز‌های ویژه راه‌اندازی کرده که معلمان متخصص یک روز در هفته به‌مدت سه ساعت آنجا حضور دارند و به این دانش‌آموزان به‌صورت رایگان خدمات ارائه می‌دهند: «امسال آمار دانش‌آموزان دارای معلم رابط تلفیقی نسبت به سال‌های گذشته پیشرفت چشمگیری داشته و توانستیم ۲۵۰ دانش‌آموز را در مدارس پذیرا پوشش دهیم که با احتساب ارائه خدمات در پایگاه‌ها این آمار به بیش از ۳۰۰ دانش‌آموز می‌رسد.»
معلمان و کارشناسان آموزش نابینایان بر این باورند که با تعطیل‌شدن مراکز شبانه‌روزی در اصفهان، دانش‌آموزان نابینای روستایی فرصت بهره‌مندی از آموزش مناسب را از دست دادند. بااین‌حال زهرا قجاوند رئیس اداره استثنایی آموزش‌وپرورش اصفهان می‌گوید: «آموزگارانی که در مناطق صعب‌العبور مشغول به کار هستند، دوره‌های کار با دانش‌آموزان با نیاز‌های ویژه و مهارت‌های چندگانه را سپری کردند و در ازای وجود دانش‌آموز با نیاز ویژه در کلاس خود، به‌سبب آموزش بیشتر به این دانش‌آموزان حق‌التدریس دریافت می‌کنند.»
بسیاری از معلمان و مدیران مدارس مخصوص نابینایان، خودشان نابینا هستند و این مسئله یکی از اعتراض‌های خانواده‌های دانش‌آموزان است. رضا دریانی، پدر دختری است که در کلاس سوم یکی از مدارس ابتدایی مخصوص نابینایان در اصفهان درس می‌خواند.
او در این باره به «هم‌میهن» می‌گوید: «اکثر معلمان نابینا هستند و دخترم بار‌ها از این موضوع گلایه کرده که وقتی قلم یا کاغذی از دست کسی روی زمین می‌افتد، دیگر کسی نمی‌تواند آن را پیدا کند.»
قجاوند به‌کارگیری کادر نابینا در این مدارس را براساس مصوبه استخدام پنج درصد افراد دارای معلولیت در مشاغل دولتی می‌داند: «وجود این افراد در مدارس و کنار دانش‌آموزان با آسیب یکسان به آنها این انگیزه را می‌دهد که در آینده می‌توانند در جامعه مثمرثمر واقع شوند.» مسئله دیگر، فرسودگی ساختمان‌های مدارسی است که مخصوص دانش‌آموزان نابیناست.
