نشان تجارت - سایت دولت بهار متعلق به جریان محمود احمدی نژاد چندی پیش باز هم به حسن روحانی پیشنهاد داده بود تا یک مناظره تلویزیونی انجام دهد و «مرد» باشد و به جای حرف زدن یک طرفه رودرو مناظره کند.
این روزها، اما به دلیل شرایط بد اقتصادی شاید عدهای معتقد باشند که شرایط اقتصادی در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد بهتر بوده است. اگرچه در ۴ سال دوم دولت روحانی به لحاظ آماری این حرف درست است و تجربه سه سال پیاپی تورم بالا در چند دهه اخیر بی سابقه بوده است با این همه، اما نمیتوان این مقایسه را بدون در نظر گرفتن سایر جنبهها انجام داد.
اکثر دولتهای بعد از انقلاب به جز دولت سید محمد خاتمی در سال آخر دچار مشکلات اقتصادی شده اند هر چند در دولت روحانی این سال آخر تبدیل به دو سال آخر شده است. در واقع محمود احمدینژاد به عنوان رئیس جمهور دورههای نهم و دهم، دولت را با نرخ تورم ۱۰.۴ درصدی از خاتمی تحویل گرفت. دوره اول ریاست جمهوری احمدینژاد تورم بعد از رسیدن به محدوده ۲۵.۴ درصد دوباره به ۱۰.۸ درصد بازگشت، اما در دوره دوم دوباره روند صعودی نرخ تورم از سر گرفته شد و نهایتا در سال ۹۲، نرخ تورم سالانه به ۳۴.۷ درصد افزایش پیدا کرد.
این درحالی است به واسطه رشد بی سابقه قیمت نفت دولت احمدی نژاد صاحب بیشترین درآمدهای نفتی در طول چند دوره بود، درآمدهایی که البته تبدیل به فرصت برای توسعه اقتصادی نشد و نهایت رشد اقتصادی منفی نتیجه آن بود.
اما حال سوال اینجاست که آیا اگر امروز به جای حسن روحانی، محمود احمدی نژاد، رئیس جمهوری ایران بود شرایط اقتصادی بهتر میشد یا بدتر؟
مهدی پازوکی، کارشناس مسائل اقتصادی در این باره میگوید: در حال حاضر یکی از مشکلات اساسی اقتصاد از دوران آقای احمدی نژاد ناشی میشود. اگر در دوره اول با اوباما مذاکرات انجام میشد کار اقتصاد کشور هم به اینجا کشیده نمیشد.
این کارشناس اقتصادی میافزاید: متاسفانه تیم او صحبت کردن با جامعه جهانی را بلد نبود. مدام صحبت میشد، اما به جای مذاکره دیپلماتیک، مذاکره کننده ایرانی صحبتهای بی نتیجه میکرد و عملا جوابی نمیگرفتیم.
پازوکی معتقد است: هرچند آقای روحانی نیز در مدیریت اقتصادی ایراد دارد، اما به هر حال او ۳۰ سال در شورای امنیت ملی بود و به لحاظ درایت بسیار با احمدی نژاد متفاوت است.
وی تصریح میکند: در دوره ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد بالاترین درآمد نفتی تاریخ کشور را داشتیم که این عدد به بیش از ۶۰۰ میلیارد دلار میرسید، اما اقتصاد کشور را با تورم ۴۰ درصد و نرخ رشد منفی ۵ درصد تحویل دولت بعدی داد.
این اقتصاددان تاکید میکند: بنابراین در این دوران که بی سابقهترین تحریمها در طول تاریخ به اقتصاد ایران تحمیل شد، اگر محمود احمدی نژاد رئیس جمهور بود، وضعیت اقتصادی به مراتب بدتر بود. اگر در دوران او فشارهای دوره ترامپ بود اقتصاد کشور از هم میپاشید.
پازوکی همچنین میگوید: در حال حاضر نیز راهی جز برگشتن به جامعه جهانی وجود ندارد؛ این به معنای وادادگی مدنظر تندروهای داخلی نیست. حق کشور ما است که به لحاظ اقتصادی از کشورهایی مانند ترکیه، امارات و سایر کشورهای منطقه بالاتر باشیم.
وی خاطرنشان میکند: طبق سند چشم انداز در سال ۱۴۰۴ که در سال ۱۳۸۴ تنظیم شد باید شاگرد اول منطقه باشیم اما در این ۱۶ سال فاصله ما نه تنها با کشورهای منطقه کم نشده بلکه بیشتر هم شده است.
این کارشناس اقتصادی با بیان اینکه باید پذیرفت که تعامل با جامعه جهانی به نفع اقتصاد کشور است، اظهار میکند: ما انقلاب نکردیم که فقر، فساد و عدم شفافیت نباشد بلکه یکی از محورهای انقلاب اسلامی مبارزه با این پدیدهها بوده است تا یک الگو برای سایر کشورها باشیم.
پازوکی میگوید: متاسفانه اقتصاد ایران به شدت بسته است و در داخل نیز به خود تحریم دامن زده میشود. برای مثال موضوع FATF و نپیوستن به آن نوعی خود تحریمی است. نمیتوان گفت که میخواهیم با فساد مبارزه کنیم، اما تعهدات مبارزه با پولشویی را نپذیریم. در این شرایط حتی کشور عراق هم نمیتواند با ما مبادله داشته باشد.
وی معتقد است: با برخوردهای سنتی و روش تندروهای داخلی و طرز تفکر دولت پنهان، امکان اینکه در جهان اقتصاد، کشور را سربلند کنیم بسیار کم است و جز گسترش فقر و نابرابری چیزی عاید کشور نمیشود. برای قوی شدن اقتصاد باید تعامل با جامعه جهانی را در دستور کار قرار دهیم.
پازوکی همچنین تاکید میکند: کشور عراق در اوپک جای ایران را گرفته و از تکنولوژی مدرن برای توسعه میادین انرژی خود بهره میبرد. ایران بدون تعامل در بهترین حالت میتواند کشوری شبیه کره شمالی شود. در این شرایط بسته هیچ اقتصاددانی نمیتواند به کمک اقتصاد ایران بیاید.
این کارشناس اقتصادی میافزاید: اتفاقاً کشورهای مرتجع منطقه مانند عربستان، رژیم صهیونیستی و تندروهای آمریکایی دوست دارند که ایران از جامعه جهانی منزوی شود این همان اتفاقی است که تندروهای داخلی نسبت به آن آگاه نیستند؛ و البته محمود احمدی نژاد نیز با عدم شناخت از جامعه جهانی و مناسبات آن به این انزوا دامن میزد.
وی یادآور میشود: هر چند احمدی نژاد دوست داشت به فقرا کمک کند، اما این کار را بلد نبود. صحبتهایی میکرد که برای کشور هزینه ایجاد میکرد و باعث اجماع جهانی علیه ایران میشد. اگر احمدی نژاد در دوره ترامپ رئیس جمهور بود یا وادادگی رخ میداد و یا مورد تعرض خارجی قرار میگرفتیم.
منبع: اقتصاد24