مجید یحیایی؛ جوان گمنام در پی شهرت از بیت‌المال
نشان تجارت - چند سال و حتی شاید دو، سه دهه‌ای است که شاهد ورود برخی افراد به صدا و سیما هستیم که احساس می‌شود در گزینش آن‌ها، کمترین تحقیقات هم به عمل نیامده است.
در حالی که صدا و سیما، ارگانی ملی و نه شخصی است، عده‌ای از مدیران تصمیم‌گیر خیلی راحت چشم‌شان را نسبت به این امانت مردم بسته‌اند و با انتخاب‌های سلیقه‌ای و رنگی، بیشتر نظر خود را اعمال می‌کنند تا خواسته ملت.
یکی از این افراد که برای چندمین بار حاشیه‌ساز شده است، «مجید یحیایی» است. جوانی که حتی با سرچ در موتور جستجوی گوگل هم نمی‌توان به سوابق او پی برد که به احتمال فراوان این موضوع ریشه در گمنامی‌اش دارد.
این مجری به واسطه علاقه‌اش به تیم پرسپولیس، مایل است هرازگاهی از تلویزیون به عنوان سرمایه ملی که به واسطه دریافت مالیات از عموم مردم، چرخش می‌چرخد، نه به بیان اظهارات شخصی که روی به کری‌های کودکانه و توخالی فوتبالی بیاورد؛ موضوعی که مسبوق به سابقه است و این دست رفتار‌های خارج از عرف را در رویه‌های وزیر ارتباطات پرحاشیه دولت روحانی هم دیده بودیم.
مجید یحیایی چند ماه پیش به واسطه توهین آشکارش به مجموعه باشگاه استقلال، تحت فشار افکار عمومی قرار گرفت و تمام تلاش خود را به کار بست تا با دلجویی از آبی‌ها، مانع از عدم‌دیده‌شدن خود در رسانه ملی شود. هرچند گاه و بیگاه حرف‌های رنگی و ملو را بیان می‌کرد، اما به نظر می‌رسید خیلی رفتارش دست به عصاتر از گذشته است.
با این وجود، این مجری پرسپولیسی، در برنامه اخیرش در تلویزیون، تلاش داشت تا گل صد درصد آفساید پرسپولیس که سرنوشت قهرمان لیگ را تغییر داد، عادی جلوه دهد و در ادامه با کری‌خوانی برای استقلالی‌ها بگوید به هر ترتیب جام در دستان ما است.
از قرار معلوم رفتار‌های بچگانه این مجری جوان، اصلاح‌پذیر نیست و گویا دلجویی چند ماه پیش او از استقلالی‌ها به خاطر فشار سنگین رسانه و فضای مجازی بر او بود و حال که تا حدی فضا را آرام و دست خود را بالاتر دیده، مجدداً روی به همان روش و منش غیرمتعارف خود آورده است. شاید نتوان به این مجری دهه شصتی، بیشتر از این خرده گرفت، زیرا حد وی مشخص است، اما پرسش از مدیران صدا و سیما این است که چرا شما در برابر چنین رفتار‌هایی که منجر به کاهش اعتماد عمومی و ریزش سرمایه اجتماعی می‌شود، سکوت کرده‌اید؟ آیا بهتر نیست این مجری جوان را به حال خود رها کنید تا در فضایی غیر از جایگاهی که بیت‌المال محسوب می‌شود، به زندگی شخصی و رنگی خود ادامه دهد؟ کاش تا دیر نشده است، گوش‌شنوایی باشد.
