مدیریت استعداد، در نهایت، همراهی هوشمند با انسان است. همراهی‌ای که در آن سازمان، فرد را تنها به‌عنوان یک نیرو نمی‌بیند، بلکه به‌عنوان یک سرمایه زنده، پویا و خلق‌کننده می‌شناسد. این دیدگاه، گرچه پیچیده‌تر است، اما پاداشی که در بلندمدت در اختیار سازمان قرار می‌دهد، فراتر از سود مالی و شهرت سازمانی است. پاداشی که می‌تواند سازمان را به مکانی تبدیل کند که در آن، انسان، نه به‌عنوان وسیله، بلکه به‌عنوان هدف میانه‌رو می‌شود.