رویینگ مردان ناکام بزرگ بازی‌های آسیایی/ بازنده‌های تمام عیار

شادی تصمیم‌گیرنده اصلی؟

محسن شادی که در زمان حضور جیوگانیک علاقه‌ای نداشت تا در اردوهای تیم ملی شرکت کند پس از رفتن او بازگشت و پارو زدن را شروع کرد. با آمدن او همه چیز رویینگ تحت تاثیرش قرار گرفت و می‌توان گفت تمام برنامه‌ها آنطور که شادی دوست داشت پیش‌ می‌رفت. فدراسیون با مربی خارجی مورد نظر شادی قرارداد بست و طاهر کبوتری هم که رابطه‌اش با شادی را همیشه خوب نگه داشته کنارش قرار گرفت. لیو که اکثرا در ایران نبود و حقوق دلاری برای نبودن در کشور می‌گرفت و هرآنچه طاهر کبوتری و محسن شادی به او می‌گفتند انجام می‌داد. محل اردوها و نوع تمرین‌ها همان بود که شادی می‌خواست و حتی شنیده شده چیدمان قایق‌ها تقریبا با تصمیم محسن شادی بود و در این میان ورزشکاران نیز برای ترس از دست دادن تیم ملی حرف و گلایه‌ای نداشتند.

سکوت ورزشکاران

در یک سال گذشته هیچ‌کدام از قایقران‌ها از وضعیت تیم ملی گلایه‌ای نداشتند اما بعد از ناکامی در بازی‌های آسیایی به یاد آورده‌اند که شرایط‌شان مطلوب نبوده‌ است. ملی‌پوشان رویینگ چهار نفره که در قهرمانی آسیا به مدال طلا رسیدند در باد آن قهرمانی بودند و نه تنها حاضر به برگزاری تست انتخابی نمی‌شدند به این امید که قطعا در اندونزی نیز مدال می‌آوردند تمرین‌هایشان را ادامه می‌دادند. در یک سال گذشته هیچ‌کدام از این قایقران‌ها اعتراضی به وضعیت تمرینی نداشتند. از گوشه و کنار شنیده می‌شد که آنها ناراحت بودند که همه چیز با دستور یک ورزشکار انجام می‌شود و طاهر کبوتری نیز کاری به آنها ندارد اما می‌توانستند خیلی زودتر از اینها نقاط ضعف را اعلام و از ناکامی جلوگیری کنند اما چون خود در میان بده بستان رویینگ در یک سال گذشته بودند سکوت پیشه کردند. ملی‌پوشان رویینگ که امروز معترض هستند خود حرفه‌ای نبودند و در یک سال گذشته بدون برگزاری هیچ تستی در تیم ملی ماندند اما حالا که ناکام شده‌اند لب به انتقاد باز کرده‌اند تا خود را پشت ضعف‌های مربی پنهان کنند.

 سوء مدیریت در فدراسیون

در این میان مسوولان فدراسیون هم اسیر سوء مدیریت بودند و نتوانستند رویینگ را حفظ کنند. به جای اینکه سال گذشته پشت جیوگا باشند برای راضی نگه داشتن مسوولی که از حضورش در فدراسیون تنها کرسی‌های بین‌المللی را هدف خود قرار داده حمایت شد و او نیز برای اینکه افراد خود را در کنارش داشته باشد تا توانست علیه مربی کاربلد کار کرد تا اینکه او اخراج شد. پس از آن نیز فدراسیون نتوانست کار خاصی برای رویینگ انجام بدهد و روابط جای خود را به شایسته‌سالاری داد.

فدراسیون در شرایطی که می توانست در این یک سال با برگزاری تست‌های انتخابی انگیزه قایق چهار نفره برای تمرین را بیشتر کند تا خیال این ملی‌پوشان راحت نباشد اما به امید موفقیت ارنجی که مربی رومانیایی چیده، کاری انجام نداد. در بخش‌های دیگر هم مربی و ورزشکار تعیین کننده بودند و هیچ مسوولی بر کار تیم ملی نظارت نداشت. این سوال پرسیده نشد که چرا تا آخرین لحظه ارنج تک‌نفره سبک وزن و سنگین وزن مشخص نبود و چرا وقتی شادی تصمیم گرفت در سبک‌وزن پارو بزند مدال‌آور سال گذشته در سنگین‌وزن ارنج نشد و از تیم ملی خط خورد! خشایار عباس‌آبادی که سال گذشته در رویینگ به مدال برنز رسید امسال بلیط سفر به اندونزی را هم داشت اما با سوء مدیریت فدراسیون و روابط درون تیم رویینگ خط خورد.

موثر نبودن لیو

لیو مربی چینی رویینگ سرمربی تیم ملی قایقرانی ایران نبود! او اعلام کننده تصمیمات یک نفر برای تیم بود و تنها حقوقش را می‌گرفت. لیو نه تنها به ایران سفر نمی‌کرد بلکه شنیده شده در جریان بازی‌های آسیایی هم هیچ نظارتی بر کار ملی‌پوشان نداشته و در این مدت هرآنچه که از ایران به او می‌گفتند عملی می‌کرده‌است. او بدون برگزاری تست اعلام کرده همین ورزشکاران را برای بازی‌های آسیایی نیاز دارد و این ورزشکاران همان‌هایی بوده‌اند که گفته شده محسن شادی و طاهر کبوتری انتخاب کرده‌بودند. همه چیز از قبل مشخص بوده و هرکس در مسیر بازی‌های آسیایی به دنبال آنچه که خودش می‌خواسته رفته‌است؛ یک مثلث که لیو، شادی و کبوتری سه راس آن بودند. لیو حقوق می‌گرفت، شادی ظاهرا ارنج‌هایی که می‌خواست و نحوه تمرینی مورد نظرش را عملی می‌کرد و کبوتری شاید به فکر قایق دو نفره سبک وزن بود که شاگردانش را در آن ارنج کند.

ضعف‌های مربی

چند سال قبل ورزشکاران رویینگ بعد از یک ناکامی دست به انتقاد از مربی خود زدند. علی قرائت را از هدایت تیم ملی کنار گذاشتند و حالا هم که دوباره ناکام شده‌اند همین شیوه را در پیش گرفته‌اند اما اکنون اصلی ترین سوال این است که چرا تا امروز سکوت کرده‌بودند و در یک سال گذشته حرفی نمی‌زدند. با توجه به صحبت‌هایی که ملی‌پوشان و خود کبوتری انجام داده ضعف کادرفنی کاملا مشهود بوده اما یکسری موارد به خود ورزشکاران بازمی‌گردد. همه برای اینکه منفعت خود در میان بوده سکوت کرده‌بودند. حتی زمانی که کبوتری به یکباره اعلام می‌کند که ارنج قایق دو نفره را هم چیده کسی اعتراض نمی‌کند. قایق دو نفره سبک وزن از این جهت اهمیت زیادی دارد که سهمیه المپیک قاره‌ای دارد و این همان موضوعی بود که به اتفاق‌های عجیب یک سال گذشته رویینگ بازمی‌گردد. موضوعی که فدراسیون به آن ورود نکرد و نتیجه‌اش ناکامی رویینگ مردان در بازی‌های آسیایی شد.

پنهان پشت مدال دختران

اکنون خیلی‌ها خودشان را پشت مدال دختران پنهان کرده‌اند. از مسوول رویینگ که فقط کرسی‌های بین‌المللی خودش را می‌گیرد خبری نیست و صحبتی درباره نتایج از او شنیده نشده‌است. دختران ایران هم که با سه نقره و یک برنز به کار خود خاتمه داده‌اند در قیاس با مردان موفق بوده‌اند اما در قیاس با خود می‌توانستند نتایج بهتری کسب کنند. مدال‌های نقره آنها همه طلا بود و مدال برنز آنها نیز باید طلا می‌شد اما این اتفاق نیفتاد. اتفاق خوب در رویینگ زنان این بود که مربی این تیم سعی کرد همان سیستم‌های جیوگا را پیش ببرد و اجازه نداد ورزشکاران از آن شرایط خود دور شوند اما نمی‌توان کتمان کرد که دختران ایران شایسته کسب مدال طلا بودند که به نقره بسنده کردند و از این مدال‌های خود راضی هم هستند.

بازنده‌های سرافکنده

رویینگ ایران در بازی‌های آسیایی یک بازنده بزرگ بود. از ملی‌پوشان گرفته تا مسوولان که عملکردشان باعث شد چندین مدال از کاروان ایران گرفته شود، امروز باید پاسخگو باشند.

ملی‌پوشان ایران امروز انتقاد می‌کنند و طاهر کبوتری را عامل شکست خود می‌دانند. در میدان مسابقه ناکام شدند و بدتر از آن به جای اینکه اشتباه‌های خود را قبول کنند انگشت اتهام به سمت دیگری گرفته‌اند. سوال از آنها این است که چرا در یک سال گذشته نگفتید به جای تمرین قایقرانی والیبال بازی می‌کردید؟

محسن شادی به عنوان اسطوره رویینگ ایران بعد از دو طلای بازی‌های آسیایی در اوج خداحافظی کرد اما دوباره برگشت. بعد از رفتن جیوگا هم برگشت و فکر می‌کرد وضعیت مثل قبل است اما اینطور نبود. همه اردوها را کنار گذاشت و تنها در ارومیه تمرین می‌کرد. کار خودش را می‌کرد و هرآنچه می‌خواست عملی می‌شد. در روزهای آخر اعلام کرد که در تک‌نفره سبک وزن و دو نفره سنگین پارو خواهد زد و اجازه نداد فرد دیگری که شایسته بود وارد ارنج‌ها شود و تک‌نفره سنگین‌وزن به کسی سپرده شد که تخصصی در آن نداشت و نتیجه نگرفت. او هم باید پاسخگوی این حواشی و شایعه‌هایی که درباره او شنیده می‌شود باشد. به دور از واقعیت نیست که محسن شادی حتی نامحسوس بر روی ارنج تیم دختران هم دخل و تصرف داشت.

بازنده بعدی طاهر کبوتری بود. مربی که به گفته خودش فقط به فکر خودش بود. امتیاز به شادی داد تا ارنج دو نفره‌اش بدون مشکل راهی بازی‌های آسیایی شود. او زیر بار هیچ تست انتخابی برای این قایق نرفت و در نهایت هم ورزشکارانش ناکام شدند. او نیز باید پاسخگو تصمیم‌های اشتباهش در یک سال گذشته باشد.

وحید مرادی با اینکه هیچ سمتی در فدراسیون ندارد از امتیاز این رشته برای کسب کرسی‌های بین‌المللی استفاده می‌کند. نایب رئیس کنفدراسیون آسیا و آنهایی که تحت تاثیر او بودند و نقش پررنگی در رفتن جیوگانیک رومانیایی داشتند نیز امروز باید پاسخ دهند که پس از رفتن او چه بلایی سر رویینگ ایران آمد؟ مدال‌های طلای این رشته کجاست و اگر او فضای سال قبل را مدیریت می‌کرد و به جای دامن زدن به حواشی فضا را آرام می‌کرد و این مربی رومانیایی حفظ می‌شد اکنون کاروان ایران در بازی‌های آسیای طلاهای بیشتری داشت و کاروان ایران پایین تر از ازبکستان در جایگاه ششم قرار نمی گرفت. او نیز باید پاسخگو باشد که در این مدت برای قایقرانی چه کرده است؟

فدراسیون قایقرانی و در راس آن غلامرضا امینی هم باید پاسخگو باشند. عدم نظارت بر عملکرد تیم ملی نتیجه‌ای جز ناکامی نداشت. فدراسیون به سادگی یک مربی حرفه‌ای را از دست داد و پس از آن نیز رسول محمدصادقی که مدیری توانمند بود را نیز حفظ نکرد. رئیس فدراسیون با اعتماد به افرادی که شایستگی لازم برای این اعتماد را نداشتند تقریبا رویینگ را به حال خود رها کرد تا در نهایت چیزی جز ناکامی برایش نماند. حالا فدراسیون باید بگوید که چه اتفاقی برای این رشته پرمدال افتاده‌است؟ البته فدراسیون درباره ناکامی قایق‌های کایاک و کانو نیز باید توضیح بدهد.

همه این‌ها بازنده‌هایی هستند که در کنار باخت، سرافکنده نیز شده‌اند. کاروان ایران در بازی‌های آسیایی بازنده‌های سربلند زیادی داشت اما هیچ‌کدام از رشته رویینگ نبودند.