«خبرنگاران» عاشقان بی‌نام و نشان
نشان تجارت - شغل خبرنگاری و روزنامه‌نگاری در کشور‌های جهان سوم و حکومت‌های دیکتاتوری، به خودی خود، یک جرم سیاسی است. خبرنگاران هر سال در سوم ماه می (۱۳ اردیبهشت) در بزرگداشت روز جهانی آزادی مطبوعات، در سازمان ملل متحد، گرد هم می‌آیند و از مظلومیت‌ها و محرومیت‌های خود سخن می‌گویند و قدرت‌ها و حکومت‌ها هم، با احترام ظاهری، به سخنان آنان گوش می‌دهند و در عمل برای آن‌ها، کاری نمی‌کنند.
خبرنگاران و روزنامه‌نگاران، به عنوان طبقه‌ای از اجتماع روشنفکران جامعه، اگرچه که در ساحت معنوی، جایگاه و مقام والایی دارند، اما تقریباً در سراسر جهان، از سوی حکومت‌ها مورد بی‌مهری‌اند.
اگر هر سال در سمینار‌ها و همایش‌ها، مسئولان می‌آیند و از خبرنگاران و مطبوعات تعریف و تمجید می‌کنند، اما در عمل، همین مسئولان، در قبال رنج‌ها و محرومیت‌های این طبقه زحمت‌کش و روشنگر جامعه، تقریباً هیچ اقدام مهم و اساسی انجام نمی‌دهند، چرا؟
دلایل این موضوع، متعدد است، ولی ما در این‌جا به بعضی از آن‌ها اشاره می‌کنیم.
۱- بیشتر دولتمردان و مسئولان در سطح جهان معتقدند که خبرنگاری و روزنامه‌نگاری نوعی پیشه و شغل خودنمایی و هوچی‌بازی (شوآف) است و واقعیت ندارد. این دسته از مسئولان اعتقاد دارند، خبرنگاران نه تنها چشم و گوش و زبان و قلم مردم نیستند، بلکه در جریان‌سازی‌های کاذب بعضاً اطلاعات نادرست هم به جامعه تزریق می‌کنند.
۲- دسته دیگری از مسئولان حکومتی، دل‌شان می‌خواهد همیشه روزنامه‌نگاران از آن‌ها تعریف و تمجید کنند و هیچ‌وقت سیاهی‌ها و فساد‌های دستگاه‌های حکومتی را نشان ندهند و به این دلیل این طایفه را دشمن خود می‌دانند و از این جهت همواره در تضعیف، تهدید یا تطمیع این قشر می‌کوشند.
۳- عده‌ای دیگر از مسئولان در سطح جهان، خبرنگاری و روزنامه‌نگاری را شغل نمی‌دانند و به این طبقه، از بالا به پایین نگاه می‌کنند و این قشر را مردمانی بیکاره و سطحی‌نگر می‌پندارند و در لفظ و سخن مثلاً می‌گویند این مطلب که ارزشی ندارد، چون ژورنالیستی است.
۴- تنها آن دسته از فرهیختگان و بزرگان جامعه به راستی برای مقام خبرنگاران، ارزش و احترام قائلند که به خوبی می‌دانند، خبرنگاران به عنوان چشم و گوش و زبان مردم چه جایگاه رفیعی دارند و چه کار بزرگی را در کشف حقیقت و افشای فساد‌ها و تخلفات انجام می‌دهند.
بالاخره اینکه روزنامه‌نگاری و خبرنگاری، شغلی است بدون امتیازات خاص مادی و پر از خطرات جانی و مالی برای صاحبان و اصحاب رسانه؛ و به همین دلیل، این شغل به خاطر خطرات بزرگی که دارد و هیچ نفع مادی که ندارد، یک امر مقدس اجتماعی است. خبرنگاری یک عشق است.
*نماینده مجلس ششم
