لوله مسی اغلب برای سیستم های گرمایش و به عنوان خط مبرد در سیستم های تهویه مطبوع استفاده می شود. لوله های مسی به آرامی در لوله های گرم و سرد جایگزین لوله های PEX می شوند. دو نوع اصلی لوله مسی وجود دارد ، مس نرم و مس سخت. لوله های مسی با استفاده از اتصال فلر ، اتصال فشرده سازی ، اتصال فشرده یا لحیم به هم متصل می شوند. مس مقاومت بالایی در برابر خوردگی دارد اما بسیار گران تمام می شود.
انواع لوله مسی
مس نرم
لوله های مسی نرم (یا شکل پذیر) را می توان به راحتی خم کرد تا از موانع موجود در مسیر لوله عبور کند. در حالی که کار سخت شدن فرآیند ترسیم که برای اندازه لوله مورد استفاده قرار می گیرد ، مس را سخت یا سفت می کند ، با دقت آنیل می شود تا دوباره نرم شود. بنابراین ، تولید آن گرانتر از لوله های مس غیر سفت و سخت است. می توان آن را با هر یک از سه روش مورد استفاده برای مس سفت وصل کرد و این تنها نوع لوله مسی مناسب برای اتصالات شعله ور است. مس نرم محبوب ترین انتخاب برای خطوط مبرد در سیستم های تهویه مطبوع و پمپ های حرارتی است.
مس سفت و سخت
مس سفت و سخت یک انتخاب محبوب برای خطوط آب است. لوله مسی سخت یا "سخت" عموماً "لوله" نامیده می شود. "لوله" مسی با اندازه لوله اسمی یا قطر داخلی نامیده می شود. با استفاده از لحیم کاری/عرق ، شیار رول ، فشرده سازی یا اتصال چین دار/فشرده به آن وصل می شود. مس سفت و سخت ، که به دلیل سخت شدن کار در فرآیند کشش سفت می شود ، نمی تواند خم شود و باید از اتصالات آرنج برای دور زدن گوشه ها یا موانع استفاده کند. در صورت گرم شدن و سرد شدن در فرآیندی به نام پخت ، مس سفت و سخت نرم می شود و بدون ترک خوردگی خم می شود/تشکیل می شود.
اتصالات لحیم شده
اتصالات لحیم کاری صاف بوده و به راحتی روی انتهای یک لوله لوله می لغزند. سپس اتصال با استفاده از مشعل گرم می شود و لحیم کاری در اتصال ذوب می شود. هنگامی که لحیم سرد می شود ، یک پیوند بسیار قوی ایجاد می کند که می تواند برای چند دهه دوام داشته باشد. مس سخت و متصل به لحیم کاری محبوب ترین انتخاب برای خطوط آبرسانی در ساختمانهای مدرن است. در شرایطی که اتصالات زیادی باید به طور همزمان انجام شود (مانند لوله کشی ساختمان جدید) ، لحیم کاری نازک کاری بسیار سریعتر و بسیار ارزان تری نسبت به اتصالات فشرده سازی یا شعله ور ارائه می دهد. اصطلاح عرق کردن گاهی برای توصیف فرآیند لحیم کاری لوله ها استفاده می شود. ماده پر کننده مورد استفاده برای اتصالات دارای نقطه ذوب زیر 800 درجه فارنهایت (427 درجه سانتی گراد) است.
اتصال لحیم کاری
لحیم کاری یک فرایند اتصال فلز است که در آن دو یا چند مورد فلزی با ذوب و جریان دادن یک فلز پرکننده به داخل اتصال به هم متصل می شوند ، فلز پرکننده دارای نقطه ذوب کمتری نسبت به فلز مجاور است.
لحیم کاری با جوشکاری متفاوت است زیرا شامل ذوب قطعات کار و لحیم کاری در استفاده از دماهای بالاتر برای یک فرآیند مشابه نیست در حالی که به قطعات بسیار نزدیک تر از لحیم کاری نیاز دارد. فلز پرکننده با عمل مویرگی به شکاف بین قطعات نزدیک به هم می ریزد. فلز پرکننده کمی بالاتر از دمای ذوب (liquidus) قرار می گیرد در حالی که توسط یک جو مناسب ، معمولاً یک شار محافظت می شود. سپس بر روی فلز پایه (در فرآیندی که به مرطوب شدن معروف است) جریان می یابد و سپس سرد می شود تا قطعات کار را به هم متصل کند. مزیت اصلی لحیم کاری توانایی اتصال فلزات یکسان یا متفاوت با استحکام قابل توجه است. ماده پر کننده مورد استفاده برای اتصالات دارای نقطه ذوب بالای 800 درجه فارنهایت (427 درجه سانتی گراد) است.
