کشاورزی هوشمند با چه موانعی رو به رو است؟

نشان تجارت - کشاورزی هوشمند به مدیریت زمین‌های زراعی با هوش مصنوعی، اینترنت اشیاء و رباتیک اطلاق می‌شود که افزایش تولید، صرفه جویی در مصرف آب، جمع‌آوری داده‌های واقعی و اطلاعات مفید، کاهش هزینه های عملیاتی، بهبود کیفیت محصول، ارزیابی دقیق زمین‌های کشاورزی، نظارت و کنترل از راه دور و حفاظت از محیط زیست را از مزایای استفاده از کشاورزی هوشمند می‌توان برشمرد.  

در حال حاضر فناوری‌های پیشرفته به کشاورزان در مورد نحوه کاشت و برداشت محصولات کمک شایانی می‌کند و کشاورزی هوشمند یکی از روش‌های نوین کسب‌وکار در صنعت غذایی جهان است. فناوری‌های روز جهان به کشاورزان این امکان را می‌دهد که حتی با تلفن‌های همراه خود، تغییرات آب و هوایی و جغرافیایی محصولات خود را کنترل کرده و به نیازهای مشتریان خود دست پیدا کنند.

این حوزه که معضل بسیاری از کشاورزان است با استفاده از فناوری اطلاعات، علاوه بر فراهم کردن بازار مناسب، روش‌های توزیع و پخش میوه را با نصب برخی از اپلیکشن‌ها ممکن خواهد کرد که در این رابطه سایر ارگان‌های مربوطه نیز همکاری می‌کنند.      

مهم‌ترین موانع رشد کشاورزی هوشمند

حمید بهنگار، رئیس کارگروه تحول دیجیتال در کشاورزی ذیل کمیسیون نرم‌افزارهای پیشرفته سازمان نظام صنفی رایانه‌ای استان تهران با اشاره به لزوم ترویج کشاورزی هوشمند گفته است بخشی از مشکلات از منظر حاکمیتی و سیاست‌گذاری بوده است. دولت باید به ترویج کشاورزی هوشمند کمک کند. بخشی دیگر نیز نیاز به سرمایه‌گذاری برای توانمندسازی شرکت‌ها و ایجاد استانداردهای مناسب است.   

به گفته وی نبود مشوق‌های لازم از سوی تشکل‌های حوزه کشاورزی مانند اتحادیه‌ها و انجمن‌های صنفی کشاورزی از دلایل دیگر است. از سوی دیگر کشاورزی در کشور ما عمدتا خردمقیاس است و صنعت کشاورزی از خرده مالکان اداره می‌شود که برایشان هوشمندسازی توجیه کمتری دارد. دانشگاه‌ها نیز باید به کمک هوشمندسازی کشاورزی بیایند.   

بهنگار گفت:شرکت‌های هوشمندسازی و نرم‌افزاری نیز تمایل کمتری به ورود به حوزه کشاورزی هوشمند دارند؛ در سایر زیر مجموعه‌های هوشمندسازی شرکت فناور پس از گذشت شش ماه می‌توانند از محصول خود بهره‌برداری کرده و کسب سود کنند اما شرکت‌های هوشمندسازی به دلیل ماهیت کند فرآیندهای تولید، بعد از دو سال می‌توانند به اثبات فناوری برسند و این زمان طولانی علاقه شرکت ها را برای سرمایه گذاری و ورود به این صنعت کم کرده است.  

بررسی‌ها حاکی از آن است که جلوگیری از هدر رفت منابع آب، کاهش هزینه‌های تولید، افزایش کیفیت محصولات و در نهایت تامین امنیت غذایی هدفی است که با روش‌های سنتی کشاورزی به سختی قابل دستیابی است بنابراین راه‌برون رفت از این شرایط، بهره‌گیری از فناوری‌های نوین کشت، نگهداری و برداشت محصولات کشاورزی و استفاده از فرایندهای خودکار و هوشمند در این حوزه است.