ورزش و جوان- تاکنون هیچ جام جهانی برگزار نشده است که در آن تئوری توطئه و تبانی وجود نداشته باشد. در سال 1998 هواداران فوتبال برزیل معتقد بودند که تیم محبوبشان به خاطر کمپانی نایک بازنده فینال جام جهانی شد و همچنین وخامت ناگهانی حال رونالدو مهاجم این تیم نیز در فاصله چند ساعت قبل از شروع فینال نیز مزید بر علت بود.
در نیمه نهایی جام جهانی 1978، در تقابل آرژانتین و پرو مشخص شد که کشور آرژانتین 35 هزار تن غلات را به عنوان کمک بلاعوض به کشور پرو هدیه داد تا پرو برابر آن ها شکست بخورد و آرژانتین به فینال برسد و برزیل حذف شود.
امروزه سال ها از جام جهانی 2002 کره – ژاپن می گذرد، اما همچنان در سراسر دنیا، هواداران فوتبال از فضاحت به وجود آمده در آن جام جهانی صحبت می کنند. داوری های ناجوانمردانه و بی رحمی که سبب شد دو مدعی اصلی قهرمانی یعنی ایتالیا و اسپانیا از گردونه رقابت ها حذف شوند و کره جنوبی به نیمه نهایی برسد.
یک تئوری اینست که فیفا در این مسابقات از میزبان حمایت کرد تا محبوبیت این ورزش سودآور را در بازارهای آسیا ارتقا دهد. به همین منظور و برای اطمینان خاطر از پیروز شدن کره جنوبی، فیفا داورانی را مسئول قضاوت دیدارهای آن ها منسوب کرد که هیچکدام از سرزمین فوتبال خیزی نبودند و همچنین تجربه کافی را نیز نداشتند به عنوان مثال داورانی از کشورهای اکوادور و ترینیداد که کاملا تحت تاثیر جو ورزشگاه ها قرار گرفتند.
متاسفانه فضاحت و رسوایی فیفا در جام جهانی 2002 موجب شد که رسانه های ایتالیا و اسپانیا، فیفا را تهدید به شکایت کنند چرا که آن ها ضررهای میلیونی را به سبب حذف تیم هایشان متحمل شده بودند.
هر بیننده ای که این مسابقات را تماشا کرده باشد به این رسوایی اذعان دارد. تماس های مافیایی در خارج از زمین و پنالتی های ناعادلانه در داخل زمین به این جام نسبت داده می شود.
این رسوایی کاملا مربوط به کره جنوبی نبود، بلکه سپ بلاتر رئیس فیفا مقصر اصلی اینگونه رفتارهای غیراخلاقی بود. منسوب کردن داورانی از کشورهای نامعتبر در فوتبال برای مسابقات حساس با نظر شخص بلاتر انجام می گرفت. داورانی از کشورهای بنین و مالدیو در مراحل حساس جام وظیفه قضاوت را بر عهده داشتند که سبب شدند تیم های صاحب سبک فوتبال از گردونه رقابت ها کنار گذاشته شوند و متاسفانه این اولین بار نبود که سپ بلاتر، تیم های بزرگ را قربانی منافع جاه طلبانه خود می کرد.
داستان بدکاری های بلاتر همزمان با پیشرفت او بود. سرهنگ سابق ارتش سوئیس که هیچکس گمان نمی کرد روزی رئیس فیفا شود با انتخابات انجام شده توسط روسای فدراسیون های ملل مختلف و با حمایت امیر قطر به قدرت رسید. امیر قطر یک هواپیمای جت در اختیار او قرار داد تا او بتواند به کشورهای مختلف سفر کند و برای خود رای جمع کند(منبع دیلی میل).
معمر قذافی نیز اسپانسر دیگر بلاتر بود. دیلی میل همچنین از کمک های میلیونی شاهزادگان کشورهای عربی به او پرده برداشته است. همچنین یکی از مقامات فدراسیون سومالی در مورد پیشنهاد 100 هزار دلاری برای حمایت از بلاتر خبر داده بود. کمک های بلاتر به کشورهای فقیر نیز یکی دیگر از عوامل موفقیت او بود.
تئوری ریاست بلاتر بر فیفا نیز توام با رشوه خواری بود، او در سال هایی که قرار بود جام جهانی برگزار شود با وجودی که مبالغ بالاتری نیز به فیفا پیشنهاد می شد او حق پخش تلویزیونی را به کمپانی برادران داسلر می داد. او با لابی کردن با کشورهای کوچک و قدرت دادن به آن ها، در حق کشورهای بزرگ و صاحب سبک فوتبال نظیر آلمان و برزیل، ظلم بسیاری کرد.
او بازی های بزرگ را به داوران کوچک می داد و کشورهایی مثل ایتالیا و اسپانیا که بهترین لیگ های فوتبال را در سراسر جهان داشتند حتی یک کمک داور هم در این تورنمنت های معتبر نداشتند.
کریستین ویری مهاجم تیم ملی ایتالیا در جام جهانی 2002 می گوید: داوران روستایی با اشتباهات احمقانه خود، جام جهانی را نابود کردند و اعتبار این مسابقات را زیر سوال بردند. بایرون مورنو داور اکوادوری، فرانچسکو توتی را به خاطر تمارض اخراج کرد. در یک چهارم نهایی نیز در بازی اسپانیا مقابل کره جنوبی، دو گل سالم اسپانیا نادیده گرفته شد. جالب اینجاست که شخص سپ بلاتر پس از این داوری های ناعادلانه و مغرضانه، دستور تحقیق در مورد این مسابقات را صادر کرد و هیئت نظارت پس از ارزیابی ماوقع، از واژه فاجعه بار برای داوری های این مسابقات استفاده کرد.
در هر حال، رسوایی های بلاتر و اطرافیانش در نهایت به عزل او منجر شد و در حال حاضر بسیاری از کشورهای صاحب سبک فوتبال امیدوارند که با ریاست اینفانتینو در مسند فیفا، دیگر شاهد این کم لطفی هایی که در حق آن ها می شد نباشند.
مترجم: محمود ظهوری