ورزش و جوان- رشته ورزشی اسکواش تاریخچه ای خاص دارد. بازی هایی که با استفاده از دیوار و پرتاب انواع توپ های دست ساز مثل گوی های پارچه ای و چوبی به سمت آن و کنترل در برگشت ها در بسیاری از کشورها وجود داشته است. حتی امروزه در برخی از بازی های سنتی و بومی کشورها، اشکالی از این نوع فعالیت ها به چشم می خورد، از جمله بازی هایی که در آن با استفاده از مشت، کف دست و چوب یا راکت به توپ ضربه زده می شود.
در سال 1148 میلادی یک سرگرمی به نام کف دست میان فرانسوی ها متداول بود. اوایل قرن 19 میلادی فکر استفاده از راکت و توپ باعث بوجود آمدن گونه های مختلف از بازی ها شد و در زندان فلیت لندن برای سرگرمی و جلوگیری از افسردگی و بی حرکتی با راکت توپ را به دیوار می زدند و باعث ظهور بازی جديدي به نام راکتس شد.
در سال 1820 میلادی بازی راکتس به سرعت به چند مدرسه در انگليس ورود کرد و با رونق گرفتن این بازی در مدارس، در سال 1830 اسکواش در مدرسه هارو به وجود آمد. شاگردان این مدرسه به کمک راکت سعی می کردند با قدرت به توپ ضربه بزنند و هنگام برگشت آن از دیوار، دوباره خود را به آن برسانند و این عمل را تکرار کنند.
جاذبه ها و هیجان بازی به زودی باعث شد تا درسال 1864 میلادی اسکواش به رسمیت شناخته شود و نخستین زمین های اختصاصی آن ساخته شود. مانند بسیاری از ورزش های آن زمان، اسکواش نیز استاندارد مشخصی برای شیوه بازی، ساخت و ابعاد زمین و وسایل لازم خود نداشت. از سال 1874 میلادی(1253 هجري شمسي) مسابقات اسكواش در انگلیس رسمیت پیدا کرد و در سال 1883 میلادی(1262 هجري شمسي) نخستين زمین اسکواش در آکسفورد انگلیس ساخته شد و درسال 1911 انگلیسی ها قانون بازی اسکواش و ابعاد زمین آن را ضابطه مند کردند و این ضوابط به مرور به شکل امروزی درآمد. درسال 1967 ميلادي(1346 هجري شمسي) فدراسیون بین المللی اسکواش ISF با 7 کشور مصر، انگليس، استرالیا، آفریقای جنوبی، پاکستان، هند و نیوزلند شکل گرفت و در سال 1992 نام آن به فدراسیون جهانی اسکواش WSF3 تغییر کرد.
کشورهای عضو این فدراسیون به مرور افزایش یافت تا اين که در ابتدای سال 2004 ميلادي تعداد اعضای آن به 150 عضو رسید. این فدراسیون مورد تایید کمیته بین المللی المپیک و عضو انجمن عمومی فدراسیون های ورزشی بین المللی است. اسكواش از سال 1998 ميلادي در بازي هاي آسيايي حضور دارد.