کاش امروز تختی را داشتیم
غلامرضا تختی پنجم شهریور ماه سال ۱۳۰۹ در محله خانی‌آباد در جنوب تهران، چشم به جهان گشود، تختی نماد پهلوانی و مروت شد تا آیندگان هم اسم و رسمش را هر سال پرشورتر از قبل پاس بدارند، گویی تختی هنوز هم نفس می کشد و یاری گر مردم مستضعف و رنج کشیده است.
جهان پهلوان تختی یک مدال طلا، دو نقره و یک مقام چهارمی المپیک و یک طلا و دو نقره قهرمانی جهان به همراه طلای بازی‌های آسیایی را در کارنامه زرین خود دارد، کارنامه ای پر بار و افتخارآفرین. اما این افتخارات کجا و منش پهلوانی و مردانگی غلامرضا کجا.
بعد از او بسیاری از قهرمانان نیز آمدند، مدال های جهان و المپیک ها را درو کردند اما هیچکدام تختی نشدند. فقط تختی می توانست تختی بماند، اگر امروز هم همانند ۸۸ سال پیش میلادش را به سور می نشینیم و یاد راه و رسم و مرامش را پاس می‌داریم و از عمق وجودمان دوستش داریم، ذره ای سرخوش مدال هایش نیستیم، که اگر اینگونه بود امروز تختی های زیادی داشتیم!
آن چیزی که تختی را ماندگار کرد و هیچ‌گاه خاطرش از قلب مردم بیرون نرفت، پهلوانی، مردم داری، دستگیری افتادگان و مهربانی‌اش در قبال همه - از مردم کوچه و بازار گرفته تا هم تیمی‌هایش - بود. با وجود گذشت قریب به چهار دهه از آسمانی شدنش نام و مرامش همچنان ورد زبان‌ها است و اسم و رسمش ماندگار.
چه در میدان نبرد و پنجه در پنجه حریفان و چه در کوچه و بازار، همواره منش پهلوانی و اخلاق مداری را فراموش نکرد و به آن پایبند بود. تک گل باغ پهلوانی ۳۷ بهار را بیشتر ندید اما همین عمر کوتاه را به عشق مردم و برای آن ها زیست و در آخر برای مردم نیز به آسمان پر کشید! طول عمرش کوتاه بود اما عمق وجودش چنان بلند که سال‌هاست، پهلوانی را با نام غلامرضا پهلوان زیبارو و خوش سیرت ایران زمین برای جهان معنا می‌کنیم.
تختی هیچوقت چیزی را برای خودش نخواست، هیچ گاه خودش را بالاتر از مردم و حتی هم تیمی هایش ندید و سهم خواهی نکرد.تختی بر خلاف سلبریتی های پوشالی لایک هایش را از مردم نه در دنیای مجازی که در دنیای حقیقی از آن پیرزن فقیر که یتیم داری می کرد یا از آن پسر دانشجو که از سر نداری توان درس خواندن نداشت اما با کمک تختی به مدارج بالا رسید و شیفته تختی شد، می گرفت.
در وانفسای جنگ بر سر قدرت و پول و شهرت باور کنید تختی بیش از همیشه برای‌مان غریبه است. از تختی می‌گوییم و می‌نویسیم اما باور کنید باورش نداریم. با حرارت و احساس خاصی از بذل و بخشش و مهربانی تختی می‌گوییم و می‌شنویم اما باز هم گوشه ذهن‌مان باور نمی‌کنیم چرا که او را با متر و معیار خود و آدم‌های این دور و زمانه می‌سنجیم.
کاش تختی امروز بود و صدای مردم می شد. امروز بیش از همیشه تختی را نیازمندیم!
تولدت مبارک جهان پهلوان.
منبع: ایسنا
