گوشی‌های موبایل چگونه سبک زندگی مردم را تغییر دادند؟
نشان تجارت - یکی از معیار‌های پیشرفت کشور‌ها میزان دسترسی شهروندان به ارتباطات بدون سیم است که می‌تواند از معیار‌های توسعه تکنولوژی در کشور‌ها هم محسوب شود، دسترسی افراد به موبایل و استفاده شخصی از آن می‌تواند یکی از این فاکتور‌های توسعه تکنولوژی و دیجیتالی شدن باشد.
تا چند سال پیش تلفن همراه وسیله‌ای لوکس بود که بیشتر در دست مدیران بزرگ، کارخانه داران و سیاستمداران مشاهده می‌شود و صرفا برای مصارف ضروری کاربرد داشت و به قولی برای خودش شأن و منزلتی داشت و از دسترس همه اقشار جامعه خارج بود چرا که اغلب شهروندان توانایی خرید سیم کارت و گوشی‌های هوشمند را نداشتند و اگر هم چنین پولی داشتند ترجیح می‌دادند آن را در جای مناسبتری از زندگیشان خرج کنند تا خرید وسیله‌ای که نمی‌توانست کاربرد زیادی در زندگیشان داشته باشد.
اما با توجه به پیشرفت تکنولوژی و شکل‌گیری ارتباطات به شیوه‌هایی جدیدتر در جهان، لزوم در دسترس قرار گرفتن این وسیله در راستای توسعه ارتباطات و تکنولوژی احساس شد تا جایی که گوشی‌های موبایل به وفور و در تنوع بالا در اختیار مردم قرار گرفتند.
در سال‌های اخیر به دلیل تغییر ذائقه مردم در فعالیت‌های اقتصادی از حقیقی به مجازی و با هجوم انواع گوشی‌های هوشمند این کالا به جزیی لاینفک از زندگی مردم تبدیل شده است. امروزه حتی کارآفرینانی که توانایی عرضه محصولات خود در بنگاه‌های اقتصادی حقیقی را ندارند هم از این فرصت استفاده کرده و بخشی از بار زندگی را با کمک گوشی همراه و فضای مجازی به دوش کشیده و از این طریق امرار معاش می‌کنند.
تاثیر استفاده از گوشی‌های موبایل بر روابط انسانی
از سوی دیگر این وسیله تاثیری به‌سزا در روابط و تعاملات انسانی داشت یعنی با پیشرفت تکنولوژی و قابلیت اتصال گوشی‌های موبایل به اینترنت و فضای مجازی، خانواده‌ها برای باخبر شدن از حال یکدیگر از این وسیله استفاده کردند؛ به بیان دیگر با توجه به شرایط سخت اقتصادی و کم شدن دید و بازدید و دورهمی‌های خانوادگی در سالیان نه چندان دور، از این کالا به عنوان رابط خانوادگی استفاده شد و افراد با ایجاد گروه‌های خانوادگی و صفحات شخصی در شبکه‌های اجتماعی سعی در جبران کمبود‌های ناخواسته کردند.
دیری نپایید که این وسیله در دسترس کودکان و نوجوانان هم قرار گرفت تا جایی که امروز این گروه سنی از مهم‌ترین مشتریان گوشی‌های هوشمند هستند. علت این موضوع را می‌توان تغییر نیاز‌های کودکان و نوجوانان و سبک زندگی، پرورش و تعاملات آن‌ها با جهان بیرونی از یک سو و از سوی دیگر نیاز والدین به دسترسی فوری به فرزندانشان در زمان حضور آن‌ها در خارج از منزل دانست.
در حقیقت اگر کودکان دیروز با مشاهده برنامه‌های کودکانه تلویزیون یا بازی در جمع همسالان در کوچه و خیابان سرگرم می‌شدند امروز این گروه سنی سرگرمی خود را در انجام بازی‌های موبایلی یافته و ترجیح می‌دهند تمام اوقات خود را ثبت و در شبکه‌های اجتماعی با دیگران به اشتراک بگذارند.
با شیوع کرونا در جهان نقش گوشی‌های موبایل و قابلیت‌های ارتباط تصویری از راه دور آن در تعاملات انسانی بیشتر شد. موضوعی که با وجود تمامی نتایج مثبت آن در دوران کرونا می‌تواند نگرانی برای انزوا طلب شدن افراد و تمایل بیشتر به فرد گرایی در دوران پساکرونا را افزایش دهد.
بر اساس یک تحقیق ۱۶ درصد از شرکت‌کنندگان در تحقیق مورد نظر گفته‌اند که اکثر مواقع به جای زنگ زدن و احوالپرسی با دوستان تنها به فرستادن یک پیامک بسنده می‌کنند. ۵۴ درصد گاهی، ۲۸ درصد به ندرت و یک درصد نیز همیشه این کار را انجام می‌دهند. ده درصد از این افراد برای حل اختلافات شخصی خود در اکثر مواقع از پیامک استفاده می‌کنند. ۳۳ درصد گاهی، ۴ درصد همیشه و ۵۰ درصد نیز به ندرت این روند را دنبال می‌کنند.
در حقیقت امروزه گوشی‌های هوشمند بخش عظیمی از زمان مخاطبین خود را با اراده قابلیت‌ها و برنامه‌های مختلف گرفته است، برنامه‌هایی که گاهی سودآورتر از هر شغل و محل کسبی به داد خانواده‌ها رسیده یا در کمترین زمان ممکن باعث ارتباط و تبادل نظر خانواده‌ها در اقصی نقاط ایران و جهان شده است.
در واقع باید اذعان کرد که گوشی‌های هوشمند با تمامی آثار مثبت و منفی آن امروزه همراه‌تر از هر همراهی با اکثریت مردم جامعه در ارتباط است و تصور نبودن آن به هر شکلی حتی برای زمانی کوتاه برای بسیاری از ما تلخ، غیرقابل تحمل و گاهی همراه با ضرر مالی جبران ناپذیری همراه است.
