ضعف کاریزما
نیمار برخلاف بازیکنان بزرگ دنیا در مواقع حساس بیش از غریزه و تفکر به احساساتش متکی است. هنگام خواندن سرود تیم ملی اشک میریزد، وقتی در یک بازی نهچندان مهم (در سطح نام او) مثل جدال با کاستاریکا گل میزند، گریه میکند و در زمین بازی بیشتر به دنبال نمایش است تا بازی خوب و کمک به تیم. نیمار در واقع در این جام هر ۱۲۰ ساعت یک بار مدل مو عوض کرد و ۲۲۵ دقیقه یک گل زد. وقتی جام شروع شد، خیلیها به نیمار دل بسته بود اما او در بازی اول مقابل سوئیس سایهای از خودش بود، طی جدال با کاستاریکا اولین گلش در جامجهانی ۲۰۱۸ را به ثمر رساند و از فرط خوشحالی بابت این گل ثانیههای پایانی اشک ریخت. در بازی سوم مقابل صربستان نمایشی معمولی داشت و شاهکار را در جدال مقابل مکزیک رقم زد؛ جایی که آن تمارض تاریخی را انجام داد و مسبب ساختن شدن ترولهایی خندهدار در شبکههای اجتماعی شد؛ هر چند با به ثمر رساندن گل اول بازی در واقع ششمین گل خودش در ادوار حضور در جامجهانی را رقم زد. نیمار به عنوان ستاره، وصله ناجور تیم هماهنگ و جوان تیته بود؛ تیمی که بدون او، هرچند ستاره آنچنان بزرگی نداشت اما هماهنگ زیادی در خودش میبیند و شاید اگر نیمار، بزرگ تیم نبود، تخت تاثیر کار تیمی و برابری نسبی بازیکنان، نتیجه بهتری میگرفت.
آمار عجیب
نیمار در نقش مهاجم هدف در از دست دادن توپ در این جام تخصص خاصی نشان داد. او در مجموع ۵ بازی، ۵۳ بار توپ را از دست داد؛ میانگین ۱۰،۶ توپ از دست داده در هر بازی! البته برخلاف تصور، بازیکن بارسلونا چندان هم فردگرا نبود؛ نشان به آن نشان که ۲۷۶ بار به همتیمیهایش پاس داد و از این تعداد ۲۱۷ پاس، سالم و کامل به مقصد رسید.۱۴ تکل و ۲۶ خطا روی او، نشان داد بازیکنان رقیب برنامه ویژهای روی نیمار دارند. نکته ویژه اما دریبلهای او در زمین بود. نیمار در ۵ بازی ۲۳ بار یار مستقیم خودش را از پیش رو برداشت اما دریبلهایش عمدتا سودی برای تیم نداشت و در عوض گاهی باعث بر هم خوردن اعصاب طرف مقابل و خطاهای شدید میشد. البته ما تصور میکردیم برخی از این خطاها با شکستگی چند عضو نیمار همراه شده اما تمارض او، نشان میداد اشتباه کردهایم! به هر حال «نی» مانند مسی و رونالدو جام را دست خالی ترک کرد تا نشان دهد هنوز راه زیادی تا تبدیل شدن به شخصیت اول یک تیم برنده دارد و فعلا نمیتوان برای رهنمون کردن یک تیم به قهرمانی جامجهانی به او دل بست.