فدراسیون جودو در پی اعلام سهمیه بانوان جودوکار در بازی‌های آسیایی،نام دو ورزشکار را برای اعزام مشخص کرد؛ دنیا آقایی و مینا عزیزی دو جودوکار ایران در این بازی‌ها بودند که بر اساس قرعه خود در بازی نخست باید به مصاف نمایندگانی از چین می‌رفتند، قرعه‌ای که هر چند سخت بود اما حداقل این انتظار وجود داشت که ۲ بانوی جودوکار ایران که ماه‌ها زیر نظر سرمربی خارجی تعلیم دیده بودند به راحتی حذف نشوند اما عمر حضور این ۲ جودوکار ایران بر روی تاتامی بازی‌های آسیایی تنها چند ثانیه بود و هر ۲ پس از ورود به زمین بلافاصله با ضربه فنی تاتامی را ترک کردند!
شاید بتوان این شکست‌ها را پشت این بهانه‌ها که چین حریفی قدرتمندی است و بانوان جودوکار ایران فقط برای دومین بار به بازی‌های آسیایی اعزام شدند و هنوز تجربه لازم را ندارند، پنهان کرد اما بی توجهی به ایرادات و نظرات کارشناسان چیزی جز ادامه این ناکامی‌ها را علی‌رغم صرف هزینه‌های زیاد به دنبال نخواهد داشت.
اما عملکرد ضعیف جودوکاران ایران این سوال را مطرح کرد که سرمربی خارجی این تیم که فدراسیون جودو از انتشار میزان دقیق قراردادش خودداری می‌کند و طبیعتا به بهای کمی نیز به خدمت گرفته نشده، چه نتیجه ای جز حذف زودهنگام نمایندگان جودوی بانوان ایران را به همراه داشته است؟ پرداخت قرارداد و حقوق دلاری به نلیا ازبک واقعا چه سودی برای جودوی ایران داشته که حتی جودوکاران ما از اجرای یک فن در مبارزه عاجزند و به سرعت تسلیم رقبای خود می‌شوند؟ آیا در بازی های آسیایی تفاوت فاحشی میان استخدام مربی خارجی با صرف هزینه‌های گزاف با یک مربی ایرانی با دستمزدی به مراتب کمتر در بالا رفتن سطح فنی جودوکاران ایران مشاهده شد؟ صرف استخدام یک مربی خارجی برای پوشش نقاط ضعف و ادامه بی‌توجهی‌به رده بانوان قطعا چیزی جز شکست و ناکامی همچون بازی‌های آسیایی اندونزی را در پی نخواهد داشت و لازم است مسئولان فدراسیون توجه جدی به بانوان جودو در همه زمینه ها داشته باشند.
به نظر می رسد فدراسیون جودو که بیشترین تمرکزش بر روی ۳ یا ۴ جودوکار مرد ایران معطوف شده، برای پاسخگویی درباره عدم توجه کافی به جودو بانوان،صرفا اقدام به جذب یک مربی خارجی کرده بدون آنکه حمایت‌های لازم را از جودوی بانوان داشته باشد.
برگزاری لیگ جودو از مسائل ضروری در این رشته است چرا که ورزشکاران نیاز دارند دائم مشغول تمرین و مسابقه باشند تا علاوه بر به دست آوردن سطح مناسبی از آمادگی، تکنیک‌های مختلف را یاد بگیرند و برابر حریفان خود به نمایش بگذارند. حتی می توان این نکته را افزود که یگ لیگ پویا می‌تواند بیشتر از اردوهای طولانی مدت ورزشکاران را آماده حضور در میادین کند. در شرایطی که به دلیل وضعیت فعلی کشور و تب تند بازار ارز که تاثیر زیادی روی اعزام های ورزشکاران به تورنمنت‌های مختلف دارد، وزارت ورزش و جوانان در بخشنامه‌ای به فدراسیون‌ها بر محدود کردن هر چه بیشتر اعزام ها تاکید کرده، بنابراین دیگر نمی‌توان امید چندانی به اعزام‌های برون مرزی داشت. دقیقا در چنین شرایطی است که فدراسیون جودو باید راهکاری جدی برای برگزاری لیگ جودوی بانوان بیندیشد چرا که ادامه بی‌توجهی به این امر و برگزار نشدن لیگ جودوی بانوان می‌تواند باعث پسرفت هر چه بیشتر این رشته شود.
در جودو بانوان متاسفانه نه تنها لیگی برگزار نمی‌شود بلکه مسابقات جایزه بزرگ نیز وجود ندارد تا ورزشکاران هر چند ماه یک بار خود را محک بزنند. پیش از این نایب رئیس بانوان این رشته درگفت و گو با ایسنا به این موضوع اشاره و بیان کرده بود: " لیگ جودو نداریم، سال گذشته آقای درخشان پیشنهاد داد که هر سه ماه یک بار مسابقه‌هایی تحت عنوان جایزه بزرگ داشته باشیم اما هنوز از نظر ریالی به مرحله‌ای نرسیدیم که این مسابقه‌ها را بتوانیم برگزار کنیم، ولی قصد دارم در این زمینه دوباره با او وارد مذاکره شوم. ورزشکاران‌مان نیاز دارند که دائما در اردو و مسابقه باشند همچنین مربیان و داورهایمان نیز به طور مداوم کار کنند که حتما در برنامه کاری‌مان وجود دارد."
فدراسیون جودو اگر همین مسیر بیراهه را ادامه دهد بدون شک نتیجه‌ای بهتر از عملکرد جودوکاران در بازی‌های آسیایی به دست نمی‌آورد به گونه‌ای که هفت ماه تمرین و اعزام به آکادمی تمرینی جودو در ژاپن نتیجه‌ای جز ضربه فنی شدن در بازی‌های آسیایی نداشت. تا زمانی که لیگ جودو برگزار نشود و تا زمانی که ورزشکاران در طول سال مبارزات زیادی انجام ندهند این اردوها و تمرینات نمی‌تواند تاثیر زیادی بر وضعیت جودو بانوان داشته باشد.
اکنون نگاه ها به مسئولان فدراسیون جودو است تا شاهد رویکرد جدی‌تر آنها
در احیای جودوی بانوان باشیم، فدراسیونی که ادعا می‌کند می‌خواهد بدون
توجه به رسانه ها و نقد آنها در آرامش مسیر پیشرفتش را طی کند اما تاکنون
در بخش بانوان موفق نبوده است.
