مترسک‌های حادثه‌ساز

ورزش و جوان- دیگر لازم نیست برای دیدنشان به محله های خاص تهران برویم، این روزها در همه جا پخش هستند، حتی اتوبان ها، معتادان بی خانمان را می گویم. انگار حاشیه ها برایشان امن تر است، جایی که برای شهروندان ناامن و دردسرساز شده است. سیاهی لباسشان با گرگ و میش دم غروب که رو به تاریکی می‌رود، یکی شده و اگر تلوتلو خوران به وسط اتوبان بیایند و جلو یکی از ماشین‌ها سبز شوند، راننده بخت برگشته بعید است بتواند ماشین را جمع و جور کند.

آنجاها که چشم نمی‌بیند. هر جا که درخت روییده، شاید چند معتاد هم کنار درخت‌ها روییده باشند. کلکسیونی از معتادان که هر کدام هم در یک کار تخصص دارند و با هم ائتلافی تشکیل داده‌اند برای زنده ماندن. برای آنکه هر طور هست چند روز خود را بیشتر به جلو بکشند که بتوانند بیشتر حال و هوای نشئگی زیر پل‌های شهر را تجربه کنند. یا زیر آسمانی که دیگر شب‌هایش هم ستاره‌ای ندارد. یکی تخصص دارد برای کمین کردن و اخاذی کردن رهگذر بیچاره‌ای که از بد روزگار سر و کارش به آن حوالی افتاده. آن یکی خوب بلد است رانندگان را تلکه کند. یکی در باز کردن قفل‌ها و دستبرد زدن به ماشین‌ها و خانه‌های اطراف تبحر دارد و...

معتادانی که در  فضاهای سبز اتوبان ها اتراق می‌کنند با به‌کار‌گیری شیوه‌های جدید فریبکاری و سوءاستفاده از ترحم و سادگی رانندگان، به یکباره وارد عرض خیابان و معابر بزرگراهی می‌شوند و برای رانندگان مزاحمت درست می‌کنند. خیلی از آن ها جلوی ماشین می‌پرند و با درست کردن یک صحنه تصادف ساختگی، راننده‌ها را به دردسر می‌اندازند. شیوه کارشان هم این گونه است که در میان فضاهای سبز معابر پنهان می‌شوند و وقتی ترافیک می‌شود و سرعت خودرو‌ها پایین می‌آید، خود را به اتومبیل رانندگان می‌کوبند و البته همدستانی هم دارند برای شلوغ کردن صحنه تصادف و داغ کردن ماجرا و این گونه است که رانندگان را فریب داده و در دام خود گرفتار می‌کنند.

معضلی که تا به حال هیچ دستگاهی مسئولانه آن را پیگیری نکرده و درباره‌اش اقدام مفیدی انجام نداده است. ادعاهای بسیاری برای برطرف شدن مشکلات شهری از سوی مسئولین دستگاه های مختلف مطرح است، اما متاسفانه در حوزه عمل بسیاری از مسائل حل نشده باقی مانده است. برای مثال قرار شد با سرد شدن هوا کلیه این معتادان به گرم خانه ها یا مراکز ترک اعتیاد منتقل شوند اما هیچ تغییری در سطح شهر صورت نگرفت و تنها مسئله ای که به دلیل سرما تشدید شد افزایش مواد مصرفی بود که معتادان برای درک نکردن سرما تزریق می کردند. اتوبان چمران، مدرس، یادگارامام، نیایش، صیاد شیرازی، همت، شمالی ترین و جنوبی ترین بخش اتوبان امام علی(ع) و ابتدای اتوبان حکیم جولان گاه معتادان است، کسانی که بدون هیچ توجهی از وسط اتوبان ها عبور می کنند و اصلا نگاهی به  اتومبیل های در حال حرکت نمی کنند. این مترسک های حادثه ساز مشکلات بسیاری را برای شهروندان ایجاد کرده اند زیرا در صورتی که تصادفی رخ دهد خانواده ها و بستگانی که آنها را طرد کرده اند به اندازه ای فرد ضارب را آزار می دهند که فرد بیش از حقوق تعیین شده مجبور است به آنها باج بدهد.

برخی از کارشناسان و البته برخی از مسئولان دولتی تعداد معتادان حرفه‌ای، تفننی و افرادی که به‌طور پراکنده مواد مصرف می‌کنند را در سراسر کشور 8 میلیون اعلام کرده اند، این در حالی است که  ناصر صبحی مدیر دفتر ازدواج و تعالی وزارت ورزش و جوانان هم چندی‌پیش از آمار 8 تا 10 میلیونی معتادان در کشور سخن گفت. قائم‌مقام دبیرکل ستاد مبارزه با مواد مخدر اما این آمار را به شدت رد می‌کند. علی مویدی همچنین معتقد است از آن‌جا که آمار جدیدی از اعتیاد در دست نداریم باید همان آمار قبلی مورد تایید همه باشد. آمار قبلی از شیوع اعتیاد در کشور به سال 90 برمی‌گردد. در سال 90 با مراجعه به سایت ستاد مبارزه با مواد مخدر با آمار دو میلیونی اعتیاد مواجه می‌شدیم. در همان سال نیز کارشناسان واکنش‌های زیادی نسبت به این آمار نشان دادند. آن‌ها اعتقاد داشتند که شفافیتی در آمار اعتیاد وجود ندارد. مصطفی اقلیما، رییس انجمن علمی مددکاری اجتماعی ایران  آن‌زمان معتقد بود که در خوش‌بینانه‌ترین حالت 4 میلیون معتاد در کشور زندگی می‌کنند. اما حال تعداد معتادان تهران نزدیک به 3 میلیون نفر تخمین زده می شود اما هیچ گاه آماری دقیق اعلام نشده است، همین نبود آمار کار را بسیار مشکل کرده است. یکی از علل گسترش اعتیاد و مصرف مواد مخدر در دسترس بودن آن است. بلایی که این روزها حتی به جان نوجوانان 15 ساله ما افتاده، چرا باید بدون راه حل و اقدام اساسی رها شود؟

گردآورنده: مینا قدرتی، فعال رسانه ای