نشان تجارت - ویل اسمیت ستاره مشهور آمریکایی که هم بازیگر سینماست و هم به عنوان خواننده محبوبیت زیادی دارد، برای اولین بار جایزه اسکار گرفت. ولی آنچه طی ساعت‌های گذشته نامش را به سرخط خبرهای رسانه‌های جهان و شبکه‌های اجتماعی آورده است، نه موفقیتش به عنوان بازیگر فیلم "شاه ریچارد " که برخوردش با دیگر ستاره سیاهپوست سینما و تلویزیون مقابل چشم میلیون‌ها بیننده مراسم اهدای جوایز اسکار نود و چهارم بود.
این بازیگر از شوخی کریس راک با همسرش جیدا پینکت اسمیت هنگام اهدای یکی از جوایز چنان به خشم آمد که روی صحنه رفت، به همکارش سیلی زد و وقتی برگشت و روی صندلی‌اش نشست با صدای بلند و کلماتی که معمولا در چنین مراسمی گفتنشان ممنوع است، از کریس راک خواست دیگر اسم همسرش را به زبان نیاورد.
چنین اتفاقی در تاریخ مراسم اسکار سابقه ندارد و چنان بازتاب گسترده‌ای پیدا کرد که حتی اهدای اسکار بهترین فیلم به "کودا" و غافلگیری بزرگ ترکیب برندگان را تحت تاثیر قرار داد. بخشی از این بازتاب به سابقه و شهرت ویل اسمیت به عنوان بازیگری خوشنام و ستاره‌ای پولساز برمی‌گردد.
او یکی از مهم‌ترین شمایل‌های سینمای سیاهپوستان از دهه ۱۹۹۰ به این سو بوده است. هم در فیلم‌های اکشن پرفروش مانند "روز استقلال"، بازی کرده و هم در آثار سینمایی معتبر و تحسین شده مانند "علی" مقابل دوربین رفته است.
ویل اسمیت ابتدا به عنوان خواننده سبک هیپ هاپ در دهه ۱۹۸۰ شهرت یافت و گروهی که در آن عضویت داشت، در سال ۱۹۸۶ جایزه معتبر گرمی برد. در دهه ۹۰ همزمان با افزایش شهرتش به عنوان خواننده، در مقام بازیگر و تهیه‌کننده به تلویزیون و سینما هم راه یافت. در همین دهه او به سرعت خود را تثبیت کرد و به یکی از ستاره‌های سیاهپوست پولساز هالیوود تبدیل شد. موفقیت تجاری فیلم‌هایی مانند "پسر‌های بد" و "مردان سیاهپوش" باعث شد دنباله این فیلم‌ها ساخته شود و او یکی از گران‌ترین بازیگران سینمای آمریکا از لحاظ دستمزد شناخته شود.
با آغاز قرن بیست و یکم، ویل اسمیت در نقش‌های مهم‌تری هم بازی کرد. مایکل مان کارگردان صاحب سبک آمریکایی او را برای بازی در نقش محمدعلی کلی بوکسور افسانه‌ای در فیلم "علی" انتخاب کرد که باعث شد در سال ۲۰۰۱ برای اولین بار نامزد جایزه اسکار شود. پنج سال بعد حضورش در فیلم "در جست‌وجوی خوشبختی" او را برای دومین بار نامزد دریافت جایزه اسکار کرد.
همزمان با مورد توجه قرار گرفتن از سوی جوایز و محافل سینمایی، او همچنان بازیگر فیلم‌های تجاری هم بود. "من، ربات"، "هنکاک" و "من افسانه‌ام" که همگی آثار فانتزی پرهزینه‌ای بودند، به شهرت و محبوبیت او به عنوان سوپراستار تکیه داشتند و او همچنان در اوج بود.
در دهه ۲۰۱۰ حرکت موازی او بین فیلم‌های مورد پسند جوایز سینمایی و آثار عامه‌پسند ادامه داشت. برای بازی در فیلم "ضربه مغزی" برای ششمین بار نامزد جایزه گلدن گلوب شد و کاندیدا نشدنش در جوایز اسکار جنجال زیادی به پا کرد. در این دهه حضورش در نقش ددشات در فیلم ابرقهرمانی "جوخه انتحاری" و غول چراغ جادو در نسخه سینمایی "علاءالدین" محصول دیزنی نشان می‌داد که او از نظر استودیو‌های هالیوود تمام‌ناشدنی نیست.
با ورود به دهه سوم قرن ۲۱، جایگاه او به عنوان بازیگر همچنان تثبیت شده بود. "پسر‌های بد ۳" سال‌ها بعد از قسمت دوم در گیشه موفق از آب درآمد و در سال ۲۰۲۱ هم در "شاه ریچارد" بازی کرد و اولین اسکار را برایش به ارمغان آورد که می‌توانست آغازی دوباره برای این بازیگر ۵۴ ساله باشد.
اما حرکت خشم‌آلود او چند دقیقه قبل از دریافت جایزه اسکار و آن سیلی که به صورت کریس راک زد، ممکن است دستاورد‌های چند دهه‌ای او به عنوان یک فوق ستاره محبوب و بازیگر باکیفیت را زیر سوال ببرد. حتی کسانی که شوخی کریس راک با همسر ویل اسمیت را نپسندیده‌اند، برخورد این بازیگر در چنین موقعیتی را مصداق "خشونت" دانسته‌اند؛ خشونتی افسار گسیخته که حتی می‌تواند برایش تبعات حقوقی یا حرفه‌ای داشته باشد. هرچند اداره پلیس لس آنجلس اعلام کرده که کریس راک از او شکایت نکرده است، اما ممکن است آکادمی علوم و هنر‌های سینمایی او را بابت این حرکت که اعتبار مراسم اسکار را زیر سوال برده است، مجازات کند.
از سوی دیگر تهیه‌کنندگان و استودیو‌های مهم هالیوود در سال‌های اخیر نشان داده‌اند تحت تاثیر امواج رسانه‌ای و اجتماعی به آداب و رفتار بازیگران بیشتر از گذشته توجه دارند و هر لغزشی از سوی معتبرترین بازیگران یا فیلمسازان می‌تواند به قیمت بایکوت شدن رسمی یا غیررسمی آن‌ها و بیکاری تمام شود.
هنوز مشخص نیست این حرکت او در مراسم اسکار چه تاثیری بر آینده حرفه‌ای او به عنوان بازیگر و تهیه‌کننده می‌گذارد، اما به نظر می‌رسد کارنامه سینمایی او به قبل و بعد از این سیلی تقسیم خواهد شد.
