نشان تجارت - محمد آیتی: در حالی تازهترین دور مذاکرات برجام در وین به پایان رسیده که خبر میرسد آمریکا متن توافق را پذیرفته است و احتمال پذیرش توافق توسط ایران نیز وجود دارد. اما آیا این مسئله واقعیت دارد؟ محمود عباسزاده عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس میگوید: این نوع حرفها و اظهارنظرها، برخلاف منافع ملی ایران است زیرا طرف مقابل به دنبال فرسایشیکردن مذاکرات است.
او میگوید: ایران وقتی محکم بر مواضع خود میایستد و در برابر تحریمهای یک طرفه آمریکا واکنش نشان میدهد و فاصله خود را با گفتوگوها بیشتر میکند، آنگاه طرف مقابل سعی به جلو آمدن به سمت ما میکند، یعنی آنها ضرورت و نیاز به توافق با ایران را جدیتر میبینند؛ پس باید چنین رویکردی را به خاطر منافع ملی در دستور کار داشت.
نماینده مشکینشهر میگوید: برجام چند سال پیش به امضای نهایی رسید، اما همه میدانیم که پس از آن، شاهد اتفاق خاصی در کشور نبودیم، به طوری که رییس بانک مرکزی وقت اعلام کرد دستاورد برجام تاکنون برای ما «هیچ» بوده است. همچنین در ادامه دیدیم که با خروج آمریکا از برجام، این توافق بینالمللی از انتفاع افتاد و متاسفانه دولت آقای روحانی یک طرفه به همان توافق نیمبند برجام عمل کرد.
عباسزاده میگوید: خوشبختانه با تصویب قانون اقدام راهبردی برای لغو تحریمها و صیانت از منافع ملت ایران در پایان سال ۱۳۹۹ و موظفشدن دولت برای از سرگیری بخشی از فعالیتهای هستهای، بعضی از دستاوردهای از دسترفته در توافق برجام، بازیافت. حال ایران با داشتن این برگهها و نیاز طرف مقابل به توافق و مذاکره با ما، تیم مذاکرهکننده ایران میتوانست با هدف گرفتن امتیاز به استقبال مذاکرات برود. معتقدم تیم مذاکرهکننده ایران در مذاکرات وین و دوحه در حد انتظار نتوانست از طرف مقابل امتیاز بگیرد، زیرا برنامهای هوشمندانه نداشتیم یا دستکم بنده این را ندیدم.
عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس میگوید: به اعتقاد من، دستگاه دیپلماسی ایران نیاز به تحول جدی، عمیق و گسترده دارد. با توجه به ظرفیتهای داخلی و برگههایی که در دست داریم باید در مذاکرات با برنامه و پلانهای مختلف، وارد گفتوگو شویم. ما باید برای شرکت در مذاکرات در سه سطح حداکثری، میانی و حداقلی برنامه و انتظارات خود را تدوین میکردیم که من چنین چیزی را ندیدم.
او در پاسخ به اینکه دستگاه دیپلماسی ایران با کمیسیون امنیت ملی در تعامل و مشورت است؟ گفت: تعامل و حسننیت آقای امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه را مثبت میبینم، اما باید بگویم دستگاه دیپلماسی خارجی ما در پاسخگویی به مجلس نمره قابل قبولی نیاورده است و بنده از روند آنها رضایت ندارم.
عباسزاده میگوید: ذهنها نباید به توافق معطوف شود، بلکه باید به نتیجه آن فکر ایران کرد. باید به دنبال نتیجه خوب باشیم، چه با توافق و چه بیتوافق. اگر توافق صورت بگیرد، اما خروجی کار برای ایران چیز خاصی را نشان ندهد باز هم باید گفت «هیچ». ما میتوانیم با استراتژیکی خاص، مذاکرات را پیش ببریم که نتایج مثبت آن را دریافت کنیم. در دولت گذشته، توافقی صورت گرفت که بنده در مناظرههای خود در دانشگاهها گفته بودم، هیچ ضمانت اجرایی ندارد. یعنی ضمانت اجرایی آن، مسخره است. طبیعتاً چنین توافقی به درد نمیخورد و دیدید که به کار ایران نیامد. اگر اکنون هم به دنبال چنین توافقی باشیم، نتیجه آن «هیچ» است.
عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس میگوید: تضمین گرفتن، صرفاً رای کنگره آمریکا نیست. خود ما هستیم که میتوانیم تضمین ایجاد کنیم. ما نمیتوانیم چیزی را بسازیم و ماشه آن را به طرف مقابل بدهیم.
او میگوید: مجلس باید به قانونگذاری و نظارت خود ادامه بدهد و نباید دنبال دولت بیفتد. مجلسی که دنبال دولت است، کارش خروجی ندارد. این دولت است که باید به دنبال مجلس باشد. مجلس در یک کلمه باید پیشران باشد. به باور من، مجلس یازدهم در بحث مذاکرات، منفعل است، در حالی که مجلس باید یک کار پارلمانی فعال میکرد، مثل قانونگذاری، صدور بیانیه، ارتباطات پارلمانی، استفاده از فضای دیپلماسی عمومی. همچنین هیئت رییسه مجلس هم، منفعل عمل کرد.
عباسزاده میگوید: با توجه به ظرفیتهایی که در کشور داریم، مخصوصاً بعد از شکلگیری دولت جدید و تازهنفس و انقلابی و همچنین تجربهای که در موضوعات مختلفی مثل خنثیکردن تحریمها، دور زدن تحریمها و سیاست اقتصاد مقاومتی داشتیم، میتوانستیم خیلی بهتر نتیجه بگیریم. به نظر من، اکنون آقایان باید بیایند و پاسخگو باشند و بنده به شخصه اصلاً از این وضعیت راضی نیستم.