نشان تجارت - جنس بحران مسکن در تهران نسبت به اواخر دهه ۹۰ تغییر کرده است. اگر در سالهای جهش قیمت، دغدغه زوجهای جوان پسانداز برای «خانهاول» بود، اکنون مسئله اصلی آنان «تأمین مالی اضطراری برای پرداخت اجاره» است. بررسیها نشان میدهد حدود ۶۷ درصد از مجموع حداقل دستمزد زوجین تهرانی صرف هزینه اجاره مسکن میشود و با اضافه شدن هزینه خوراک، بیش از ۹۰ درصد درآمد ماهانه خانوار از بین میرود. در نتیجه، مستأجران برای بقا در این بازار، بخش بزرگی از سبد مصرفی خود را حذف کردهاند؛ از جمله کالاهایی، چون پوشاک، تفریح، سفر و حتی درمان.
به گزارش دنیای اقتصاد، این وضعیت دو پیامد اقتصادی و اجتماعی در پی دارد: نخست، کاهش تقاضای مصرفی در بازارها و تضعیف رشد اقتصادی، و دوم، تشدید فقر مسکن و کاهش کیفیت زندگی شهری.
بر اساس شاخص اجاره مسکن میانگین اجارهبهای پیشنهادی آپارتمان در تهران در ابتدای مهر ۱۴۰۴، مترمربعی ۴۵۰ هزار تومان بوده که نسبت به ماه قبل تغییر چندانی نداشته است. این ثبات نسبی ناشی از کاهش توان اجارهپردازی مستأجران و انتظار طولانی موجران برای یافتن مستأجر است.
تحقیقات میدانی نشان میدهد در مناطق ۲۲گانه تهران، میانگین اجاره ماهانه واحدهای میانمتراژ به ۲۰ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان و میانگین ودیعه به ۵۹۵ میلیون تومان رسیده است. کاهش جزئی در ودیعهها عامل اصلی ثبات شاخص اجاره در شهریور و مهر بوده است. با وجود این ثبات ظاهری، فشار مالی بر مستأجران به اوج رسیده و حدود ۴۰ درصد ساکنان پایتخت در خانههای استیجاری زندگی میکنند.