نشان تجارت - اتریوم بهعنوان دومین ارز دیجیتال بزرگ جهان، پس از تغییر سازوکار خود از اثبات کار به اثبات سهام در سال ۲۰۲۲، امکان مشارکت کاربران در امنیت و اعتبارسنجی شبکه از طریق استیکینگ را فراهم کرد. استیکینگ به معنای قفلکردن دارایی در قراردادهای هوشمند است تا کاربران بتوانند بهعنوان اعتبارسنج فعالیت کنند و در قبال آن پاداش دریافت کنند. اما آنچه بسیاری از سرمایهگذاران بهدنبال آن هستند، دانستن نحوه برداشت اتریومهای استیکشده است. این موضوع از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا تا پیش از بهروزرسانیهای اخیر اتریوم، برداشت داراییهای استیکشده محدود بود.
استیکینگ در اتریوم به معنای سهامگذاری داراییهای ETH در شبکه و مشارکت در فرآیند تأیید تراکنشها است. کاربرانی که حداقل ۳۲ اتریوم قفل میکنند، میتوانند بهعنوان اعتبارسنج فعالیت داشته باشند. اعتبارسنجها مسئول تأیید بلاکهای جدید و مشارکت در امنیت شبکه هستند. در مقابل، اترهای جدید بهعنوان پاداش ضرب و به آنها تعلق میگیرد. این فرآیند علاوه بر ایجاد درآمد غیرفعال برای سرمایهگذاران، به امنیت و تمرکززدایی شبکه نیز کمک میکند.
اتریوم را میتوان به شیوههای مختلفی استیک کرد؛ از جمله بهعنوان گره مستقل با داشتن ۳۲ واحد اتر، استیکینگ در استخرهای سهامگذاری مانند راکت پول، استفاده از صرافیهای متمرکز یا بهرهبردن از سرویسهای استیکینگ. اما نکته مهم این است که هر کدام از این روشها، شرایط خاصی برای برداشت داراییهای استیکشده دارند. برای مثال، در صرافیهای متمرکز ممکن است برداشت به سرعت انجام شود، اما کنترل کامل بر دارایی در اختیار کاربر نباشد. در مقابل، استیکینگ مستقل اختیار کامل را به اعتبارسنج میدهد، اما برای برداشت نیاز به فرآیندهای فنی و رعایت قوانین شبکه است.
تا قبل از بهروزرسانی شانگهای (Shanghai Upgrade)، کاربران قادر به برداشت اتریومهای استیکشده نبودند. اما پس از این بهروزرسانی، امکان برداشت به دو صورت فراهم شد: برداشت جزئی (Partial Withdrawal) و برداشت کامل (Full Withdrawal).
در برداشت جزئی، تنها پاداشهای کسبشده آزاد میشوند و سرمایه اصلی همچنان در شبکه باقی میماند. اما در برداشت کامل، کل دارایی شامل پاداش و اصل سرمایه آزاد میشود و اعتبارسنج دیگر در شبکه فعالیت نخواهد داشت. این تغییر یکی از بزرگترین تحولات اتریوم بود که اعتماد کاربران را به فرآیند استیکینگ افزایش داد.
یکی از محبوبترین روشهای استیکینگ برای کاربرانی که ۳۲ اتریوم ندارند، استفاده از استخرهایی مانند راکت پول است. در این پلتفرم، کاربر در ازای اتریومهای قفلشده، توکن rETH دریافت میکند که معادل دارایی استیکشده اوست. این توکنها را میتوان در بازارهای دیفای معامله کرد یا در نهایت به ETH بازگرداند. برای برداشت، کافی است توکنهای rETH را به اتریوم تبدیل کنید و آن را به کیف پول خود انتقال دهید. این روش انعطافپذیری بالایی دارد، زیرا کاربر حتی پیش از بازشدن قفل استیکینگ اصلی، میتواند از نقدشوندگی توکنهای معادل بهره ببرد.
کاربرانی که بهصورت مستقل و با ۳۲ اتریوم وارد شبکه شدهاند، برای برداشت باید از طریق لانچپد رسمی اتریوم اقدام کنند. این فرآیند شامل تنظیمات نرمافزاری و فعالسازی کلیدهای برداشت است. اگر قصد برداشت جزئی داشته باشند، فقط پاداشها به کیف پول برداشت انتقال داده میشود. اما برای برداشت کامل، اعتبارسنج از شبکه خارج شده و همه دارایی آزاد میشود. مهمترین نکته در این روش، حفظ امنیت کلیدهای خصوصی است، زیرا تنها با آنها امکان برداشت وجود دارد.
صرافیهای متمرکز مانند بایننس یا کوینبیس نیز گزینه سادهای برای کاربران فراهم کردهاند. در این روش، کاربر بهجای تعامل مستقیم با شبکه، دارایی خود را به صرافی میسپارد. هنگام برداشت کافی است به بخش استیکینگ در حساب کاربری مراجعه کند و درخواست خروج ثبت کند. معمولاً برداشت در این صرافیها بهصورت سریعتری انجام میشود، اما باید در نظر داشت که کنترل کامل دارایی در این مدل در اختیار صرافی است، نه کاربر.
برداشت اتریومهای استیکشده هرچند با بهروزرسانی شانگهای سادهتر شده است، اما همچنان ریسکهایی وجود دارد. برخی پلتفرمها ممکن است در زمان اوج تقاضا، برداشتها را با تأخیر انجام دهند. در روشهای غیرمتمرکز، ریسک قراردادهای هوشمند مطرح است و احتمال وجود باگ یا هک همیشه وجود دارد. علاوه بر این، نوسانات قیمت اتریوم میتواند روی ارزش واقعی داراییهای برداشتشده اثر بگذارد؛ بنابراین کاربران باید با دقت روش مناسب را انتخاب کنند و امنیت کیف پول خود را در اولویت قرار دهند.