نشان تجارت - محمد آیتی: پس از آنکه وحید هاشمیان، سکان هدایت پرسپولیس را به عهده گرفت، مشخص شد عیسی آلکثیر در پازل تفکرات او جایی ندارد.
عیسی که همیشه خود را یک پرسپولیسی دوآتیشه قلمداد میکرد و حاضر نبود پیراهن سرخپوشان پایتخت را به پول بفروشد و در مجموعه استقلال تعریف شود، خیلی زودتر از آن چیزی که تصور شود به چراغ سبز برخی افراد تصمیمگیر که تا همین امروز هم خیلی مشخص نیست دقیقاً چه کسانی هستند، وارد باشگاه استقلال شد تا ادامه فوتبال خود را در ۳۶ سالگی در دیگر تیم پرطرفدار پایتخت دنبال کند، که البته واکنش تند بسیاری از هواداران و پیشکسوتان استقلال مانع از آن شد که از وی در استقلال رونمایی شود.
فارغ از این بیسلیقگی در جذب عیسی آلکثیر در استقلال، نکته حائزاهمیت این است که گفته میشود انتقال این بازیکن مسن که حتی ثانیهای در کنار تیم تمرین نکرد، ۱۱ میلیارد تومان یا حتی بیشتر برای مدیران آبیهای پایتخت آب خورده است که البته این پول بیزبان از جیب این افراد بیکفایتِ تصمیمگیر نرفته، بلکه از سرمایه هلدینگ خلیجفارس که در واقع سرمایه ۸۵ میلیون ایرانی قلمداد میشود، خارج شده است.
بیشتر بخوانید: وضعیت استقلال، خلاصهای از مدیریت اقتصادی کشور
حیف و میل ۱۱ میلیارد تومان برای هیچ و پوچ آن هم در این شرایط بحرانی اقتصاد که خیلی از خانوادهها زیر خط فقر به سر میبرند، تنها گوشهای از نتایج عملی مدیرانی است که سوءمدیریت نه فقط حاشیه کارشان که به نظر به شغل اولشان تبدیل شده است.
در کشوری که مردم باید هزار تومان را از زیر سنگ بیرون بکشند و برای یک وام کوچک، چند ضامن را رهسپار بانک کنند تا در خوشبینانهترین حالت، با کلی بوروکراسی پیچیده به تسهیلاتی با ۲۳ درصد سود دست پیدا کنند، چنین ولخرجیهایی، جای هیچ توجیهی را باز نگذاشته است و اگر سیستم ناظر بر این مدیریتها، اهل مسامحه نبود، بدون فوت وقت این مدیران بیلیاقت باید برکنار و حتی محاکمه میشدند، نه اینکه همچنان به کار خود ادامه دهند و روز به روز بر بیاعتمادی مردم بیفزایند.
همانقدر که خروجی کارهای مدیران بیلیاقت در اقتصاد کشور، اعصاب و روان مردم را برهم زده، همانقدر و حتی بیشتر، بیتفاوتی دستگاههای ناظر، خشم مردم را صدچندان کرده است و اساساً معلوم نیست چه افراد یا نهادهایی باید این مدیران بیلیاقت و هزینهبر را پاسخگو کنند؟
مثال عیسی آلکثیر و میلیارد پولی که بر باد رفت، بهانهای برای درد و دل با افرادی است که دائماً بر انسجام ملی تاکید دارند. تا زمانی که فساد و سوءمدیریت مرتباً در حال اتفاق افتادن باشد و نهایتاً مردم باید تاوان آن را بدهند، خیلی نمیتوان به انسجام ملی، مخصوصاً در دورانی که با اوج تحریمها روبهرو هستیم، امیدوار باشیم.