کاش جهان اسلام ده‌ها محمد صلاح داشت

ورزش و جوان- مازیار وکیلی- محمد صلاح این روزها مثل یک جواهر در خط حمله لیورپول می‌درخشد. یکی پس از دیگری رکوردها را می‌شکند و پیش می‌رود. آن‌قدر خوب است که همه از کسب توپ طلا توسط او صحبت می‌کنند. اگر کسی قرار باشد انحصار مسی و رونالدو را بشکند صلاح است.

داستان صلاح یکی از شیرین‌ترین داستان‌های فوتبالی جهان است. پسر خاورمیانه‌ای بالاتر از رونالدو و مسی جذاب‌ترین بازیکن این فصل جهان است. یک ستاره واقعی. با سرعتی ویرانگر و شوت‌های دقیق. طوری بازی می‌کند که مدافعان نمی‌توانند حرکاتش را تشخیص دهند. یک مهاجم همه چیز تمام و کامل است. همه جور گلی زده و برای لیورپول کلوپ همه چیز بوده. هر موقع اراده کرده مثل آب خوردن مدافعان حریف را پشت سر گذاشته و توپ را به تور دروازه چسبانده. هر وقت اراده کرده از روی زمین بلند شده و ارسال‌های میلنر، رابرتسون و آرنولد را به درون دروازه حریفان فرستاده. صلاح این فصل آمیزه‌ای بود از تکنیک و ظرافت مسی و قدرت و صلابت رونالدو. خونسرد و آرام و با اراده گل‌هایی زده که از کمتر بازیکن فوتبالی برمی‌آید.

دوباره گل اولش به رم را نگاه کنید، توپ را برمی‌دارد و در عرض حرکت می‌کند. مدافعان رم همراهش می‌آیند تا شاید بتوانند نوک پایی به توپ بزنند و آن را از صلاح دور کنند اما نمی‌توانند. محمد با اعتماد به نفس بالا توپ را با کاتی حیرت‌انگیز، فراتر از دستان آلیسون بکر به طاق دروازه رم می‌کوبد. گل را می‌زند و محجوب و آرام از شادی برابر تیم سابق خودداری می‌کند. این نجابت و سربه‌زیری کلید موفقیت محمد صلاح است. چند وقت پیش در مصاحبه‌ای گفته بود: نمی‌خواهم خالکوبی کنم و حاشیه داشته باشم. فقط می‌خواهم فوتبال بازی کنم. این روحیه آرام و این زندگی بی‌حاشیه به صلاح کمک کرده تا بهترین باشد.

شاید تا قبل از شروع فصل جدید لیگ جزیره هیچ‌کس فکر نمی‌کرد ستاره تازه جهان فوتبال و لیگ انگلیس این پسر محجوب مصری باشد. باشگاه‌های بزرگ لیگ جزیره خریدهای نامدارتری داشتند. منچستر یونایتد لوکاکو را خریده بود، آرسنال لاکازت را و چلسی هم با هفتاد و دو میلیون میلیون یورو موراتا را از رئال به چلسی آورده بود. آگوئرو در منچسترسیتی بود و هری کین هم در تاتنهام حضور داشت. اما در پایان فصل این صلاح بود که جایزه بهترین بازیکن لیگ جزیره را کسب کرد. او یکی از معدود کسانی است که در اولین فصل حضورش در لیگ جزیره بیش از سی گل به ثمر رسانده است. یک فصل برای این پسر محجوب کافی بود تا بالاتر از تمام ستاره‌های لیگ جزیره بایستد. بالاتر از کین، آگوئرو، موراتا، لاکازت و دی‌بروینه. صلاح قبل از این هم بازیکن خوبی بود. در رم درخشیده بود. اما این درخشش آن‌قدر نبود که او را با مسی و رونالدو مقایسه کنند. بازیکنی بود خوش قریحه و سریع که بعضاً گل‌های حساسی هم می‌زد. این کلوپ بود که در ساق‌های این جوان مصری چیز تازه‌ای کشف کرد. کلوپ این نابغه ژولیده، به بازی صلاح مقداری جنون اضافه کرد تا بدل شود به بهترین و جذاب‌ترین بازیکن این فصل جهان. جنون کلوپ با نجابت صلاح درآمیخت و نتیجه آن شد اعتماد به نفس. اعتماد به نفسی که به صلاح اجازه می‌دهد از هرجای زمین و به هر شکلی که دوست دارد گل بزند. هرچند نفر را که می‌خواهد دریبل بزند و هرچقدر که می‌تواند بدود. کلوپ مجنون و نابغه به این نجابت احتیاج داشت. کلوپ بازیکنی می‌خواست که صادق باشد و تمام حواسش را جمع موفقیت لیورپول کند.

کوتینیو بی‌نظیر اما سر به هوا بود. از ابتدای فصل به جای تمرکز روی لیورپول به بارسلونا فکر می‌کرد. به همین خاطر فقط یک نیم فصل در لیورپول دوام آورد و رفت به کاتالونیا. اما کلوپ از این انتقال نترسید. نترسید چون صلاح را داشت. پسرک نجیب مصری چنان جای کوتینیو حواس پرت را پر کرد که هواداران لیورپول یادشان رفت زمانی بازیکنی بنام کوتینیو داشتند. حذف بارسا و صعود لیورپول با درخشش صلاح طعنه بزرگی به کوتینیو بود. او رفته بود تا افتخار به دست بیاورد. اما صلاح با لیورپول به نیمه نهایی رفت و کوتینیو همراه بارسلونا در یک چهارم نهایی تحقیر و حذف شد.

صلاح ثابت کرد برای درخشش به چیزی بیشتر از توانایی فنی احتیاج داریم. ترکیب نجابت و صلابت از صلاح همان ستاره‌ای را ساخته که لیورپولی‌ها منتظرش بودند. بعد از استیون جرارد لیورپولی‌ها ستاره‌ای نداشتند که با افتخار نامش را فریاد بزنند. جرارد آخرین ستاره آسمان لیورپول بود. لیورپولی‌ها چند سالی را بدون ستاره سر کردند تا به صلاح رسیدند. به پسرک محجوب و آرامی که با تمام وجود دوست داشت پیشرفت کند. لیورپولی‌های تیفوسی می‌توانند آن اشعاری را که برای داگلیش، یان راش و جرارد می‌ساختند برای صلاح هم بسازند. می‌توانند مطمئن باشند صلاح ستاره‌ای از جنس بزرگان باشگاه است. اما فوتبال و درخشش خیره‌کننده در مستطیل سبز همه چیز صلاح نیست. صلاح در مصر جایگاهی فراتر از یک فوتبالیست پیدا کرده. بدل شده به یک شمایل. به یک فرعون. همین چند وقت پیش بود که در انتخابات ریاست جمهوری مصر صلاح بدون این‌که کاندیدا باشد یک میلیون رای آورد.

امروز مردم مصر عکس صلاح را به دیوارها می‌زنند و آرزو می‌کنند فرزندانشان محمد صلاح‌های بعدی مصر باشند. صلاح امروز نه تنها مایه فخر مصر و خاورمیانه بلکه مایه فخر جهان اسلام است. صلاح آن‌قدر درخشید که یکی از هواداران فوتبال در توئیتر به خاطر درخشش او شهادتین گفت و مسلمان شد. ممکن است بگویید کار آن هوادار فوتبال از سر جوزدگی بوده، اما ماجرا چیز دیگری است، صلاح با درخشش مافوق تصورش نگاه‌ها را نسبت به مسلمانان جهان تغییر داده. با وجود صلاح دیگر کسی نمی‌تواند مسلمانان را تروریست بخواند. صلاح با استعدادش توانسته کاری کند که تصور مردم غرب از اسلام تعدیل شود. کاش جهان اسلام ده‌ها محمد صلاح داشت. آن وقت می‌شد امیدوار بود تا اسلام با چهره رحمانی‌اش در سطح جهان شناخته شود.

در روزگاری که داعش، طالبان و بوکوحرام چهره خشنی از اسلام به جهانیان نشان می‌دهند محمد صلاح یک کیمیا است. با وجود امثال محمد صلاح است که تصور مردم غرب نسبت به اسلام تغییر پیدا می‌کند. گاهی که  اظهارات برخی مسئولین داخلی و مدعیان خارجی درباره اسلام را می‌خوانم غصه‌ام می‌گیرد. اما با دیدن محمد صلاح در لباس خوش رنگ لیورپول غم‌ها و غصه‌ها را فراموش می‌کنم و به صورت شاداب و ساده این جوان مصری نگاه می‌کنم که یک تنه به جنگ تصورات غلط از اسلام رفته است. به شخصه دوست دارم این پسر مصری به بالاترین قله فوتبال جهان برسد. توپ طلا را ببرد و با مصر در جام جهانی بدرخشد.

منبع: رویداد24