نمایش قدرت ترامپ برای پنهان کردن سرکشی‌های نتانیاهو
نشان تجارت - زهرا ظهروند: دونالد ترامپ چندی پیش اعلام کرده بود مسئول حمله اسراییل به ایران، من بودم و همین موضوع باعث شد تا بیش از پیش در خصوص شخصیت رییس جمهور آمریکا، تامل کرد.
در همین خصوص، حسین حاجی، کارشناس مسائل بین‌الملل به نشان تجارت گفت: اسراییل از آمریکا بار‌ها و بار‌ها درخواست کرده که آن‌ها را نه فقط در تخاصم با ایران، بلکه تمام کشور‌هایی که با آن‌ها حاشیه دارد، همراهی کند؛ آمریکا هم در بسیاری از موارد همراهی کرده است، ولی اینکه این درخواست نتانیاهو به ویژه از شخص ترامپ از سر انفعال باشد، قابل تردید است و به نظر بنده خیلی نمی‌تواند با واقعیت‌ها سازگاری داشته باشد.
وی افزود: اینکه ما تصور کنیم، ترامپ دستور حمله به ایران را داده و رژیم صهیونیستی این عملیات را اجرا کرده، یک بخشی از آن درست است، اما بخش عمده آن در مفهوم آمریت این عملیات به نظر می‌رسد که نادرست است و دلیل واضح آن نشان از نمایش قدرت و حفظ اقتدار ترامپ و به نوعی سرپوش گذاشتن به تمرد‌های مکرر نتانیاهو از ترامپ است.
این کارشناس مسائل بین‌الملل تصریح کرد: زیاده‌خواهی نتانیاهو و به یک تعبیری درخواست‌های تحمیلی او به ترامپ را بایستی در قالب و بسته فساد‌های اخلاقی که شخص ترامپ دارد، گذاشت که مستندات آن در نزد موساد موجود است و بار‌ها برخی از رسانه‌ها به صورت رسمی و غیررسمی اعلام کردند که ترامپ منفعل از این موضوع است و در واقع رفتار او توسط موساد کنترل می‌شود که نکند حیثیت خود را در دنیا که مدعی رهبری جهان است، از دست بدهد.
حاجی در ادامه گفت: یک بخش اعظم تحمیل‌های چندمنظوره و چندجانبه نتانیاهو به ترامپ را در همین راستا می‌شود ارزیابی کرد و فقط پرونده ایران نیست؛ اگر نیم نگاهی به وضعیت منطقه داشته باشیم می‌بینیم که نتانیاهو بدون اذن و اجازه ترامپ به دمشق حمله می‌کند و بعد از سقوط دولت بشار اسد به آنجا بسیار تعرض کرده است. بخشی از سیاست‌های نتانیاهو همسو با ترامپ هم نیست، در واقع او سرکشی و زیاده‌خواهی بسیار واضح دارد؛ یا آنچه در لبنان اتفاق افتاده و آمریکا واسطه صلح بوده، اما اسراییل در آنجا نقض پیمان کرده و مجدد آتش بسر را زیر پا می‌گذارد و وجهه از دست رفته و ضعیف شده ترامپ را هم بیشتر می‌کند تا اینکه او را بیشتر همراه خود کند.
این تحلیلگر مسائل بین‌الملل با اشاره به طرح الحاق کرانه باختری به سرزمین‌های اشغالی، اظهار داشت: این طرح هم با اجازه ترامپ نبوده است و ترامپ مخالفت هم کرده بود در حالی که آن‌ها کار خود را انجام می‌دهند. در خصوص پرونده ایران، ترامپ خیلی منافع برای نتانیاهو و اسراییل دارد، اما اگر او همراهی نمی‌کرد، آیا اسراییل به ایران حمله نمی‌کرد؟ اتفاقا قبل از اینکه آمریکا مراکز هسته‌ای ما را مورد اصابت قرار دهد، اسراییل بود که به ایران حمله کرد.
وی افزود: اسراییل یک درخواست تحمیلی برای ترامپ داشت و آنچه در توان او نبود را آمریکا انجام داد. به این دلیل می‌گویم درخواست تحمیلی و اجابت بی‌چون و چرای ترامپ که بخشی از آن به این برمی‌گردد که با هم مشترکات راهبردی دارند، اما این همه ماجرا نیست. تقریباً بیش از یک دهه است که نتانیاهو با دموکرات‌ها و جمهوری‌خواه‌ها کار کرده، اما هیچ کدام از روسای جمهور آمریکا به اندازه ترامپ، او را همراهی نکرده‌اند. قبل از بایدن، ترامپ چهار سال رییس جمهور بود، آن زمان مباحث هسته‌ای ما مطرح بود و حتی مسئله داغ‌تر از امروز بود، از قانون برجام هم خارج شده بود، ما را تهدید می‌کرد، تحریم‌ها را چندین برابر کرده بود و بستر حمله به مراکز هسته‌ای فراهم بود، اما این کار را نکرد، چون پرونده فساد اخلاقی که چند ماه پیش رسانه‌ای شد، در دستان موساد نبود؛ هر چند دلایل دیگری هم بوده از جمله موضوع اسنپ بک و پایان عمر برجام، اما این‌ها بهانه‌های اصلی نبودند و در واقع متغیر‌های میانجی و مداخله گر بودند، ولی متغیر مستقل نبودند که ترامپ تصمیم بگیرد که حمله کند یا خی؛ بنابراین باید این را پذیرفت که یک بخشی از سیاست‌های راهبردی ایالات متحده آمریکا متاثر از تاثیر صهیونیست‌ها در حوزه‌های سیاسی و اقتصادی ایالات متحده آمریکا است.
این کارشناس مسائل بین‌الملل گفت: ترامپِ آمریکا و آمریکای ترامپ سوای از مسائل شخصی و پرونده رسوایی که در دستان موساد وجود دارد، به قلدری اسراییل نیاز دارند تا منطقه را به نحوی آبستن حادثه کنند. قبل از این آبستن بودن منطقه، آمریکا هم نقش خود را در سایه، بازی کند و بیشترین منافع امنیتی و اقتصادی را ببرد و جز اسراییل کسی نیست که منافع ایالات متحده آمریکا را آنطور که اسراییلی‌ها تعریف و تامین می‌کنند، تامین کند.
وی خاطرنشان کرد: بنابراین این روابط تقریبا همبستگی‌های معناداری دارد و نمی‌توانیم مطلق بگوییم که اسراییل بدون اراده هست و هر آنچه که ترامپ اراده کند، آن اتفاق بیفتد. بنده گمان می‌کنم در این شرایط، بسیاری از موارد را نتانیاهو از سر قهر و اجبار و هژمونیکی که دارد، به ترامپ به دلیل نقطه ضعفی که در دستگاه امنیتی موساد دارد، القا می‌کند و او را در جا‌هایی وادار به تسلیم می‌کند. به گمان بنده حداقل این سیاست انفعال و تدافعی ترامپ در حوزه دیپلماسی و دیپلماتیک ادامه دارد و از سوی دیگر سیاست تهاجمی نتانیاهو نیز پرشتاب است تا سه سال آینده باقی‌مانده از قدرت ترامپ و پس از آن که دیگر ترامپ چیزی برای از دست دادن ندارد.
