جای خالی نوسازی صنایع در بودجه ۱۴۰۰/ ۱۱ هزار میلیارد تومان بودجه نوسازی کجا خرج شد؟!
نشان تجارت - ظاهرا هنوز اهمیت صنایع و رشد تولید برای دولتمردان کشورمان به یک موضوع با اهمیت تبدیل نشده است. اگرچه بودجه سال ۱۴۰۰ وزارت صنعت، معدن و تجارت براساس لایحه پیشنهادی به مجلس، با افزایش بیش از ۹/۴۵ درصدی در مقایسه با قانون بودجه مصوب سال ۹۹ این وزارتخانه به ۲۴ هزار و ۶۴۸ میلیارد و ۸۱۶ میلیون ریال رسیده است، اما کارشناسان این عرصه با توجه به تجربه مدیریت ۷ سال گذشته دولت یازدهم و دوازدهم آینده خوبی را برای بخش تولید کشور ترسیم نمی‌کنند.
در لایحه بودجه پیشنهادی سال ۱۴۰۰ که به مجلس یازدهم ارائه شده است، بودجه وزارت صنعت شامل ۶ هزار و ۵۳۹ میلیارد و ۲۶۷ میلیون ریال اعتبارات هزینه‌ای و ۱۸ هزار و ۱۰۹ میلیارد و ۵۴۹ میلیون ریال اعتبارات تملک دارایی‌های سرمایه‌ای است.
طبق لایحه بودجه دولت دوازدهم برای سال ۱۴۰۰، بودجه در نظر گرفته شده برای سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران (ایمیدرو) ۲۰۲ میلیارد ریال، سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران (ایدرو) ۳۵۰ میلیارد ریال، سازمان صنایع کوچک و شهرک‌های صنعتی یک‌هزار و ۶۷۳ میلیارد ریال و سازمان حمایت مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان ۷۹۰ میلیارد و ۲۸۰ میلیون ریال در نظر گرفته شد.
همچنین ۱۱ هزار و ۱۹۲ میلیارد و ۷۲۳ میلیون ریال برای سازمان توسعه تجارت، ۴۵۰ میلیارد و ۱۵۳ میلیون ریال برای موسسه مطالعات و پژوهش‌های بازرگانی و یک‌هزار و ۴۱۷ میلیارد و ۸۷۵ میلیون ریال، برای سازمان زمین‌شناسی و اکتشافات معدنی بودجه در نظر گرفته شده است.
جای خالی مدیریت تولید در دولت دوازدهم
مدیریت تولید از جمله مولفه‌های اصلی در بخش صنایع محسوب می‌شود که تقاضا برای آن در بیشتر کشورها زیاد است چراکه با توجه به اجماع سرمایه و نیروی کار مورد نیاز، تولید در مسیری قرار می‌گیرد که توسعه اقتصاد را تضمین می‌کند، اما این جریان سازی هنوز در کشور ما به دلیل تصدی گری دولت همچنان در همان شرایط نامناسب بسر می‌برد.
در همین رابطه امیررضا واعظ آشتیانی، مدیر عامل اسبق شرکت شهرک‌های صنعتی ایران در گفتگو با اقتصاد۲۴ گفت: نوسازی صنایع به عنوان یکی از مسائل مورد نیاز و شاکله اصلی تولید مطرح است. سبد صنایع باید با توجه به تولیدات به روز و نوآور باشد تا در همین راستا تولیدات داخلی بتواند در بازار جهانی قابل رقابت باشد.
این کارشناس مسائل صنعتی با اشاره به اینکه نوسازی صنایع مهمترین مولفه برای افزایش کیفیت با قابلیت صادرات محصولات تولید داخل است، گفت: این اصل در بودجه سال ۱۴۰۰ نادیده گرفته شده است هرچند طی این ۷ سال گذشته علاوه بر اینکه هیچ گاه به توسعه و دوام تولید داخل اهمیتی در بودجه قائل نبوده‌اند، بحث نوسازی که کلید اصلی توسعه تولید محسوب می‌شود نیز همچنان در قعر فراموشی قرار گرفته است.
وی تصریح کرد: استقلال صادرات غیرنفتی یکسری پارارمتر‌هایی را می‌خواهد، از اینرو نوسازی و به‌روزرسانی تکنولوژی صنایع اولین و موثرترین گام در راستای این هدف است. دولتمردان بر این موضوع بیشتر از هر شخص دیگری آگاه هستند، اما بی توجهی به این مهم را همچنان پس از ۷ سال بودجه ریزی برای صنعت و تولید کشور برای سال ۱۴۰۰ هم ادامه داده‌اند!.
به گفته واعظ آشتیانی، تنها نگرانی آقایان در بودجه سال آینده تنها فروش نفت بوده و بس و هیچ دغدغه‌ای برای افزایش تولیدات با کیفیت و به‌روز و هموار کردن مسیر صادرات کالا‌های غیر نفتی به بازار جهانی نبوده و نیست.
منابع نوسازی صنایع کجاست؟
مدیر عامل اسبق شرکت شهرک‌های صنعتی ایران یادآور شد: چند سال گذشته بود که آقای شریعتمداری تخصیص ۱۱ هزار میلیارد تومان برای نوسازی صنایع برای سال ۹۸ – ۹۹ را مطرح کرد؛ حالا پس از گذشت این مدت اعلام شده است این موضوع هنوز محقق نشده و اگر هم انجام گرفته، اعلام نشده است.
کارشناس مسائل اقتصادی ادامه داد: این رقم نوسازی صنایع در کدامیک از بخش‌های تولید در کشور محقق شده است؟ آیا این ادعا نیز مانند سایر حمایت‌ها از بخش خصوصی همچنان مسکوت مانده است؟!.
واعظ آشتیانی با تاکید بر اینکه کلید توسعه صنعت و تقویت تولید تنها در نوسازی صنایع است، گفت: زمانی که ما هنوز هیچ آمار شفافی از نوسازی صنایع در دسترس فعالان صنعتی قرار نگرفته است چطور ادعای حمایت از تولید ملی می‌کنند و از طرفی بودجه سرنوشت ساز اولین سال قرن جدید را بدون توجه به تأمین مالی برای نوآوری در صنعت برای تصویب تقدیم مجلس کرده‌اند؟!
مدیر عامل اسبق شرکت شهرک‌های صنعتی ایران ادامه داد: اصلاً دولت به کارآمدی صنایع توجه نمی‌کند، فقط هرازگاهی خبر از نوسازی یک کارخانه آن هم به همراه مراسم نمادین توسط معاونان وزارت صنعت شنیده می‌شود.
این کارشناس مسائل صنعتی گفت: چقدر خوب بود دولت با توجه به تأکید فعالان صنعتی و کارشناسان این عرصه با تهیه فرایند کوتاه مدت و بلندمدت، تحقق نوسازی صنایع را جزو برنامه‌های اصلی خود قرار می‌داد.
واعظ آشتیانی افزود: برنامه توسعه ششم رو به پایان است و قرار است وارد برنامه توسعه هفتم کشور شویم. حالا نباید دغدغه ما نوسازی صنایع باشد چراکه این موضوع طبق برنامه ششم و پنجم تاکنون باید اجرا می‌شد که متأسفانه محقق نشد. واقعیت این است که برای توسعه برنامه جدید نگرانی‌ها برای عدم نوسازی صنایع به یک بحران بزرگ در بخش تولید کشور تبدیل شده است.
وی تأکید کرد: دولت باید تکلیف صنایع را مشخص کند. به اعتقاد بنده در حالی که تنها سه، چهار ماه تا فرارسیدن سال ۱۴۰۰ بیشتر باقی نمانده است دولت اهمیتی برای وضعیت تولید قائل نیست. صنعت توسط دولت یازدهم و دوازدهم قربانی شد و تغییرات گسترده در سطح وزارت صنعت نه تنها هیچ تأثیری در وضعیت تولید نداشت بلکه در سایه شعار تازه‌واردان به این وزارتخانه بدتر از گذشته شده است.
این تحلیلگر مسائل صنعتی گفت: برخی از صاحبان صنایع خواستار نوسازی هستند، اما این روند برای دولتی‌ها توجیه اقتصادی ندارد. حالا بر فرض اینکه بخشی از این بودجه به سهم نوسازی هم اختصاص داده شود؛ با چه درصد سودی باید بازپرداخت این نوع تسهیلات انجام گیرد تا صنایع را نوسازی کنند.
واعظ آشتیانی در پایان یادآور شد: پس این نوسازی‌ها عمدتاً به شرکت‌ها و کارخانه‌های دولتی اختصاص پیدا می‌کند چراکه واحد‌های تولیدی خصوصی در این گرداب بهره‌های بالا، توان ایستادگی ندارند. این برنامه تنها با هدف بهره‌برداری شرکت‌های دولتی از این منابع ارائه می‌شود، هرچند که خود دولت نیز از عدم توجیه اقتصادی این شرکت‌ها و کارخانه‌ها اطلاع کافی دارد.
منبع: اقتصاد24
