به عمل کار برآید به سخندانی نیست

ورزش و جوان- در حالیکه دو هفته از لیگ بر‌تر می‌گذرد استقلال تهران با هدایت علیرضا منصوریان تنها یک امتیاز را دشت کرده و در جدول رده بندی در رتبه یازدهم قرار گرفته است. هرچند تا پایان لیگ هفدهم، ۲۸ هفته دیگر باقی مانده و مطمئنا رتبه تیم‌ها در جدول دستخوش تغییرات خواهد شد اما خالی از لطف نیست که در این نوشتار به ضعف‌های اساسی منصوریان اشاره شود.

منصوریان دومین سال حضور خود را در استقلال طی می‌کند و تقریبا تجربه کافی از هدایت یک تیم بزرگ را کسب کرده اما فعلا این تجربه در نتیجه گرفتن به کارش نیامده است. شاید بشود تجربه منصوریان را در مدیریت بازیکنان و حواشی تیم مثبت ارزیابی کرد اما موضوعی که آخر فصل، مربی با آن سنجیده می‌شود رتبه تیم در جام‌های مختلف است. به قدری نتیجه گرفتن در فوتبال و مخصوصا کشور ما با اهمیت است که گاهی مربیان و بازیکنان، بازی زیبا را فدای نتیجه می‌کنند. کارنامه دو بازی اخیر استقلال در لیگ هفدهم نشان می‌دهد که شاگردان منصوریان در سه نیمه، نمایش فوق العاده ضعیفی را از خود ارائه داده است. بی‌برنامگی و کم خطر ظاهر شدن استقلال در آبادان مقابل شاگردان کمالوند کاملا مشهود بود و همین روند در نیمه اول بازی با استقلال خوزستان هم به چشم آمد. اگر نبود سه بازیکن جوان و گرمای آبادان که به هیچ عنوان نمی‌تواند توجیهی بر ناکامی آبی پوشان در بازی اول باشد را لحاظ کنیم می‌بینیم که در تهران با وجود حمایت هواداران و رفع محرومیت بازیکنان باز هم استقلال از اقتدار لازم برخوردار نبود. در این بین نکته قابل توجه‌ای که از منصوریان نظر همه را به خود جلب کرد این بود که وی فقط به دنبال مقصری خارج از استقلال می‌گشت. این مربی جوان، بدون توضیح درباره عملکرد ضعیف شاگردانش در آبادان سعی کرد فدراسیون و ساکت را مقصر عدم نتیجه گیری معرفی کند. در بازی دوم و در شبی که هواداران آمدند تا با اولین برد شاهد عقب نماندن تیمشان از رقبا باشند باز هم استقلال نبرد و این بار منصوریان، داور را مقصر اصلی قلمداد کرد. شاید بد نباشد که منصوریان به این پرسش پاسخ دهد که اگر داور پنالتی استقلال را نبیند این تیم نباید آنقدر اقتدار داشته باشد که در طول ۹۰ دقیقه دروازه حریف را باز کند؟ و پرسش اصلی از این مربی جوان اینست که چرا وی به جای مقصری بیرون از باشگاه به نقد عملکرد خود و کادر فنی‌اش نمی‌پردازد و با عذرخواهی از عدم نتیجه گیری، فضای را تلطیف نمی‌کند؟

در اینکه منصوریان خیلی محبوب است و در قلب توده‌های هوادار استقلال جا دارد شکی نیست ولی باید از مدیریت باشگاه و منصوریان پرسید تا کی می‌خواهند این پایگاه اجتماعی را خرج دیگر اشتباهات خود بکنند و تا کی انتظار دارند که هواداران همچنان به پای آن‌ها بنشینند؟

فصل گذشته در شش بازی نخست، استقلال نتوانست بردی را کسب کند اما منصوریان مرتب قول از ساختن تیمی با صلابت را می‌داد که هرگز این صلابت به معنی واقعی خود بوجود نیامد. جالب است که این فصل هم پس از شکست در آبادان، منصوریان قول از رونمایی تیمی قدرتمند را از هفته دوم داد که علیرغم بازی هجومی استقلال در نیمه دوم، نشان داده شد که باز هم این وعده‌ها شعاری بیش نبوده است. کاش منصوریان به جای رقابت در جنگ حنجره‌ها در فضای آرامی بازیکنانش را نسبت به پیراهنی که بر تن دارند آگاه می‌کرد. امروز استقلال نیاز به گل زدن و حفظ نتیجه دارد، موضوعی که بخش دوم آن در فصل گذشته و بخش اول آن تا اینجا گریبان آبی پوشان پایتخت را گرفته است.

هرچند استقلال در فصل گذشته نایب قهرمان شد اما باید توجه داشت که با اختلاف ۹ امتیاز نسبت به سنتی‌ترین رقیب خود در جایگاه دوم قرار گرفت و نتوانست در جام حذفی نتیجه دلخواه را به دست آورد. در جام باشگاه‌های آسیا هم با شکست پرگل و دور از انتظار در مقابل العین امارات پایان غم انگیزی را برای هواداران رقم زدند. این فصل دومین حضور منصوریان در استقلال است و وی با حمایت مدیریت باشگاه موفق شده بازیکنان ارزشمندی را به تیم اضافه کند، از این‌رو عدم موفقیت در سه جام پیشرو جایی برای توجیه باقی نگذاشته و هواداران پرشور استقلال منتظر تصاحب جام هستند امری که در دو بازی گذشته تا حد زیادی علاقه‌مندان به این تیم را ناامید کرده و باعث شده در همین ابتدای کار استقلال پنج امتیاز از صدر جدول فاصله بگیرد.

این روز‌ها عدم نتیجه گیری استقلال فقط معطوف به این فصل نمی‌شود زیرا ذهنیت فصل گذشته و کارنامه حاصل از آن به این نتیجه گیری افزوده می‌شود و منصوریان باید بداند برای تغییر شرایط موجود کاری سخت و دشوار را در پیشرو دارد. شاید اگر گل برزای در فصل گذشته به سپاهان نبود و یا پیروزی استقلال در مقابل پرسپولیس رقم نمی‌خورد وضعیت منصوریان متزلزل‌تر از این بود ولی این فصل دیگر این اتفاقات هم نمی‌تواند بر کلیات تاثیر بگذارد.

در پایان باید به علیرضا منصوریان یادآور شد که با وجود این همه ستاره، هواداران جام می‌خواهند و کسب جام در اثبات تیم است و به قول سعدی «به عمل کار برآید به سخندانی نیست».