اکبر افتخاری که رفت، دیگران را دریابیم

ورزش و جوان- 18 آبان 96 روزی تلخ برای خانواده بزرگ استقلال بود. در این روز اکبر افتخاری، پیشکسوت باشگاه استقلال در سن 73 سالگی در بیمارستان ابن سینای تهران جان به جان آفرین تسلیم کرد.

در همین رابطه مجید نامجو مطلق، بازیکن و مربی سال‌های نه چندان دور استقلال به ورزش و جوان گفت: هیچ گاه بین من و مرحوم اکبر افتخاری ارتباط کاری وجود نداشت و در جریان مسائل فوتبالی با هم مراوده‌ای نداشتیم ولی یک موضوع در رابطه با ایشان بسیار حائز اهمیت است و آن هم این بود که وی همیشه با عزت نفس و بزرگ منشی زندگی کرد.

افتخاری هیچ گاه برای کمک به زندگی و یا درمانش دست به سوی کسی دراز نکرد و همیشه با غرور به حیات خودش ادامه داد. متاسفانه باشگاه‌های ما قدر پیشکسوتان خود را نمی‌دانند و افتخاری هم از این قاعده مستثنی نبود.

در جام ملت‌های آسیا در سال 1968 که ایران قهرمان شد همین مرحوم افتخاری یکی از دو گل پیروزی بخش ما را در فینال وارد دروازه اسرائیل کرد. حضور با تاثیر وی در استقلال و تیم ملی بر کسی پوشیده نیست ولی متاسفم که هیات مدیره استقلال که حتی بعید می‌دانم جز آقای قراب کسی ایشان را می شناخت در زمان حیاتش به او سری هم نزدند. از مدیرعامل و اعضای هیات مدیره استقلال که خیلی انتظار حمایت از پیشکسوتان نیست زیرا این افراد در پست‌هایی قرار دارند که با تخصص آن‌ها نمی‌خواند و به نوعی حضورشان در خانواده استقلال منطقی نمی‌باشد. در این رابطه انتظارات از آقای قراب که خود پیشکسوت باشگاه بوده به مراتب بیشتر بود. همین گله را هم از فدراسیون فوتبال دارم زیرا اکبر افتخاری بازیکن ملی بود و جا داشت آقایان در فدراسیون توجه بیشتری می‌کردند.

به هر حال امروز اکبر افتخاری در بین ما نیست ولی کاش هیات مدیره باشگاه‌ها و فدراسیون فوتبال برای از امروز به بعد شرایطی را مهیا کنند تا پیشکسوتان بیش از پیش مورد توجه قرار گیرند.