ورزش و جوان- رضا مهندسی درباره فعالیت مربیان ملی در تیم‌های ملی اظهار کرد: این سوال‌ها تکراری است. سالیان سال درباره آن صحبت شده و نمی‌دانم چرا ما امروز درگیر آن هستیم. در حالی که جامعه ما کاملا متوجه است. از روزی که تیم‌های ملی ایجاد شده این مساله بوده و همه بزرگان گفته‌اند که مربی ملی نباید در باشگاه باشد.
او افزود: من هم مخالف فعالیت مربیان ملی در باشگاه‌ها هستم. اگر هرچیزی به صورت تخصصی و ویژه رویش کار شود نتایج بهتری گرفته می‌شود. شرایط این چنینی مثل مدیر دو شغله می‌ماند. آدم دو شغله و سه شغله به همه کارهایش می‌رسد؟ آدمی که تمام انرژی‌اش برای یک موضوع باشد قطعا موفق خواهد بود نه اینکه فکرش چند جا باشد. فردی که در چندجا مشغول باشد نه فکرش یک جا است و نه جسمش.
پیشکوست بسکتبال ادامه داد: قطعا مربی ملی نیز نباید چنین شرایطی داشته باشد بلکه باید ۱۰۰ درصد تمرکزش بر روی یک کار باشد. نباید در اینجا به فکر جای دیگر باشد و در جای دیگر به فکر کار دیگرش باشد. اگر اینطور شود مثل برداشتن چند هندوانه با یک دست است.
عضو پیشین هیات رئیسه فدراسیون بسکتبال با اشاره به صدماتی که موازی کاری مربیان در تیم های ملی و باشگاهی به بسکتبال می‌زند بیان کرد: حرف و حدیث‌های زیادی این شرایط ایجاد می‌کند. در انتخاب بازیکنان و ترکیب تیم ملی همیشه حرف و حدیث پیش می‌آید. البته باید تاکید کنم که این درد برای این روزها نیست. دردی کهنه است. ما همه این‌ها را سالیان سال بحث کرده‌ایم. همه به این نتیجه رسیده‌اند که کی‌روش باید در تیم ملی فوتبال باشد، والیبال به فردی مثل ولاسکو در آن زمان نیاز داشت تا رشد کند. فکر می‌کنید این افراد چرا آمدند؟ برای اینکه آنها تعصبی روی باشگاه و فرد خاص ندارند. قطعا برای کی‌روش بازیکنان فرق ندارند و نگاهش یکسان است.
مهندسی ادامه داد: مگر می‌شود من مربی تیم ملی باشم و هیچ حساسیستی روی بازیکنان باشگاهی‌ام نداشته باشم. باور پذیر نیست. به نظرم این‌ها مسائل ساده‌ای است و نباید درگیرش باشیم. نمی‌شود باور کرد مربی باشگاه باشم، مربی ملی باشم و نظراتم را در انتخاب بازیکنان دخیل نکنم و برعکس، از تیم ملی برای باشگاهم بازیکن انتخاب نکنم.
عضو پیشین کمیته فنی فدراسیون بسکتبال در پاسخ به این سوال که برای جلوگیری از این شرایط باید چه کاری انجام شود؟ تصریح کرد: این وظیفه فدراسیون است که مربی ملی‌اش را انقدر تامین بکند که نیازی به باشگاه نداشته باشد و تمام فکر و ذکرش را بر روی تیم ملی بگذارد. من نمی‌خواهم نفی کننده این موضوع باشم که یک مربی باید افتخار کند که سرمربی تیم ملی است و حتی باید بدون چشم‌داشت برای این افتخار بزرگ گام بردارد اما به هرحال زندگی حرفه‌ای است و ما باید در شرایط کنونی جامعه که نگاهی حرفه‌ای دارد تصمیمات حرفه‌ای بگیریم. قطعا نباید چون توانایی تامین نیازهای مالی مربی ملی را نداریم تصمیم‌هایی بگیریم که آینده بسکتبال را صدمه بزند و مشکل ساز شود. نمی‌توان زمانی که یک ملی‌پوش از باشگاهش درآمد خوب دارد نیازهای مالی مربی ملی را تامین نکنیم.
مهندسی در پاسخ به این سوال که اگر یک مربی کاربلد بدون چشم‌داشت مالی بخواهد برای تیم ملی کار کند چه؟ تصریح کرد: من فکر می‌کنم تداوم ندارد. حتی اگر پذیرش ایجاد شود برای مقطع کوتاهی است و تداوم ندارد. ما باید حرکت‌های ماندگار و مستمر برای بسکتبال از جمله تیم ملی انجام بدهیم که تداوم داشته باشد. نباید برای تیم ملی کوتاه مدت برنامه ریزی کنیم. اگر برنامه ریزی خوب داشته باشیم نگاهمان به یک مسابقه نیست و به دنبال یک تورنمنت نخواهیم بود.
پیشکسوت بسکتبال افزود: مگر ما در گذشته انتقاد نمی‌کردیم که چرا مقطعی کار می‌کنیم و فضای گلخانه‌ای داریم؟ اگر انتقاد می‌کردیم که چرا اکنون مثل گذشته کارها را انجام می‌دهیم. حرکت‌های ما باید بلندمدت باشد. نگاه ما به تیم ملی بلند مدت باشد. فعلا برویم این مسابقه بعدا، برویم به آن تورنمنت و بعدا تصمیم می‌گیریم. بعدا وجود ندارد و باید از امروز پی‌ریزی کنیم و زیرساخت خوب بسازیم.
عضو پیشین هیات رئیسه فدراسیون بسکتبال در پاسخ به این سوال که چرا فدراسیون اعلام کرده در جذب اسپانسر و فعالیت اقتصادی موفق نبوده؟ تصریح کرد: بازار آزاد و اقتصاد آزاد مبانی و ادبیات خاص خودش را دارد. اینجا صحبت سود و زیان است. فعالان اقتصادی برایشان مهم سود آوری تشکیلاتشان است. آنها در هر عملیات، رفتار و روابطی که منجر به سود شود وارد می‌شوند. در ورزش نیز به همین شکل است. شما باید این فعالان را به این نتیجه برسانید که ورودشان به ورزش این مزایا را دارد و در سود و منافعتشان تاثیر می‌گذارد.
مهندسی همچنین بیان کرد: طبیعی است که وضعیت اقتصادی کشور شرایط خاص خودش را دارد اما در همین شرایط هم فعالیت‌های اقتصادی انجام می‌شود. آن افرادی که هوشمندتر، قوی‌تر، فنی‌تر و باهوش‌تر هستند فعالیتشان بیشتر است. اگر همه مسائل سر جایش باشد، چرخ اقتصاد به خوبی بچرخد و رونق باشد که هنر خاصی نمی‌خواهد تا اعتماد فعالان اقتصادی را جلب کنیم. با این حال شرایط کنونی به این معنا نیست که اگر با تنگنا مواجه هستیم نتوانیم کاری کنیم. راهش مذاکره، نشست و دعوت‌های پیاپی است.
او ادامه داد: شما باید بروید به طرف آنها و دست نیاز دراز کنید. آنها که نمی‌آیند به طرف ما که اجازه بدهید کار کنیم و پول بیاوریم. امکان ندارد. ما باید برویم، دست نیاز دراز بکنیم، مذاکره و خواهش بکنیم، استدلال بیاوریم و بنگاه‌های اقتصادی را مجاب کنیم که وارد شوند و قطعا سود می‌کنند. شک نکنید که ورزش ایران این پتانسیل را دارد که آنها بیایند و سود کنند.
کارشناس بسکتبال با اشاره به ظرفیت و توانایی ورزش برای سودآوری بنگاه‌های اقتصادی بیان کرد: ورزش این امکان را می‌دهد که بنگاه‌های اقتصادی بیایند و کارشان را با ویترین ورزش به کشور نشان بدهند. ویترین یک سازمان محدود به یک جغرافیای خاص است اما وقتی بنگاه اقتصادی وارد ورزش می‌شود جغرافیای بزرگتری دارد. ویترین آنها به اندازه یک کشور وسعت پیدا می‌کند و حتی امکان بین‌المللی شدن هم دارد. از مرزهای هم خارج می‌شود. چه چیزی قدرت ورزش را دارد؟ هیچ. باید برویم و دست نیاز دراز کنیم و خواهش کنیم تا آنها مجاب شوند و بیایند. باید استدلال داشته باشیم. بله شرایط اقتصادی خاص است اما اکنون عیار و توانمندی‌ها مشخص می‌شود که تا چه اندازه قادر به کار هستیممنبع: ایسنا
