نشان تجارت - افراد ممکن است بر اثر عوامل مختلفی یک یا چند دندان خود را از دست بدهند. از دست دادن دندانها میتواند مشکلات زیادی را پیش روی افراد قرار دهد. این مشکلات ممکن است اثرات جبران ناپذیری داشته باشند. یکی از مهمترین مشکلات ظاهری میتواند از دست رفتن لبخند زیبای فرد باشد.
بی دندانی تاثیر بسیار زیادی بر فرم لبخند و چهرهی افراد دارد. افرادی که دندانی را از دست میدهند زمان غذا خوردن با مشکلات زیادی رو به رو میشوند. این مشکلات باعث میشود فرد از میل کردن بعضی خوراکیها و غذاها منصرف شود.
در این موارد فرد تغذیهی مناسب و کافی نخواهد داشت و با مشکلات تغذیهای زیادی مواجه خواهند شد. علاوه بر این موارد که به آن اشاره کردیم تحلیل و از بین رفتن حجمی از بافت استخوان فک بیمار میتواند نتیجهی از دست رفتن دندانها باشد. این عوارض بی دندانی باعث میشود بیشتر به ضرورت درمان آن پی ببریم. یکی از بهترین روشهای درمان میتواند ایمپلنت دندان باشد.
روش درمان ایمپلنت روشی کاملا ایمن و قابل پیش بینی است. ایمپلنتها در حقیقت جایگزینی برای دندان از دست رفتهی بیمار هستند. ایمپلنتها از بخشهای مختلفی تشکیل شده اند. پایهی ایمپلنتها که نقش ریشهی دندان را دارند از جنس فلز تیتانیوم هستند. بعد از قرار دادن این پایه در فک روکش مورد نظر را روی آن قرار میدهند. این روکش حکم تاج دندان را دارد.
ایمپلنت مزایای بی شماری دارد که باعث شده افراد زیادی به انجام این درمان ترغیب شوند.
حفظ سلامت و کیفیت دندانهای کناری دندان از دست رفته یکی از مزیت های مهم ایمپلنت است. بریج یکی از روشهای درمان بی دندانی است. در این روش دندانهای مجاور دندان از دست رفته را تراش میدهند تا روکشی یک تکه برای همهی آنها قرار دهند. این کار آسیب زیادی به دندانهای مجاور وارد میکند. مینای دندانها در این درمان تراش داده میشود.
تراش مینای دندان به مرور باعث پوسیدگی دندانها میشود و ممکن است این دندانها بعد از گذشت مدت زمانی از بین بروند. در این روش کیفیت دندانهای مجاور برای پر کردن جای خالی یک دندان از دست رفته به شدت تحت تاثیر قرار میگیرد. این در حالی است که طی انجام ایمپلنت دندان کیفیت سایر دندانها تحت تاثیر قرار نمیگیرد.
ایمپلنت دندان ساختاری شبیه به دندان طبیعی فرد دارد. هر ایمپلنت از دو بخش فیکسچر و اباتمنت ساخته شده است. طی جراحی ایمپلنت پایهی ایمپلنت یا همان فیکسچر را درون استخوان فک قرار میدهند. این بخش از ایمپلنت دقیقا مشابه ریشهی دندان طبیعی عمل میکند. وقتی دندانی از دست میرود نبود ریشهی دندان باعث میشود استخوان فک در آن ناحیه تا حد زیادی تحلیل برود. این موضوع از تحلیل استخوان فک جلوگیری میکند.
ایمپلنت دندان با استفاده از جراحی جزئی در فک قرار داده میشود. روند کار به این شکل است که در مرحلهی اول فرد باید توسط پزشک به دقت ارزیابی شود. وضعیت عمومی سلامت بیمار و دندانهای بیمار بررسی میشود. برای انجام ایمپلنت دندان داشتن تصاویری مانند CBCT لازم و ضروری است.
این تصاویر اطلاعات دقیقی از تعداد ایمپلنتهای لازم، ابعاد و اندازههای مورد نیاز و محل دقیق کاشت ایمپلنت دندان را در اختیار پزشک قرار میدهد. علاوه براین موارد این تصویر میتواند میزان حجم و کیفیت بافت استخوان فک را به پزشک نشان دهد. بررسی دقیق تصویر CBCT برای انجام ایمپلنت دندان بسیار ضروری و کمک کننده خواهد بود.
بعد از بررسی دقیق بیمار پایهی ایمپلنت با کمک جراحی بسیار جزئی در استخوان فک قرار داده میشود. این جراحی در مطب پزشک انجام میشود. برای انجام جراحی بیمار بی حس میشود و در انجام آن دردی را حس نمیکند. پزشک بعد از جراحی، ممکن است برای جلوگیری از درد و عفونت برای بیمار مسکن و آنتی بیوتیک تجویز کند. بیمار باید این داروها را طبق دستور پزشک مصرف کند.
بعد از کاشت پایهی ایمپلنت باید مدت ۳ تا ۴ ماه زمان بگذرد تا بافت استخوان فک به مرور رشد کند و با پایههای ایمپلنت جوش بخورد. بعد از این که از استحکام و جوش خوردن پایهها اطمینان پیدا کنیم میتوانیم پروتز مناسب را برای فرد قرار دهیم. برای قرار دادن پروتز ابتدا از ایمپلنتهای درون فک بیمار قالب گیری میکنیم و طبق قالب گرفته شده پروتز مناسب را میسازیم. این پروتزها باتوجه به شرایط بیمار میتواند ثابت و متحرک باشند.
از این مرحله به بعد مراقبتهای بیمار در میزان موفقیت این درمان بسیار مهم و تاثیرگزار خواهد بود. ایمپلنتهای دندانی علاوه بر ظاهر طبیعی که دارند از نظر ساختاری و عملکردی نیز مشابه دندانهای طبیعی فرد هستند. مراقبتها از ایمپلنت دندان همانند دندانهای طبیعی خواهد بود.
افراد باید بعد از کاشت ایمپلنت بهداشت دندانها را به دقت رعایت کنند. مسواک زدن و نخ دندان به صورت منظم در حفظ ایمپلنتها بسیار ضروری است. علاوه بر حفظ بهداشت دندانها مراقبتهای دورهای برای بررسی وضعیت ایمپلنتها نیز پیشنهاد میشود.
محدودیتهای انجام ایمپلنت دندان بسیار زیاد و گسترده نیست.
شاید این درمان در افرادی که مبتلا به دیابت هستند و بیماری آنها به صورت کنترل نشده است مناسب نباشد.
بیمارانی که پوکی استخوان دارند و یا بیماران مبتلا به سرطان که از درمان شیمی درمانی استفاده میکنند شاید گزینههای مناسبی برای انجام ایمپلنت نباشند.
علاوه بر این بیماریها مصرف سیگار و الکل ممکن است التیام بافتهای مجاور ایمپلنتها را تحت تاثیر قرار دهند.
محدودیتهای سنی خاصی برای انجام ایمپلنت وجود ندارد. فقط باید دقت کرد که ایمپلنت برای سن کمتر از ۱۸ سال مناسب نیست، زیرا قبل از ۱۸ سالگی استخوانها به رشد کامل خود نرسیده اند.
در آخر باید به این نکته اشاره کنیم که انتخاب درمان مناسب برای فرد باید متناسب با شرایط بیمار باشد. پس بیمار باید به دقت ارزیابی شود و پزشک درمان مناسب را انتخاب میکند.