نشان تجارت - هدی کاشانیان: در دهههای اخیر، طلا همواره بهعنوان یکی از معتبرترین داراییهای امن در شرایط نااطمینان اقتصادی، جایگاه ویژهای در سبد سرمایهگذاری خانوارها و نهادهای مالی داشته است. با این حال، شکل ظاهری این سرمایهگذاری چه بهصورت فیزیکی و چه از طریق صندوقهای مالی همواره مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.
تفاوت بنیادین میان سرمایهگذاری در طلای فیزیکی و صندوق طلا، در نحوه مالکیت و دسترسی به دارایی نهفته است. در سرمایهگذاری فیزیکی، فرد مالک مستقیم و ملموس یک شی باارزش چه سکه، چه نیمسکه و چه جواهر است و کنترل کامل بر آن دارد. این شکل از سرمایهگذاری، مستقل از سیستمهای مالی و بانکی عمل میکند و در شرایط بحران، بدون نیاز به زیرساختهای دیجیتال یا نهادهای نظارتی، قابل استفاده است.
بیشتر بخوانید: انس جهانی طلا چیست و هر انس چند گرم است؟
در مقابل، سرمایهگذاری از طریق صندوق طلا، مالکیت غیرمستقیم و کاغذی (یا الکترونیکی) بر بخشی از داراییهای طلایی را به همراه دارد که توسط نهادهای مالی مدیریت میشود. در این حالت، سرمایهگذار با خرید واحدهای صندوق، در بازار طلا سهیم میشود، اما دیگر طلا را بهصورت مادی در اختیار ندارد. این تفاوت ساختاری، پایهای برای مقایسه معیارهایی، چون امنیت، نقدشوندگی، هزینه و ریسک در دو روش محسوب میشود.
• ملموس بودن دارایی: بسیاری از سرمایهگذاران، بهویژه در فرهنگ ایرانی، اعتماد بیشتری به داراییهایی دارند که بهصورت فیزیکی در اختیارشان باشد. این حس امنیت روانی، یکی از مهمترین دلایل محبوبیت طلای فیزیکی است.
• عدموابستگی به سیستمهای مالی: در شرایط بحرانهای بانکی یا تحریمها، طلای فیزیکی همچنان ارزش ذاتی خود را حفظ میکند و نیازی به دسترسی به شبکههای بانکی یا کارگزاری ندارد.
• استفاده در مراسم و مناسبتها: طلای فیزیکی، بهویژه در قالب جواهرات، علاوه بر جنبه سرمایهگذاری، کارکرد فرهنگی و اجتماعی نیز دارد.
با این وجود، این روش فاقد چالشهایی نیست. نگهداری، بیمه، احتمال دستکاری یا جعل و همچنین هزینههای خرید و فروش (کارمزد، حق ضرب سکه و...) از جمله موانعی هستند که سرمایهگذار را با هزینههای جانبی مواجه میکنند.
• نقدشوندگی بالا: خرید و فروش واحدهای صندوق طلا در بازار بورس یا فرابورس، تنها چند دقیقه زمان میبرد و نیازی به مراجعه حضوری یا انتقال فیزیکی دارایی نیست.
• هزینههای عملیاتی پایینتر: در مقایسه با طلای فیزیکی، صندوقهای طلا معمولاً هزینههای کمتری در فرآیند خرید و فروش دارند و از سربارهایی مانند حق ضرب یا کارمزد طلافروشیها در امان هستند.
• امنیت کامل: سرمایهگذار نیازی به نگرانی درباره سرقت، آتشسوزی یا از بین رفتن دارایی ندارد، چرا که سرمایه بهصورت الکترونیکی و در سامانههای نظارتی ثبت شده است.
• شفافیت قیمتگذاری: ارزش واحدهای صندوق طلا بر اساس نرخ رسمی طلا در بازارهای معتبر تعیین میشود و این امر از شفافیت بالایی در قیمتگذاری برخوردار است.
در شرایط تورمی و نوسانات شدید ارزی، طلا بهعنوان پناهگاه امن عمل میکند، اما نحوه دسترسی به این پناهگاه، بسته به شرایط فردی سرمایهگذار متفاوت است. برای افرادی که به دنبال سرمایهگذاری بلندمدت و بدون دخالت مستمر هستند، صندوق طلا گزینهای کارآمد و کمهزینه محسوب میشود.
در مقابل، افرادی که به دنبال داراییای برای استفاده در شرایط بحرانی یا برای اهداف فرهنگی هستند، ممکن است طلای فیزیکی را ترجیح دهند. همچنین، در شرایطی که دسترسی به اینترنت یا سامانههای بانکی محدود باشد مانند بحرانهای سایبری یا اختلال در شبکههای ارتباطی، طلای فیزیکی میتواند گزینهای قابل اعتماد باشد.
• تنوعبخشی به سبد سرمایهگذاری
بهترین راهکار، تمرکز کامل بر یکی از روشها نیست. بسیاری از کارشناسان مالی پیشنهاد میکنند که سرمایهگذاران بخشی از سرمایه خود را در طلای فیزیکی و بخش دیگری را در صندوق طلا سرمایهگذاری کنند. این استراتژی، همزمان هم امنیت فیزیکی و هم کارایی دیجیتال را فراهم میآورد.
• بررسی هزینههای پنهان
قبل از تصمیمگیری، لازم است سرمایهگذار تمام هزینههای مرتبط با هر روش از جمله کارمزدها، حق نگهداری، بیمه و هزینههای انتقال را محاسبه کند. گاهی تفاوت ظاهری قیمت، با در نظر گرفتن هزینههای جانبی، کاملاً تغییر میکند.
• آشنایی با قوانین و مقررات
صندوقهای طلا در ایران تحت نظارت سازمان بورس و اوراق بهادار فعالیت میکنند و قوانین خاصی در مورد خرید، فروش و مالیات آنها وجود دارد. آگاهی از این قوانین میتواند از ضررهای احتمالی جلوگیری کند.
• ارزیابی افق سرمایهگذاری
اگر هدف، سرمایهگذاری کوتاهمدت و سودآوری سریع است، صندوق طلا با نقدشوندگی بالا گزینه مناسبی است. اما در صورت تمایل به نگهداری بلندمدت و استفاده در آینده، طلای فیزیکی میتواند گزینهای پایدار باشد.