برخی از باشگاههای ورزشی کشور که زیر نظر دولت اداره میشوند با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم میکنند. به نظر میرسد اگر این باشگاهها به بخش خصوصی واگذار شوند تا حد زیادی مشکلات پیشرو آنها از بین میرود و این اتفاق در گرو تصمیم دولتیها است که دست از سر باشگاههای ورزشی بردارند.
به نظرم نیازی نیست دولت به باشگاهها کمک کند، همین که در امورات و ساختار مدیریتی آنها دخالت نکند کمک بزرگی به باشگاهها است. مجلس باید برای به نتیجه رساندن این موضوع اساسی پافشاری کند. متاسفانه در حال حاضر بسیاری از موضوعات حول ورزش و ورزشکاران رها شده است. حتی این عدم مدیریت در بخش عمرانی پروژههای ورزشی هم به چشم میخورد. در حال حاضر پروژههای زیاد ورزشی در کشور موجود است که از قبل تعریف شده و کلنگ خورده و تا 60 یا 70 درصد هم جلو رفته اما نیمه کاره رها شده و سودی هم برای مردم نداشته است؛ هرچند دولت قول مساعد داده که در سال آینده کمکهایی را به اتمام پروژههای نیمه کاره بکند.
همه میگویند خصوصی سازی اتفاق خوبی است اما روندی که در این راستا طی میشود بسیار کند است که به نظر میرسد دولت اهتمامی به این موضوع ندارد. دولت باید محکم و در جهت منافع مردم به موضوع خصوصی سازی ورود پیدا کند هرچند مجلس هم تا اینجای کار کوتاهی کرده و نظارتش در موضوع خصوصی سازی بر دولت کم بوده است. اگر خصوصی سازی مخصوصا در ورزش رخ ندهد بسیاری از باشگاهها که در حال حاضر با کمکهای دولتی اداره میشوند دیر یا زود منحل و به فراموشی سپرده میشوند.
متاسفانه نه تنها باشگاههای ورزشی که حتی ورزشکاران و قهرمانان ما هم درست و شایسته مدیریت نمیشوند و عدهای از آنها برای گذران زندگی روی به شغلهایی میآورند که خیلی در شان آنها نیست. اکنون پول هنگفتی در فوتبال جابجا میشود ولی بسیاری از رشتههای ورزشی از حداقها هم محروم هستند. معتقدم نمایندگان مجلس برای سر و سامان دادن به این حوزه هم باید ورود پیدا کنند و از وزارت ورزش و جوانان بخواهند که نگاه عدالت محوری بر تمام رشتههای ورزشی داشته باشد.